Aflevering 179 voorjaar 2013
49
Ma tegen julder gezeid, 'ie 'ad oak nog 'n kedootje gekrege. Ze 'adden ge-
vroge wat 'ie wou.
Geef mien ma 'n nieuwe breukband, want die bin nog 'a priezig.
Ja, z'adden 'm in de raed gekoze om op de centjes te letten, en dat deed 'ie.
Jopie Meerman-Ottevanger
Den Oösdiek mee
de weegbrugge.
Flupland vö de Ramp
D'r is de lesten tied vee te doe gewist over de weegbrugge van Flupland in
dat is te begriepe want de weegbrugge, die mö bluuve. Vroeger was dat de
plekke waer a de Fluplanders bie mekaöre kwaeme a ze erregest nae toe
moste, bievoorbeeld mee een reisje van de zang of van eên of andere verê-
nigienge.
Oak de errebeiers die a in de Rotterdamse 'aevens werkten stapten 'ier op
de bus. De weegbrugge zelf was natuurlijk bedoeld om de waegenvrachten
te wege, de paerden stonge dan op 't plaveisel over de brugge, laeter ge
beurden dat mee trekker
en karre. 't Is een herin-
neriengspunt dat a 'oört
bie Flupland, je kwam d'r
lingst a je nae de meule
ging, a je de vuulnis op
de kaojedam most bringe,
want dat gebeurden vroe
ger, of om een vèrreke te
brande, altied was 't er
wè bedrievigheid.
A je wat te wete wou
komme over 't durp dan
mos je daer oak weze
want 's aevens kwaeme
de ouwe mannetjes een
praetje maeke en dienk 't
er om a 't er dan wat afgeroddeld wier, mè goed, dat za op ieder durp wè zo
weze. Vlakbie de weegbrugge 'ao je 't pak'uus, daer wier graen, aerepels en
kunstmis opgesloge. In den oorlog kao je dae pakketten mee booschappen
vó de mensen uut Rotterdam bringe en mee de Ramp van drieenvuuftig wier
d 'r in 't 'oöge gedeelte allerlei voorzieniengen getroffe vö d 'inweuners die a
op 't durp moste bluuve.
Een jaer of wat geleêje ei 't er oök us spraeke gewist dat de kaoie van Flup
land geslote zou woöre, je mo 't er toch nie an dienke a dat zou gebeure. 't
Is natuurlijk wè zo a 't er tegenwoordig nie meê zo vee schepen in legge, mè
vroeger was dat anders, vooral in d 'n eesten 'eld van de vorige eeuw was
't daer een drukte van belang. De boerewaegens reêje of en an mee suuker-
peêen, aerepels en graen en a 't er een schip in de kaoie lag wiere de wae-
gens geliek gelost, zwaer werk was dat 'oö en alles mee d'and. Ze klaege
noe wellis da ze 'ard motte werreke, mè da 's nog niks vergeleke bie toen.
In de winter, a 't koud was maekten d'ouwe mannetjes een praetje in de
smisse van Roozemond, die stong een endje vaerder op den Oosdiek. In die
jaeren stonge d'r op den Oosdiek een 'eêle rij 'uuzen en oak wat winkeltjes
öostdijk, St- filipsiand
