Aflevering 181 najaar 2013
Jachthaven
Ma goed. Even verder over de
spellekussens.. Een 'eleboel mensen weten
dat. Dus dan kreeg ik weer 's 'n exemplaar
van d' enen, dan wêe van 'n anderen. En as
't er een kaemertje of flat leeggeruumd wier
in 't bejaerd'uus, dan zeiden ik tegen de
fermilje: "A je'n spellekussen tegenkomt,
nie weggoaje 'oe!" Op 'n dag zou d'r een
flat leeggeruumd oare, de beweunster
kon nie mêe voa d'r eige zurrege en gieng
ergens anders nae toe. En dae 'adden
de mensen weinig ruumte om van alles
te bewaeren. Dus kwam iemand van de
familie kwam mit de noaidoaze. Kiek ier
mar 's in. Dae zitten oak nog vingeroedjes in, misschien ad iemand die oak
spaert. En volgens mien zag ik 'n spellekussen voa joel!
't Klopten. D'r kwam zo'n oud eigengemaekt kussentje uut. Die mevrouw 'ad
dat nog op de laegere schoole gemaekt, bie nuttige handwerken bleek bie
naevraeg. Voa mien bin dat de leukste. Dae zit tenminste een verhaeltje an
vast, want dat dienk was zeker 75 jaer oud. Ja, ik weet 't, over dat stelen,
dat kom nog an bod. 't Achtste gebod dus.
Dat spellekussen ad ik dus êerluk gekrege. In die noajdoaze zaeten oak nog
'n pae sleuteltjes. Fietssleuteltjes zo te zien. Dus toen de neef, die mien de
doaze gegeven 'ad langs kwam zei ik dat.
O ja, da's waer oak zei de neef: Tante ei ier oak nog 'n fiets staen.
Nu zal ik vertellen dat onze jongste zoon voor zijn studie in Den Haag
ging wonen, samen met zijn vriendin en de jongelui zochten nog een
tweedehands karretje.
Dus ik vroeg, kan ik die fiets overnemen, .want zo en zo. Tuurluk meid,
gae ma kieke, je mag 't em zo ebbe. Toen ik klaer was bie de balie, gieng
ik nae de fietsenstalling, Een sleutel voa de toegangsdeure mee en zo'n
fietssleuteltje uut die noaidoaze. Kieke wae ad die sleutel op pasten, 'n Pae
keer geprobeerd. Ja gelukt.
M'n man zou diezelfden aevud de jongelui d'r spulletjes weg gaen brienge
mit een busje. Dus die fiets kon gelieks mee.
Maar op de een of andere wijze had ik er geen goed gevoel bij. De familie
dacht misschien wel, die Jopie, ik wist niet dat ze zo hebberig was.
Misschien hadden ze zelf nog wel een gegadigde ervoor.
Dus de fiets gieng nog ma even bie ons in de schure. De anderen dag 'ad
ik middagdienst. En dae zit 'n pliesie agent, en een beweunster bie m'n
collega. Wat doet 't er op vroeg ik?
Nou mevrouw Bijl d'r fiets is gestolen, dus de plesie maek even proces
verbael op, zei m'n collega. Want 't is toch te gek ee. De berging op slot
en dan kommen ze d'r toch nog mee weg. Ik voelde m'n 'arte kloppe in m'n
kele.'t Za toch nie ee Ik dienk ad ik je fiets gestolen ebbe Nel, zei ik tegen
die mevrouw..
Oe zo dan Nou zus. En zo. Ik ebben 'n fietssleutel gekrege en die pasten
op 'n fiets en die mocht ik 'ebbe van de fermilje.
Voa joe? Ze was 'n bitje verontwaerdigd Oe kan dat noe, ik 'eb hier mien
sleutel van mien fiets, dus dat kan nie dat jie die mee kon neme.
Ik heb even goed moeten praten om niet te worden meegenomen door de
45
