tevoorschijn waarvan ik denk 'wie is dat?'. Gelukkig maar dat moeder dat
nu nog kan vertellen en we schrijven het dan ook meteen achter op de foto.
Onlangs kwam dit plaatje voor de dag. Het blijken, behalve twee schoonzus
ters, de zusters van opa Deurloo te zijn: Maatje, Janna, Pie, Kornelia en Jan
netje, tantes dus van mijn moeder. Respectievelijk moei Moa, moei Janna,
moei Pie (daar is moeder naar vernoemd), moei Knelia en moei Jannetje
genoemd door de nu ruim 90-jarige nicht Pieternella.
En meteen zat moeder op haar praatstoel:
De tantes kwaemen in het voajaer 'n dagje op visite bie ons op 't Ouwland.
Rond 'alfelleve waeren ze d'er. D'r ree geên bus, ze wieren mit 'n gerijtje
gebrocht. De koffie was al gemaele en de melluk stong op de sleekachel. De
modiste kommetjes kwaemen uut de spinne en stangen op 't schienkblad mit
'n spritsje of een sneetje peperkoeke. En dae was boerebutter op gesmeerd.
Bie 't koffiedrienken kwaemen de familiepraetjes los. Bie 't tweede kommetje
was 't er 'n eigengebakke kussentje. As dat allemae op was, kwaemen de stop
flessen mit zelf ingemaekte boerenjongens en boerenmeisjes op taefel. Losse
flodders wieren die genoemd. Oak was 't er eigengemaekte affekoat. Moeder
zetten vast het eten op de kachel, 'gekookte kluven, vooraf uit de tonne g'aeld
van het voajaersverreke dat geslacht was. En voor allemae 'n eêle peëre, 'n
Gieser wildeman, n rood koker zogezeid.
Opa 'ad ma 'n korte schafttied bie de boer, dus voö de keer dat z'n zusters d'r
waere, liep hij extra 'ard. D'r wier wè gekust, ma nie zovee as tegenwoordig.
Eén was genogt. Goed is goed, overdreve is nie noödig!
Maar ze'hielden echt wè van mekoare, oe, zei moeder d'r bie.
Voader nam 'n konjakje mit suuker. Soms kreeg 't ie 'n geklust ei mit brande-
wien. 't Vrouwvolk had impersant roöje koönen gekrege.
D'r was bitterkoekjespudding toe', d'r wier'n psalm geleze ('n korte vod deze
keer) en dan roef'tem gedankt. Want vader most weer nae zijn werruk bie de
baes. Voader was 'n man van de klokke, ma de boer nog meer!
D'r was waeter gekookt, en d'r wier saemen afgewasse. Dan kwam de brei-
kouse voö d'n dag, d'r wier nie vee gebreid. Moeder schonk 'n kommetje thee
en zo rond de klokke van viere wieren de moeien weer opg'aele.
'Dag Jewan, bedankt voö de hoeie zurregen, de hroete an de jongers en de
meissen en, zo 'ad 'd Heere wil, tot ziens eeh!'
Jaren geleden waren we in Enkhuizen, in
het Zuiderzeemuseum. Daar stond een
huisje zoals bij opa en opoe, met zo'n
kamer(tje) met een donkerrood pluche
tafelkleed, met hetzelfde keukentje, geen
aanrecht maar een houten bankje, op
het zeiltje een teiltje met een koudwater
kraan er boven. Een ijzeren schenkblad
op de keukentafel...
Toen moeder vanmiddag haar herin
neringen ophaalde, kwamen die van mij
ook boven. Aan het huisje van opoe en
opa, en aan het museum. Ik zag het be
zoek voor me.
De foto ging leven...
Jopie Meerman-Ottevanger
De moeien.
Aflevering 179 voorjaar 2013
47
