Aflevering 179 voorjaar 2013
eens dat ik moest Vertalen wat een
patiënt had verteld. Dokter had het
dan fonetisch genoteerd, hij kon het
niet verstaan, zo 'plat'. Gelukkig maar
dat hij huidarts was, hij kon gewoon
zien waar iemand voor kwam. En de
behandeling instellen. Wie weet wat
er anders was gebeurd...
Later werkte ik als receptioniste in
zorgcentrum Ten Anker in Tholen.
Daar werd meestal dialect gesproken.
Het was vertrouwd voor de bewo
ners.
Als correspondente voor diverse
kranten kwam het dialect ook van
pas. Als je iemand wilde intervie-
Jopie Meerman. wen, dan waren de mensen eerder te porren dan wanneer je 'netjes' sprak.
Schreefje ook in dialect voor de krant?
We hadden zo'n 10 jaar een rubriek in de Eendrachtbode. Tonny en Jacob
Duyzer waren de voortrekkers. En niet te vergeten Kees de Leeuw. Elke
maand was er een bijdrage van Nel Slager, Lea Rijstenbil, Arie de Viet en ik.
Allerlei onderwerpen kwamen aan de orde. Het werd redelijk goed gelezen,
dat merkte je aan de mondelinge reacties. De mensen zeiden dan "wat is
het toch moeilijk!' en wij adviseerden om het hardop te lezen. Dan lukt het
beter. Op zeker moment zijn we ermee gestopt. Op Tholen is het moeilijk
nieuwe aanwas te vinden. Jammer. Want er zijn voorbeelden in de provincie
waar het allemaal wat vlotter loopt.
Of wij het Thoolse dialect genoeg promoten?
Ik probeer dat o.a. via mijn weblog op ZeelandNet, onder de naam Le
vensgenieter. Daar lees je nooit dialect. Maar als ik dan af en toe eens
een dialectblogje schrijf, krijg ik positieve reacties. Dus het wordt wel ge
waardeerd. Op Tholen zelf ken ik voor- en tegenstanders. En zoals jullie in
Zeeuws-Vlaanderen bezig zijn met het promoten van dialect op de scholen,
daar hoef je hier niet mee te beginnen. Maar wat weer wel mooi is, is de
kerkdienst in dialect. De actie van enkele jaren geleden, tot zelfs dialect pra
ten in de Provinciale Staten, dat is toch ook weer afgezwakt. Hier op Tholen
heerst er zoiets als 'doe ma geweun\ Zo hoor je toch op Omroep Zeeland
veel meer de dialecten van andere delen van Zeeland, dan dat van Tholen
en Sint Philipsland. Het risico is dan weer dat, wanneer ze iemand nodig
hebben voor een uitzending, er naar dezelfde mensen wordt gebeld. En toch
is meedoen wel leuk. Een paar jaar geleden deed ik mee als 'deskundige',
dan moest je een woord zeggen dat alleen op Tholen bekend was. Tenmin
ste dat dacht je, want er kwamen telefoontjes binnen en dan bleek dat het
woord elders, misschien met een kleine wijziging, ook gezegd werd.
In de vorige Nehalennia schreven we over het Thools dictee, doe je daar
aan mee?
Een keer heb ik meegewerkt als jurylid. Maar dat viel me tegen. Het dictee is
een mooi iets om dialect te promoten. Toch denk ik dan, er zullen wel meer
