VERHALEN EN GEDICHTEN
48 Aflevering 177 herfst 2012
Nieuw
Ie is oud en verslete.
D'r loap 'n groate scheur over z'n buuk en in z'n rik zit 'n gat. Van binnen is
't ie vuul en vies. En a'je dichte bie komt, gae je bekant over je nek van de
stank. Ma da's mien eihe schuld.
De buuvrouw doet'ie van 'eur elleke weeke in bad. Die ruuk nae Andy,
of nae Dreft en af en toe nae blommetjeszêêpe. Lekker fris oe, ma an die
flauwekul doen ik nie mee.
Ie is om te hebruuken. Nie om te verwennen.
En trouwens, ik ebbe 't vee te druk mit andere, belangriekere diengen.
Ik willen d'r wè voa zurrege dat 't ie noait werkeloos d'r bie staet. Dat is
mien ideaal en dat eb 'ik beloofd toen a'k 'm d'êêste kêêr zag. En 'k mot
zegge, 't is redeluk gelukt, ie ei mëêstal z'n buuk vol.
Ma noe staet ie buuten an de stoeprand, ik gebeld of z'm komme aele. Ie
ziet 't er nie mêê uit, zo 'ak zei, ie stienkt en ie is te klein voa ons h'oare
En 't doe wè 'n bitje zêêr, ma je iets beu bin, en je kan d'r vanaf, mot je dat
nie laete.
Inruile, zo lang ad 't kan.
Ja en vandaehe komme ze mit 'n nieuwen.
'k Bin d'r stik nieuwsgierig nae. Julder oak
Kiek, dae komt 'ie 'n Moaie nieuwe groene bak van de Zeeuwse Reinigings
Dienst
Oh, wat ruuk tie lekker En wat is 't ie groat
(Vrij vertaald naar een weblogverhaal, geschreven door Tilly van Gorp-Kaan
Jopie Meerman
Straö
Néé, noe bedoel ik nie 'Straöfeest dat in 'voorjaer gevierd öörd mee een
optocht van paerden die d'r voeten in de zééë gae wasse, ma de naem van
't strand.Ouwere mensen 't over me gae nae straö.
Toen m'n ouwers in ik in 't voorjaer van 1947 in een üüs vlak onder de
dünen in Renisse kwaeme wone, stong d'r nie vaarre van ons vandaene
een klein wit kalkzandstene üüsje. Dae weunde een ouwere man, buurman
Merien méé z'n dochter. Het üüsje was een overbluufsel van de Duitsers
die 't een paer jaer gelee nog vo't zeggen adde. Vanof het üüsje richting
dunen begon het spergebiet, De Duitse wacht brulde dan da je most
bluuve stae,want a je géén Ausweiss a om der te komme werke, mogt je nie
vaarder. Bie 't üüsje waere een berg schuurtjes in anbouwsels gebouwd dü
buurman Merien. Dat out aelde 'n die op 't strand, want strandjutte da kon
'n as den besten.
Noe waere de echte jutters nie de eenige die out van 't strand aelden, as
m'n vaoder us un planke of zó nodig a, zeit 'n: 'Ik za wéé us nae m'n grööte
outleverancier gae.' 't Naedeel was da zo'n stik out êêlemaele vol zout zat,
de spiekers die je d'r insloeg roestten zó weg.
