Aflevering 175 voorjaar 2012
Tuuswachte bie de mééster
't Was niet de éérste kêêr da m'n dat deeje. We waere d'r al kind an huus,
m'n vriendin in ik. We bleeve d'r aok welle 's slaepe.
Noe was d'r een nieuw'ie: De mééster riep: "We hè 'n hond!"
't Kwam d'r uut alsof ze d'r dolgelokkig mit waere. Mar wiele hao
vanaevend wel wat aors an uus hööd dan een hond. Gelieke toe de mééster
in z'n vrouwe weig waere, begonnen m'n an een leuk in interessant klussie.
We hao een rippetiesie ehaod in die was kittig moeilijk. In noe konne m'n 't
naekieke! We waere best een bee'ie zenuwachtig.
Die hond hao't duudelik niejt naer z'n zin, die ouwehoer. Hie liejp mar
heen in weer te blaffene in we wiste d'r géén raed mit. We hao eigenlik
hêëlemaele géén tied voor dat béést! Piepe in janke, hie wou nie naer
buuten in nie naer binnen in we begonne dat beest te haetene. "Wee'ie
wat?", zei m'n vriendin? "We sluute 'n op in de keuken, dan kunne m'n in de
kaemer niet höóre in dan kunne m'n rustig uuze gang göö."
In net toe m'n dat edae hao, kwam de buurman. Hie stong mit z'n haonen
boven z'n aogen voor de raem in riep "Wat vinde joele van de nieuwe
hond?" "Een pracht béést," riepe m'n. Dat konne m'n noe even niet
gebruuke.
De tasse van de mééster stond tegen de muur naest z'n buroo'ie.
Vlug zochte m'n de rippetiesie op die m'n die middag emaekt hao. De
staepel pepieren zat in 'n plestiek hoesie, gelokkig had 'n d'r nog niks
an edae. Noe mosten m'n eerst 't formelier van d'n besten van de klasse
opzoeke en dan zouwe m'n die anwoorden vergelieke mit die van uus. 't
Viel mee; we hoevende nie veel te corrigeren in een paer fouten lieten m'n
zitte, dan zou 't nie opvalle. De tasse gauw wéér terug op z'n eiste plekkie
ezet. Noe konne m'n wéér ontspanne.
In toe, op 't eind van d'n aevend, 't was al laete, schoot uus inééns die
hond wéér te binnen! Die hao m'n al 'n tied nie méér ehöörd. Gauw gienge
m'n kieke in de keuken. In wat dochie da m'n dear antroffe: hie hao de
boel ongerespooge! Dat béést was netuurlijk nie lekker eweest. 't Stonk
vrëêselijk in d'r zat niks aors op da m'n 't mar gauw op moste ruume, we
moste d'r zelf aok haest van kaoke.
Kwaed op de mééster, die mit z'n rothond!, dochte m'n: we zulle 'n 's
pakke! We leie wat ouwe kranten op de grond in begonne mit een lepel te
scheppene. De kranten dichtevouwe... op de gööstêên eleid... in gaauw de
keuken weer uut.
Toe de mééster tuus kwam in in de keuken kwam, zag 'n de proppen
gelieke ligge. "Wat ligt dêër?" zeit 'n.
"O, de buurman heit blomköólen ebrocht..." zeie wiele.
Die nacht bleeve m'n gelokkig nie slaepe. In de uutslag van de rippetiesie
was 'n grööte meevaller.
Ina van Oostenbrugge-Tanis, dialect Ouddorp
