Brug, bussen en een ongeluk aan het Thoolse
veer
14 Aflevering 179 voorjaar 2013
Kees de Koning
Het is komend najaar 85 jaar geleden dat Tholen een vaste brugverbinding
kreeg over de Eendracht (1928). Daarmee was de bereikbaarheid van het
Zeeuwse eiland een heel stuk verbeterd. Eeuwenlang waren pontveren de
enige mogelijkheid om van en naar Tholen te komen. Met alle ongemakken
van dien, en bovendien was het niet altijd even veilig. Eind 1925 nog
verdronken zeven vrouwen toen de bus waarin ze zaten te water raakte.
In 1865 pleitte de Kamer van Koophandel in Bergen op Zoom als eerste
voor een brug over de Eendracht. De minister wees het verzoek echter
van de hand omdat hij het belang te gering achtte. In de jaren erna ging tot
twee keer toe een commissie van de gemeente Tholen met het idee aan de
slag, en er was ook een particulier initiatief, alles zonder resultaat. Toen
de minister eindelijk zover was dat hij het plan voor een brug bij Tholen
steunde, trok hij die steun weer in zodra er gepraat ging worden over een
lokaalspoor over het eiland. In 1923 besloot de gemeenteraad tot de aanleg
van een brug voor een spoorverbinding (er reed al een tram van Antwerpen
via Bergen op Zoom naar het Thoolse veer), mits de provincie Zeeland en
het Rijk ieder een derde van de kosten zouden dragen. Het Rijk weigerde
omdat het een spoorbrug een te beperkte verbinding vond.
Drie jaar later nam de gemeenteraad een nieuw besluit. Ze keurde een
plan goed om als gemeente zelf een brug te laten bouwen, en er een lening
van 400.000 gulden voor af te sluiten. De minister verleende nu wel een
concessie. Uiteindelijk ging op 18 juli 1927 de eerste spa de grond in. De bij
Kloos in Kinderdijk gebouwde brug werd begin augustus 1928 naar Tholen
gevaren en op de intussen door de Zuid-Nederlandsche Beton IJzerbouwmij
geplaatste pijlers en hoofden bevestigd. De brug had een overspanning
van honderd meter, een boog met het hoogste punt op 13,3 meter en een
Het Thoolse veer, vóór
de totstandkoming van
de brug in 1928.
