Nehalennia zomer 2015 nr. 188
D'n tied verstreek.
't Was in de jaeren zestig dat 't mit de negosie niej mêêr
gieng
In 't wienkeltie wier opedoekt in vaoder gieng op Delta
wèrke.
De kaerel kwam niej mêêr. M'n zuster was etrouwd: wel
mit 'n aor.
D'r kwam wêêr ruumte. De buuteplee wier of'ebroke, in 't
restant
Wier'n plantebak. In 't lege wienkeltie wier noe van asbest
tegeltiesboord
'n Hok emaekt mit 'n binneplee in aok 'n does d'r in:
O, wat 'n ruumte, wat 'n luxe! Glasnost in huus.
Dialect van Ouddorp, Pau Heerschap
""betekent ruimte
Schoolreisje
't Was 'n ongewone drukte bie oóns op 't durp. Vandaège
zou vö de eêste keer,
vö zövèrre ik m'n eige kon erinnere, 'n schoolreisje plaès
vinde. Ik zou d'r ok an deêlneme. 't Is 't eênige schoolreisje
da 'k oait in mien leven mee emaèkt
'k Wete nie waèrom, ma d'r is naèdien noait mi 'n dagje
uut' vó de kinders van oönze schole georganiseerd waè 'k
bie was, ok nie op aandere scholen.
't Was nog vroeg in de oggend toen de autobussen van Van
Oeveren van Schutje 't durp binnenreeje. M'n moeder ao
mien vö de gelegen'eid gekleêd in 'n aègelwit pakje mee
korte broek mee dunne blaauwe streepjes. Zélf doch ik da
'k d'r uutzag as 'n klein ijscomannetje. Verzichtig liep ik
mee 'n boge om aolle opstaèkels ene die m'n moaie pakje
vuul zouwe kunnen maèke. Die dag ao 'k mee 'n uutge-
strèkte aèrm m'n knienen d'r paèreslaè egeve.
Ik kon m'n eige nie erinnere da 'k toen ooit in 'n bus
ezeten ao. 't Was vö mien op die dag as of ik vö de eêste
keer in 'n vliegtuug zou stappe. 'n Vliegtuug was eêmaè
zö'n onbereikbaèr apperaot waè je alleêne ma over in de
kraante las.
Toe 'k daè zo stieng te wachte op aolle dienge die op dien
dag zouwe gebeure, wier ik op mien schoere etikt deü
mien boezemkammeraod Jan Metiese.
"Hoi" zei t'n. Ik liep 'n stapje achteruut om 's te kieken oe
d'n d'r uut zag. Ie was gekleêd in 'n nieuwe broek, nie lang
in nie kort. 't Was eigelijk 'n soart overgangsmodel naè
de lange broek. Ik wier natuurlijk meteên verschrikkelijk
jaloers op mien kammeraod. Zö'n broek ao ok a zö dikkels
an mien moeder evroge in dan nog 't liefs eêne van Engels
leer, ma 't was t'r nog stees nie van gekomme.
Jan ao ok nog 'n nieuw bloesje an. Blauw mee witte streep
jes of wit mee blauwe streepjes da wee 'k nie mi. Nie zö
besmettelijk as mien spierwitte boezeroentje.
"Instappe aollemaèle." 't Was de stèmme van de meêster.
Ie in de juf van de eêste drie klassen liepe roönd as broese
oenders mee tieken. In de bus liete Jan in ik oöns eige
neervaolle op de tweê plaèsen, direct achter de chauffeur.
Ik trok an de rieme waèmee je 't raèm kon laète zakke.
Toe'k mien oad naè bute stak, zag ik mien moeder uut de
deure van oöns uus stappe. Ze zag d'r sportief uut mee d'r
kiekerekiekasje an 'n rieme over d'r schoere.
"M'n moeder gaè foto's maèke," zei ik tegen Jan.
Daè zag ik ok mien tweê groate broers die gin moment
van 't wèreldgebeuren wilden misse.
M'n ouste broer ao z'n nieuwe drollenvanger an. Da
weet ik nog zó precies omdat die plaètjes aomaè nog in
't aauwe femiliealbum zitte. Jaèrlijks, as m'n bie meka-
ore komme, kieke m'n d'r naè. Op die eêne foto is mien
eige gebrilde gezicht goed zichtbaèr. Ik zag d'r aoltied
uut of ik m'n aèr noait kamde. Wie mien oait 'n bril
vö'eschreven eit wee'k nie, ma meêsta keek ik d'r mee m'n
eêne oage overene in mee t' aore d'r oönderdeü. Dat dee
mien in die tied d'r nie uutzie as Clark Gable, ma 'k kon
d'r prima mee leve. In 't oekje onder m'n aèrm loerde Jan
naè bute.
'n Toenemend motorgeronk klonk toe de bussen zich
in beweging zetten. Overa oarde je de ménsen roepe:
"Goeie reis, goeie reis," of m'n op z'n minst oönderwègte
gienge naè China. Vee vérder dan Renisse zouwe m'n
die dag nie komme. M'n waère ok nie zö vee gewend.
Wilder in de bussen hieve meteên 'n vrolijk vers an. We
bedienden oöns van cultureel oagstaènde liederen: Oepel
de Poep zat op de stoep. Kom laète m'n vrolijk weze. In
dan nog over de Amsterdamse keukenmeid, die wou d'r 's
zeêpe maèke.
Omdat de meêster in de juffrouw nie bie oöns in de busse
zaète, ao m'n dubbelt zö vee leut. Over aolles wa m'n
oönderwègte zaège maèkte m'n grapjes. De kwienkslaègen
vloge deü de busse een in weer. M'n lachten oöns eige
traènen om aolle oönderbroekeleut. Ma dan zetten Jan in
ikke saème 'n nieuw vers in. Wilder tweêën waère onuut-
puttelijk in 't verzinnen van liedjes.
Kom mee naar buiten allemaal. Dan hoor je daar de wiele
waal. 'k Wis nie eêns wat dat was. Wielewaal, noait van
g'oard. 't Za wè 'n dieng ewist mee wielen d'r oönder of
zö-iets.
In de vèrte zaège m'n de plompe toren op z'n eênzaème
plèkke aan de zeêdiek staè. In daè was 't straand van
Renisse a. 't Straand ao m'n ok nog nie zö dikkels ezie.
Terwijl de meêster in de juffrouw waèrschuwingen riepe,
renden m'n mee z'n aollen de trap op. Toen zaège m'n die
gewéldig groate Noardzeê. As je aollebeië je oagen naè
bute draoide kö je zie dat de aèrde roönd was.
De meêster in de juffrouw keke zurgelijk. Je kon zie dat
de veraantwoordelijk'eid zwaèr op die tweê drukte, 't
Minste wérk ao ze an de meisen die mee d'r jurken in de
pupen van d'r directoirtjes in 't waèter van 'n straandplasse
stienge te bibbere. M'n krege aollemaèle limenaode uut
mee'ebrochte flèssen in 'n krèntebol mee butter.
An 't ènde van 'n prachtige dag moste m'n eên vor eên wir
instappe. Mee uutgestrèkte viengers stienge de juffrouw,
de meêster in de chauffeurs bie de deure te tèlle. M'n
vertrokke nie eêrder naèr uus, dan naèdat de rekenieng
nauwkeurig klopte.
Dialect van Schouwen.
Uit: Joop van Zijp vertelt, deel 2.
39
