38
A jelkend'êên voo stom slyt,
Da j'zelf dan nie zó snugger zyt.
Verklaringen:
't Kèrkje: Waterlandkerkje, d'Êê: Ede, Bakkersdam en
Klein Brabant zijn gehuchten onder Oostburg.
Droomkerke
Vorige weeke waoren we mee z'n zessen wee bezig mee
onze jaorlukse fietstocht. In de buurte deze keer, op de
grenze van Oost- en West Vlaondren. We verbleven in
een Bed and Breakfast, op z'n Zeêuws gezeid een kaomer
mee morgeneten in de buurte van het durpje Doómkerke,
gemeênte Ruiselede, in de buurte van Tielt. Vanuut Mid
delburg ongeveer anderalfure riejen mee d'n auto. We
rejen binnendeu, over Fillepiene, de Postoorn, Pachoute,
richtieng Maldegem en Aolter.
De B&B eêten Droomkerke. Een wit boerenóf midden in
de polder. We wieren ontvangen deu Trui en Kurt. Arte-
lukke ménsen, 't klikten direct. We konnen d'r eigenluk
pas vanaf vier uren in, dus we giengen eêst op pad. We
kregen vast een knooppunten kaorte te leên en rejen
richtieng Bulskamperveld, een bebost naotuurgebied in
het lichtgloöiende polderland. Eén van de ménsen in ons
gezelschapje aod ovrigus direct bie vertrek al een lekke
band. Geên probleem, we kregen gliek een graotus leên-
fiets van onze B&B. 't Was prachtig weer, die zondag. Op
een zonovergoten terras in een groot park bie een kastéél
smaokten onze eêste Vlaomse streekbieren buutengewoon
lekker. Fietsend deu de Vlaomse polders kom je eêl vee vè-
rkesbedrieven tegen. De wad ouwere ruuk je a van verre,
de nieuwere megaostallen ruuk je nie of nauweluks. Vee
vèrkes, dus ook vee mais. Mao gelukkug ook vee kleine
gedoentjes nést kronkelige polderweggetjes. Van ruil-
verkaoveliengen mee lange rechte wegen én z'ier geluk
kug nog nie g'hoord. Omda onze B&B nie in aoveneten
voorziet, eten w'onderweg in De Lekkerbek in Ruiselede.
Ik kriegen zó'n groóte entrecóte op m'n bord dan 'k d'n elft
moe laoten liggen. Laoter oren we van onze Trui, dad de
Lekkerbek bekend staot om z'n grote porties. Nou, d' as
nie gelogen, 's Aovons nemen we officieel onzen intrek in
Droomkerke. We kriegen een welkomstdrankje en uutleg
van Trui over oe ze van de vervallen hoeve een moderne
B&B hebben gemaokt en wa ze nog amao van plan zin. Bie
het toewiezen van de kaomers kriegen m'n vrouwe en ik
de zogenaomde suite. Alle kaomers én een naom en een
themao. Onze suite draogt de naom van een jonker die
a van jaogen ieuw: een hemelbed mee z'n waopenschild,
wei- patroontassen en geweien aon de muur. Onze bad-
kaomer is voorzien van een badkuupe mee zogenaomde
airjets, lekker bubbelen dus nao een êlen dag fietsen.
Het ontbijt d'n andren morgen is ronduut vorsteluk. Je kan
't zo zot nie opnoemen of het is t'r. Eêl bizonder is het da
Trui ard en zachtgekookte eitjes kookt in glaozen potjes.
Niks geen gedoe mee eierschulpen en eierdopjes. Over
de lunchpakketten die a we mee kriegen staon we êlemao
versteld. Je moe t'r bienao een transportfiets voor én: koffie
en thee. Kouwe dranken, brood koek, fruit, we kunnen
't gewoon nie op. Het weer wordt 'r in de daogen nao
die mooien zondag nie beter op. We gaon wel eiken dag
fietsen, soms mee en soms zonder de regenpakken aon.
Schuulen bie een boer in de schure. De boerinne aolden
aostig de waste binnen voo de buie en gebaorden naor ons
da we gliek de schure in konnen riejen. Praoten mee die
ménsen asof we ze a jaoren kennen. Wa gastvrijheid en
vriendelukheid betreft kunnen we misschiens nog wé wa
van onze zuiderburen leêren. Toen we voo d'n tweêden
aoven in De Koornbloem in Wingene giengen eten aolden
de gastvrouwe een touwtje te voorschien mee een ouwtje,
een soort wurfeltje d'r aon. Dao speelden we vroeger mee,
zei ze. Kennen judder da. We kwaomen d'r achter da je
da touwtje kon opwinnen en dan dad ouwtje vliegesvlug
kon laoten ronddraoien mee een zoevend geluud. Awel,
d'as noe een zoemer, zei ze. Danao ei ze nog een bizonder
leutige toverkunst gedaon. Ik gaon 'm nie verraojen, wan
wie weet gaon judder, nao di verhaol ook wel een keêr die
kant op en dan zou het toch zonde zin da die madam niet
kon toovren voo judder.
Uit: Jan Lauret, Raodipraot, verschenen 2015.
Glasnost*
Bie 't woord glasnost mo 'k an d'n kouwen oorlog dienke.
Begin de jaeren vuuftig, je most nog op je hoewde weze
voor de Russen.
Die zouwe wel 's 'n atoombomme kunne góóie,
In dêêrop waere m'n allemaele voorbereid.
In ielk huus lag 'n enveloppe van de BB mit instructies as
"t zou beure.
Bie uus lag 'n in 't urgelbankie, tussen de psalme- in ge-
zangeboekies.
Zóó bie de hand as 't nóódig was voor ieders veiligheid.
In ielke vriedagaevend zat m'n zuster d'r dan bovenop
psalmen te spelene
Op hêêle neuten, die nog langer durende dan geweun,
want ze hao
Nog mar pas les in 't neuteschriff in dat was niejt éénvou
dig. Ik zelf dee
't Op de cieferakkoorden van De Heer, want mit zóó'n
straokie op de toetsen
Viel 't wel wéér mee. 'k Kon al van alles spele op 't ouwe
Amerikaanse urgel:
Van 't Hijgend hert toet In een blauw geruite kiel.
Zóó'n vriedagaevend in de winter.
Ik zat dan in de krappe têêle voor de kachel, voor 't weke-
lekse bad.
In dêêr omheene 't draogrekkie mit wat handdoeken voor
de privacy,
Want moewder was wat preuts. Ik gaf d'r eigelek niejt om,
Da 'k puutmenaekend zat, want ik was nog géén tiejne.
In langs de kant zat dan een ouwere boerejongen, 'n vrie-
gezel,
Die dan bie uus om booschappen kwam, want wiele dee
toe nog negosie.
Ik dienke dat 'n eigelek voor m'n zuster kwam, mar hie
heit 't nóóit evroge.
