m
Twêê zomerse daogen
't Is nog koud, de zonne èt nog gêên kracht.
Over 't land ang nog de rust van den nacht.
De bosduve zit nog wa slaoperig te kiiken
èn kan nog mao net den auto ontwiiken.
Druppels die in regenboogkleuren blienken,
doen noe an kleine diere diamanten dienken.
Eêl voorzichtig komt de natuur wee tot leven.
Voo d' echte drukte duur het nog wel even.
Die komt er pas echt a de ménsen ontwaoken
èn udder eigen aosten om op 't werk te raoken.
Den tortel is al êêntönig beginnen te koeren,
oek de mussen beginnen udder eigen te roeren.
De koeien èn udder êëste maol weer a binnen
èn gaon liggen om an 't erkauwen te beginnen.
Niks doet er noe nog dienken an den nacht,
wan de zonne schiin echt al op volle kracht.
De cafébaos an 't strand vrieft in zijn annen,
wan strek kom 't volk wee om te verbrannen.
Oek den ijscovent zie content de zonne straolen
èn za vandaoge zeker een top opbriengst aolen.
Oek voo de senioren èt den dag geluk gebrocht
èn z'èn udder favoriete bankje weer opgezocht.
Ze vertellen an mekaore de móóiste verhaolen,
die bestaon vooral uut erinneringen opaolen.
Oek over die móóie zomerse daogen van welêêr.
Zo bèn der tegenworig toch maor ienkele mêêr.
De ménsen èn ard naor een fris plekje gezocht,
mao den nacht èt gêên bitjen afkoeling gebrocht.
't Is net of da klamme weer de ménsen neerdrukt.
Sommige gaon der zelfs letterlijk onder gebukt.
Het liik wel of oek de natuur gelaoten afwacht
op 't onweer da laoter op den dag wor verwacht.
De kinders bèn lastig, de ménsen prikkelbaor.
Voor een kleinigheid zitten ze mekaore in 't aor.
't Is windstille, je zie zelfs gêên blaodje beven.
Oek de senioren bèn vandaoge binnen gebleven.
De êëste onweerskoppen beginnen op te bollen,
êêl in de verte óór je den ëêsten donder rollen.
Dao wor a bezurgd nao de vaole lucht gekeken,
wao noe de zonne voo de wolken is geweken.
Ze zien oe de wolken boven udder ööfd angen
wao de blliksemschichten kronkelen as slangen.
Tussen het lichten èn de slag wor noe geteld.
Nog gêên tel èn ze zien oe de bööm wor geveld.
Oewel de aogelstênen nog tegen de ruten slaon,
is het noe mee 't zwaorste onweer toch gedaon.
't Is net of a de natuur wee gewoon aodem aolt,
noe de zonne vanachter de leste wolken straolt.
Leen de Jonge, Evergem, zomer 201
58
Aflevering 180 zomer 2013
