65
D'n hêêlen dag hè m'n toe in Arnhem in de stad 'efêêst,
Zelfs zöö, da m'n 's aeves mekaore moste ongesteune
Om wêêr in de kazerne te kunne kommene.
In toe dat telefoon'ie van de gemeente Goerêê-Overflakkëê, op 8 maert
jongstleden,
Da ik uutverkore was om bie de inhuldiging in Amsterdam te wezene
Of ik dat wel wou, in aok de vraeg of 'k strafblad hao.
Ik docht nog even: 'Mot dat dan?'
Netuurlijk wou ik dat, in van een strafblad hao 'k gêên weet.
Ik gieng d'r vrêêselijk graeg nae toe, want 't is 'n grööte êêre.
Dan wel niejt mêêr in êêrste gries as toe, mar noe in keuningsblauw,
Mit 'n degelijke stropdas, mit 'n vleugje goud, oranje in nassaublaeuw d'rin.
Driej keuninginnen hè 'k intussen mee'emaekt,
Mar Juliana is toch eigelijk mien keuninginne,
Want die hè 'k rechte in d'r aogen 'ekeke.
In noe 'n eigentiedse keunienk dan,
Mit 'n knappe vrouwe, d'r traene is'n begrip,
In liejve kinders voor de toekomst aok.
Mar wat betekent vaoderland nog?
Nederland, Marokko of Turkije?
Mar toch, die spreuk die op de plantebakken
Boven de deure van de kazerne stieng:
'Eens grenadier, altijd grenadier' geldt nog altied voor mien.
In aok, toe 'k óóit in Kos langs de kaoie liejp,
In van 'n jacht uut Spakenburg de Nederlanse vlagge
In de Griekse wind zag wappere:
Wêêr dat wèrme gevoel van
'D 'n vaderland getrouwe
Blijf ik tot in d'n doet.
Altied grenadier.
Een prince van Oranje, 30 april 2013
Epiloog
En dêêr stieng ik dan,
Om mit 'n variasie op 't keuningsliejd te sprekene,
In de Nieuwe Kérke in Amsterdam.
Saeme mit mêêr dan 2000 genöödigden zonge m'n 't Wilhelmus.
Dat vers over die Prince van Oranje, al êêuwen lank,
'n Prince die noe keunienk is.
ALi Uü GRENADIER
Aok ik was d'r bie.
Pau Heerschap, in 't dialect van Ouddurp
Aflevering 180 zomer 2013
