m
56 Aflevering 177 herfst 2012
Onze polders
Laot ons zingen van de polders, van ons vlakke land.
Van de diiken èn de bómen, van de waoterkant.
Van de akkers èn de kreken, van het wuvend riet.
Van den uul, de muusond, van de karrekiet.
Laot ons zingen van de polders, móói in elk seizoen.
Van den tiid van noe èn vroeger, soms dienkend an toen.
Van al wat er is veranderd, stikje nostalgie.
Van den echte polder, die verandert nie.
Laot ons zingen van de polders, van de zoute lucht.
Van een uus èn van het durpje, van het klein gehucht.
Van de dreven, van de slóten, angeleid in 't veld.
Van de kudde schaopen, allemao geteld.
Laot ons zingen van de polders, van een boerestee.
Van den os èn van den ezel, van een vluchtend ree.
Van het graon èn brune bónen, van de vette klei.
Van de bonte koeien, graozend in de wei.
Loat ons zingen van de polders, van een jongen ond.
Van de geitjes èn de lammers, dansend in het rond.
Van een aos èn van een kievit, van een bonte kluut.
Van de vluchten spreeuwen, van de groene puut.
Laot ons zingen van de polders, van het móóie zicht.
Van de wind èn van de wolken, van het witte licht.
Van de sturm èn van den aogel, van het zwaore weer.
Van de snêêuw, de regen, daolend op ons neer.
Laot ons zingen van de polders, van de blommepracht.
Van de meidoorn, van het köólzaod, rukend in de nacht.
Van het zingen van de vinken, van den arden wind.
Van de maon' èn stèrren, van een slaopend kind.
Laot ons zingen van de polders, van den zwarten nacht.
Van de worsteling èn 't vechten, tegen overmacht.
Van 't gevecht da leek verloren, deze kêêr echt mis.
Van het land herboren, omda 't polder is.
Melodie, refrein 'Kleine Greetje uit de polder'
Leen de Jonge, Evergem, winter 2012
