Aflevering 180 zomer 2013
Vorse eiers
'T is al een haop jaeren ele'je ebeurd, mar 'k wil 't toch even vertelle.
'T Was in 't naejaer, op 'n vriedagaevend in oktober. M'n moewder zei:
mèrge kriege m'n visite, ik dienke da 'k nog even een cake göö bakke. Ze
ging naer de keuken en zocht alle spullen op en stallende ze uut op d'n
anrecht. Toen kwam ze d'rachter da ze gêên eiers mêêr hao. Ze vroeg an
miên of ik even naer 't hoewnderhok wou göö om te kïeken of er nog 'n
paer eiers leie. Ik hè nog even eprobeerd om tegen te stribbelen, mar 'k
most toch naer büüten. Noe stieng dat hoewnderkot hêêlemaele achter
in 't hof. Ik dee de achterdeure ope en keek naer achteren: 't was al
aerdedonker. In de wind woei rond m'n öören. Noe most ik dus in m'n
êên'ie deur d'n harstikkendonker hêêlemaele naer dat hoewnderhok. Ik
vong 't harstikke ieng en ik was best wel benaauwd. Wie zou m'n hööre
schrêêuwe as 'k 'n bloelöözen tegen zou komme? Ik rillende d'r van, mar ik
ging, want ik wou nie laete mèrke da'k benaauwd was.
Toen 'k büüte was, liejp ik langs d'n draogdraed het düüster in. Ik kwam
langs de grippe wêêr allemael van die knotwillegen stienge. Ze waere nog
nie eknot, dus de takken lekene wel honderden aeremen die m'n konne
grTepe. Het lekene allemaele wel enge boeman'n die m'n woue pakke. Ik
most aok nog oplette wêêr ik liep want 't was nogal modderig van de regen.
Al dieper gieng 'k d'n donker in. Eindelijk kwam ik bïe 't hoewnderkot.
Dêêr was gelokkig een lampie, wa'k even an kon doewe. Ik dee gauw 't hok
ope en raepende de vier eiers op die dêêr leie. Dat most wel genoeg weze.
Ik ha m'n schorte an met zo'n zak an de voorkant, dêêr kon'k makkelijk de
eiers in doewe, dus dat dee'k.
Ik docht bïe m'n eige: zo, das gebeurd, noe snel terug naer hüüs. Mar
toen bedocht ik m'n eige. Bie de buren hao ze een nissie jonge ka'ies,
büütengeweun von 'k da. Iedere kêêr gieng 'k even die bêêsies aaie.
Moewder von't helemaele niks. Naejaerskatten mo j' nie houwe, dat binne
zêêkers. Mar ik vong ze prachtig.
Ik docht wee'ie wat? Ik göö nog even kleke biê die bêêsies. Ik steppende
over 't drae'ie naer de buren in gieng toch nog even die ka'ies aaie. Mo j't
je eige voorstede: vier van de mööie zwarte mormelties. 't Waere liejfies in
toch gêên zêêkers, zoas m'n moewder zei?
Nae een hortie most ik toch mar wêêr naer huus, aors zouwe ze nie wete
wêêr ik bleef, in dan zou ik alles wêêr motte göö vertelle. Dêêr hao 'k gêên
zin in, dus ging ik gaauw wêêr d'n donker in.
Ik docht nog: gaauw renne, want die ienge baomen deje zöö raor naer m'n.
In m'n gaauwigheid hao 'k even het drae'ie vergeteLanguut lei ik dêêr
plat op m'n buuk in de modder. Ohh, m'n eiers, 't was êêne bonke struuven
in m'n schortezak. Hoe most 'k dat noe oplosse?
Ik docht bie m'n eige: ik kan toch nie zonger eiers vromme komme? Mar
wêêr hael ik noe zo gaauw aore vandaen? Noe hè de buren netuurlijk aok
hoewdersIk göö geweun even in heulies hok kieke. In ja öör, dêêr lagge
d'r twêê. Ik hè ze geweun alle twee op'eraept. M'n harte kloppende in m'n
keele, mar 'k wist gêên aore oplossing, dus vooruit mar.
Toen' k weer büüten kwam, leek 't wel of de baomen riejpe: diejf....joe
diejf. Ja dat was ik: een diejf, mar ik hao altied nog mar twêê eiers. Ik most er
nog twêê hè. Dan mar in 't hok van de achterburen, as 'k noe toch al een diejf
binne, dan maekt dat aok nie mêêr üüt. In ja öör dêêr leie d'r aok nog twêê.
Ik hao d'r wêêr viere in dan noe gaauw op huus an. 'K hao 't zöö benaauwd
67
