Nehalennia zomer 2015 nr. 188
Eerst maar even het boek Onderweg opgezocht. Ik blader
wat en lees
Bevrijdieng
opgedroogde traenen
een spoor
de weg ni vrede
as domeniestênen viele ze
stik voe stik
litte me de schoeren antikke
van oanze guus
en het vertelle
a je niet weet wat oorlog is
oe ka' je dan bevrijdieng viere
Pau Heerschap
Verhalen en gedichten
Fabels in dialect
Van de heer C. A. Schijve, afkomstig uit Schoondijke,
publiceerden we eerder een fabel in dialect. Uit zijn
bundel Fabel-achtig Kerzans, presenteren we nu een nieuw
bijdrage.
De bok en de leeuw
Een bok uut 't Kèrkje ghien een kêê,
Te voete onderweg naa d'Êê.
Ie docht: ik ghaon 'n kêêr op versite
By neef Arjaen en tante Piete.
Toen ie een ezel teghenkwam,
Het was zó wa by Bakkersdam.
Dien ezel liep mee flienke pas.
Het leek wel of tie bange was.
"Hei," zei de bok, "wat èn me noe?
Wao lööpe ghy zó 'ard nao toe?
Ben je nie wel wys? Doe 't op 't ghemak."
Den ezel die bleef staon en sprak:
"A je leeven wilt, bok, kêêr weerom,
Wan'k bin een lêêuw teghenghekomm'n
'k 'Öórden anêêns een 'ard ghebrul,
Gh'lóóf me, da was ghêên flauwekul.
Ik bin vanselfs nie bluuv'n staon,
Mao 'k bin d'r 'ard vandeu gheghaon."
De bok, uut dóógte, die zei: "Ghrauw'n,
'k Ghelóóf da j'me voo de zot wil 'ouw'n.
De waoreid lykt verre ghezocht.
Je bin nog stommer as an 'k docht!
Een lêêuw die vin'j'allêênig mao,
In de woestijn in Afrikao.
En 'k en nog nóóit ghóórd of gheleez'n,
Da z'in Klein Braobant zou'n weez'n."
Den ezel zei: "Trek ghy je plan,
Maor ik lóóp deu, zó 'ard an 'k kan."
En weg was tie, in een ghalop.
De bok docht, schuddend mee z'n kop:
"Ik zag die ezels nóóit verkêerd.
'Êêl stom gheboor'n, nik byghelêêrd."
Afijn, zó is tie deu'ghghaon,
Maor eev'n vérder bluuv'n staon.
Een schap, gheschoor'n en zwart as roet,
Kwam-t-em 'ard lóópend teghemoet.
En in 't voorbyghaon riep da dier:
"Draoi om, bok, bluuf nie langer 'ier.
Een lêêuw zat ghunter in 'et ghos,
En die was 'êêlemaole los."
Weg stoof het schaop, voorby de bok,
Die peinzend an z'n sikje trok.
"Een lêêuw in 't ghos! Of a ta kan?
Da schaop da maokt d'r ook wa van.
Oach, 'et was altied al een kweez'1,
En nog vee stommer as dien eez'1.
Een lêêuw by ons 'ier in de polder,
Dat is vanselfje reinste kolder.
't Is toch de dag vandaoge nog a grijs."
En zó vervolghden ie z'n reis.
De bok was vóó driekwart verslond'n,
Toen ze de lêêuw wa laoter vond'n.
Een echt'n dus, 't was ghêên gherucht.
Ie was uut 't circus weggevlucht
Voor oonz'n bok liep het verkêêrd,
Mao daomee is inêêns gheleerd:
37
