Aflevering 177 herfst 2012
53
Op een zaeterdagmiddag zat ik an den diek een beetje te drömen. Di zat ik
graeg. De zêêë was aoltied mooi in aoltied wi anders. Je zag de mêêuwen
vliege in de vlinders fladdere. 't Was aoltied stille. Toen kwam buurman
naest men zitte. Di kon ik goed mee overweg. Toen men daer een poosje
naest mekaore ehzete docht ik: „Waerom nie; ik vraege 't an buurman".
„Buurman", vroeg ik: ,,Oe gaet dat noe as je ehtrouwd bin?" "t Was een êêle
tied stille, in ik docht dat ten mien nie oord o. Ma toen draoiden zen eige ni
men toe in keek men an.„Men jongen," zei ten:,,Je bin ter nog wè een
beetje klein vö, ma ik za perbere je dat uut te laagen.
As je trouwt, dan gae je saeme wone, in saeme leve. Je leeft dan saeme in
een uus. Ik bedoele nie in een soort uus waer men aomae in wone, want dat
is vö iederéén verschillend. Den enen woont in een grööt uus, den anderen
in een kleintje. Ik bedoele et TROUWUUS, in dat is vö iederéén glieke.
Dat uus zie ter zö uut. Je kom binne in 't klompekot, dan kom je in
biekeuken. 't Achteruus za'k ma zaage. Dan kom je in de achterkaemer.
De voorkaemer lei natuurlijk an de voorkant. De opkaemer lei opzie in der
onder is dan de kelder.
2
Mit de ladder kom je op de zolder, in op die zolder is aoltied een klein
kaemertje mit een venster, zodat je den emel kan zie. Zo'n uus zie je nie,
ma noe begriep je 't misschien beter wat ik vertaale. In dat kleine kaemertje
op zolder kom je nie zo dikkels. Di kom je alléén as je ontzettend gelukkig
mit mekaore bin, in as je dan ni buute kiekt, dan dienk je dat et in den emel
nie zö vee beter kan weze.
Ma zo begint et nie. 't Begint in 't klompekot. As ik daer nog an trugdienke,
men jongen, dan krieg ik de traenen nog in men oagen. Di stae je dan te
smoezelen mit een meisje van een jaer of zestien- zeventiene Mooier kun
ze nie weze, in liever ök nie. Echt waer, verliefd weze, is et mooiste wat een
maans kan overkomme. 't Klompekot is dan een paleisje.
In uus mag je nog nie komme, want je bin nog nie ehtrouwd. Ma éérlijk
waer, soms dienk je, dat oef êêmae nie, men gae trek ni dat kleine
kaemertje op zolder in di bluuve men. Ma dat kan nie. Je mot wi naer
uus. Je mot ze loslaete, in dat is aarg. Ma gelukkig komt ter wi een
zaeterdagaevend in dan mag je wi ni "t klompekot. Zö leer je mekaore
kenne. Op den duur wil je meer, in kun je nie mi zonder mekaore. Dan
trouw je!
Den mooisten dag van je leven zaage ze. Dat weet ik nie, der bin meer
mooie daegen. 't Mooiste vond ik dat men saeme op onze knieen in de
kaarke laege, in dat ze vö ons zonge: „Dat 's Heren zegen op u daal". Dat
bin ik nooit vergete. Die zegen men ehkrege, dienk ik, want men bin nog
aoltied saeme, in men ouwe nog aoltied van mekaore.
Dan kom je jen uus binne. "t Trouwuus zö gezeid. Je draeg je vrouwe dan
du 't klompekot ni binne, want smoezele dat mag je noe in uus doe. Je bin
ehtrouwd! In de eerste tied woon je vee saeme in dat kleine kaemertje op
zolder. Je dienkt dan dat je di aoltied kan bluve wone, ma dat is nie zo. Je
mot waarke, je mot gewoon ni de plee.
3
Je mot jeneige verschöne, in je bin moei. Je woont dan gewoon in de
achterkaemer. Dat is nie aarg, want je ou vee van mekaore. Ma den enen
