Extra aonvullieng van ons eet'n in dun oorlog Toen an ik zo'n kleine jong'n was, zaot'n me in un werkelozen tied en adun me ut nie breed. In dun oorlogstied was da nog errugger. Noe ao je dao as kinders nie zo'erge in, je beseft'n pas laoter oe moeiluk ut voo jun ouwers hewist moe zien om de touwtjes aon mekaore te knoop'n. De duitsers aden vee eet'n nwodig voo udder soldaat'n en vorderd'n daorom alles wa los en vast was. Me gieng'n nao and're dieng'n zoek'n om wa extraos an eet'n bie mekaore te krieg'n. Dun Braokman was nog nie ingediekt, dao was vee schorre en dao kon je eel wa af aol'n. Dao hiengen me nie alleen zwemm'n mao ook a vroeg int voorjaor om lamsore wa da op de schorr'n groeide. Lamsore smaokte zo'n bitje as spiennaajze. Later int jaor konn'n me om zouterik, as ze nie te groot was smaokt'n ut hoet, maor at ouwer wier dan was ut stokkurrug. Veddur gieng'n me aontjus raop'n. Dao ao je un zifte voo bie je om die aontjus in schoon te maok'n wan die zaot'n eelemao ond'r 't zand en soms modd'r Natuurluk adun me un baole bie ons om z'in te doen. Aontjus kon je kook'n of bakk'n en biena iedereen von ze lekk'r Ook kreukels hiengen we aolen. Bij laog waot'r kon je die van onder an de steenhlooiink vinn'n. Moeder kookt'n die dan mee zout en peep'r. Je moest eest mee un spelle da vliesje dao vanvoo doen en dan prikt'n je dum duruut en kon dum opeet'n. 's Somers giengen me ook op hjeep'n viss'n. Dao reeën me eest voo nao de westsluus in Terneuz'n. De mann'n die daa werkt'n verkogten sardientjes om mee te viss'n je kreeg tur un eel bitje voo un dubbeltje. Me hieng'n un ienkele keer om zjeekers. Die diengers die zaoten diepe, die mos je mee een spaotje dur uut aolen. Zjeekers mos je bakk'n en ze waoren nog a vettug. In ut najaor hieng'n me ook wè om mossuls die an de steenhlooiink zaot'n. Gebakk'n of gekookt smaokt'n ze altiet lekk'r. Wa laoter in dun oorlog kwam dao un einde an. De duitsers giengen bunkers bouwen in de polder en ook oefenen in 't schorre. Vanfa toen mogten me er nie meer komm'n. In dun tied dat ut graon riepe was most'n me haon raop'n. Terve, aver en heste alles was tuus welkom. Da graon afsnieën was nog ammao antwerk dus je liep agtur de man die da dee. En was je noe mao alleen, dan kon je nog wè aorig wa raopen, mao da was nie zo, en dan waor'n dur van die groote mens'n die waor'n zo agappug da je as kind nog mind'r ao. Tuus wier de terve in un antmeul'n gemaol'n. Zo'n meul'n wier an de taofel vast geshroeft. Omda ta zwaor werk was en die taofel wiebelde mosten m'n broer en ik op de taofel zitt'n as tegenwigt. De terve wier onhubbuuld brood van gebakk'n en da von ik elemao nie lekk'r. Vedder hiengen me errepuls raop'n. Die waoren groot'ndeels om op 't eet'n, mao vaoder maokten dur ook wè errepulmeel van. Voor aver aden me un mussientje gemaokt zoda me ut konn'n plett'n, dan aoden me avermout. Heste was goed om bier van te maok'n. Om Blauwmaonzaod en kwoolzaod bie mekaore te krieg'n hieng'n me agter ut dosmesien bie de pupe wao a ut kaf uutgeblaoz'n wier gewoon un baoltje vullen, dao zat nog eel wa zaod in. Dao wier dan tuus wee dun olie uut geperst mee un zelfgemaokt massientje. Mun vaoder draoide ook olie voo and're mens'n. Dao vroeg tie heen helt voo, wan dao kon je biena niks voo kwoop'n, dao was ost niks mjee in de wienkels. Voo iedere vuuf liter wou die één Aflevering 181 najaar 2013

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2013 | | pagina 45