53
de zogen in de oorlepels den mar opete.
Een paer weken keek Keesje nie naer de böóm. De peren waere van
buurman. Ma ie zag wè dat de boom nog vol ieng. Buurman ze nog nie
ehplokt.
Zou buurman ze nie luste? Dat kon bienae nie. Wie lust ter noe gin peren?
Toen ten wi een keer gieng kieke, lag ter wi ene op de grond. Die was nog
lekkerder dan dien eersten. Stele deed ten nie, as die pere di toch zö ma lag.
Ma de peren die an de bööm ienge, di keek ten nie ni. As ten die opat, dan
zou ten stele.
's Aevens in baade, lag ten der over nae te dienken. Zou buurman ze echt
nie luste? Dat kan nie!. Ma waerom plokt ten ze dan nie?
Drie daegen bleef ten thuus. 't Viel nie mee. Ie perbeerde an wat anders te
dienken. Ma de vierde dag kon ten der nie mi van slaepe.
Stel noe dat buurman de peren laet ange, dan ange ze di vö de mossen in de
spreeuwen. Dat is toch zonde. Ma ze plokke in opete, is ök zonde Keesje! In
deze zonde is vee gróter, dan de zonde van buurman.
Den anderen dag gieng ten toch wi es kieke. Aole peren ienge der nog. As
buurman ze noe nie luste, dan is't toch gin stelen. Ze zulle der strak aomae
ofvaole. Ie neep es in een pere. Die kan je noe nie mi laete ange. Die gae
rotte, in dan vaolt ten der of. Je mot ten wel opete. Wat was ten lekker! Di
ieng ter nog ene, die was nog rieper.
Drie peren waarkte'n ni binne. 't Was gin stelen. Ze waere der noe nog wè
nie of ehvaole, ma dat scheelde niks. Zö gieng dat du, aalken dag drie peren.
De zonde was vergete. Op 't leste ienge der nog drie. Die binne vö buurman,
't Zou toch te zot weze as ten aoles opat.
As Keesje uut schole kwam, dan keek ten nie mi naer de böóm. Ie gieng,
gieng trek knieneten snieeë, in bleef thuus. Een lange weke ieuw ten dat vol.
Toen most ten toch wete of buurman ze a opehgete
Di ienge ze! Aole drie. In riepe! Even voele. De pere liet los, in Keesje den
in zen and. Zou ten die noe op de tras lage vö buurman? Ma wat mot die dan
wè dienke. Een pere kan di nie ni toe vaole.
Keesje wist nie mi wat ten most doe. 't Was toch stom van buurman om ze zö
lange te laete angen. As de spreeuwen noe kwaeme, der gin maans wat an.
Toen Keesje naer uus gieng, was de bööm leeg.
Keesje noe nie an buurman kunne vraege of ten de peren op mocht ete?
Neeë, want dan zou den eigelijk zaage, dat ten ze zou begere, in dat was net
zo'n grööte zonde as stele. "Gij zult niet begeren, zei den doomnie, aalke
zondag"
Dus dan kwam ten nie in den emel. Ma noe emae nie. Ie noe twêê zonden
glieke ehdae. Ie begeerd in ehstole.
Keesje lag ter van wakker. Toen docht ten:A'k noe aarg oud bin zestig
jaer of zö, in ik gae dan twêê keer op een zondag ni kaarke, in ik luustere
goed ni den doomnie, dan za de Heere 't misschien wè nie mi wete. A'k dan
bidde za'k zaage, dat ik ter nog aoltied vrêêt vee spiet van
Ma 't duurt gelukkig nog een ele tied, vödat ik zestig bin. Want twi keer ni
kaarke, za nie meevaole."
Keesje is noe Kees. Ik kenne'n nog a goed. As Kees 's zondagsmiddags es
over 't kaarkof kuiert, dan staet ten bie Jan zen graf aoltied een poosje
langer stille. Ie eit ter nog aoltied spiet van.
Harry Bóót, Zierikzee
Aflevering 178 winter 2012
