54 m
Aflevering 178 winter 2012
D'n aêvend kom zo stille an
D'n aêvend komt zö stille an
Zo traegjes an-etreen
Gin méns die weet, wannéér de'n dag
Zo rap is wig-egleen
't Is aêvund, stilen mien omtrent
Is 't één of 't aare nie bekend
Die zachtjes mien zei: onbewust
't Is aêvend, d'r is recht op rust
De böömen draegen gans de lucht
Vol groen, nog onbestoven
En 'k zie vanwege 't blaêredek
Nog nauwelijks deur de oven
Ik ööre niks, alom en om
Van 't zoet gekeelde veugeldom
J'öör ienkel in et lööf benee
De nachtegaal z'n aêvendbee
Bei Cok
In het Zuid-Bevelands vertaald
gedicht van Guido Gezelle.
Over: hofjes, tuinen.
Muzen
Toe dat ons de keuken êêmae moste uutrume kwaeme d'r twT döösjes mit
gifkorrels uut 'n kasse. Eêst mö je dan 's goed kieke waer of dat ok wT vö
was in 't stieng d'r op: tehen uusmuzen. Gelokkig ma, want anders aode
m'n 't misschien wè du de slae edae. M'n aode jaeren eleej muzen op zolder
in je kon ze aalke nacht ööre loape. Ma nae 't strooien van die korrels was
't getrippel rap of eloape in miek de vrouwe mien nie mT wakker mit de
woorden: ze loape d'r wT. In noe ao ik twï van die döösjes in mien anden.
Waerom twêêë? Ik kon 't m'n eihe nie mïr euhe. Ik ao gin spiet da'k 't verhif
gebruukt ao, ma wè da'k 'r dudelijk vees te vee van ekocht ao.
Twint da'k daerover zat te dienken kwam 'n déél van mien jeugdjaeren in
m'n erinnerieng. Net zö-as noe bie de kinders anêêns geknikkerd mot 'ore
was 't toe anêêns mode om muzen t'ouwen. Witte, om percies te wezen. In
nae vee zeuren, want moe ao 't nie op muzen behrepe, brocht mien oudste
zuster van d'r waark twT witte muzen mee. Ik dienke noe dat de vint die of
ze eheven ao d'r graeg vanof wou. Maansenlieve, wat was ik d'r blie mee.
Allêênig, m'n aode gin glaeze bak om ze in te laete wonen. Dust dan ma in 'n
kartonne dööze. Ze mochte d'r aalke dag even uut om op mien schoeren in
m'n ööd te loapen.
't Is lank goed ehae, tot dat ik op m'n verjaerdag van 'n vriendje 'n
bruungrieze muus d'r bie kreeg. Die was nie zö tam as de witte, die ao 'n
