Aflevering 177 herfst 2012 49 Buurman Merien. Buurman Merien kó je zo regelmaetig méé z'n ouwe fiets an 'd and de dunen over zie gae. Mee lêêg waeter kó je goed over 't arde zand fietse. Merien z'n "gebied" liep tot de kleine düüntjes, a bienae onder Aemstie. Varder gieng un nie, dat was wee van een andere. Aoles wat un op z'n fiets mee kon brienge zeulde 'n ie mee naer flus. Ie zetten de planken steil overaande om te laete drógen. Wat un nie direct mee kon brienge, brochten wa oager in de dunen, méé un merkteken van un paer gekruuste planken. De andere jutters bleve daer of, "t was un soort eerecode onder mekoare. M'n Vaoder a un keer van strandplanken un tuunbank getummerd. Buurman Merien kwam us kieke. Ie gieng méé z'n duumstok in deweere in begon ök van die banken te tummeren. Ie dee wa us un karweitje bie te zomer'uzen,in dae raekte ie die banken ók wé kwiet. Van z'n ééste vondsten aode 'n un net schuurtje gebouwd mee un werkbank d'r in in een bitje geréédschap. Ie bouwden nog meer schuurtje bie z'n uüsje, ma nae maete d'n ouwer wier, wiere die schuurtjes steeds kleiner. Merien ao géén radio, un krante las t'n nie, ik vroeg dan wé us an z'n oe t'n dat wist wanneer d'r sturm kwam. Och jongen zeitte 'n dan, je mö ma goed nae de locht kieke, in ök kieke wa de veugels doeë. Je mot ók goed nae de zeeë luustere.as de zeeë schelt dat betekend dat dat d'r vaarre weg un sturm gewist ei, meesta komt die dan ók deze kant op. Z'n weersvorspelling klopten vrie aordig.Tegen dat d'r sturm kwam zag j'n overdag nie, ie gieng dan avast voorslaepe. 's Nachts oörde je dan z'n klompen over de wegt klosse op weg nae strao. Toen ik in 1954 van m'n verdiende held un fototoestel kon köpe was één van de eeste foto's die van buurman Merien, zittend op z'n ouwe stoel vó z'n uusje in z'n schuurtjes. Mee de vooruutgang most ók het uusje in de schuurtjes weg,buurman Merien kreeg un uusje in de buurte.ma 't mooie was der off. De jutters bin uutgestorve, ut éét noe strandopschonen,want de gemêênte vind aoles wat dur anspoelt ma rommel da zo gauw mogeljk opgeruumd mot oore, anders kriege ze geen blauwe vlagge. Teun Rosmolen

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2012 | | pagina 51