In 1931 kwam er op Schouwen-Duiveland een geheel nieuwe vorm van vervoer, nl. het vliegtuig. Ten westen van Haamstede werd een vliegveld aangelegd. De KLM begon met de exploitatie van een passagiers- en vrachtluchtlijn tussen Amsterdam, Rotterdam Haamstede, Souburg (Vlissingen) en het Belgische Knokke,waar casino's wa ren, waar op de Nederlanders legaal konden gokken. Het was een zeer goed renderende luchtlijn, er werd gevlogen met de Douglas DC2, later de DC 3 en de Fokker F 7 met de bekende rieten stoeltjes. Ook vloog er de 'Koolhoven taxi', een klein 4-persoons- vliegtuigje dat passagiers van Rotterdam Waalhaven naar Haamstede vloog. Vanaf het vliegveld reed er een autobus naar Zierikzee. Welgestelden en zakenlieden die een va kantiehuis in de Westhoek van Schouwen bezaten, vlogen in het weekend naar Haamstede. Voorts werd het vliegveld druk gebruikt door bezitters van privé-vliegtuigen. Regel matig waren en vliegfeesten. Na de oorlog is de tram nog tot de ramp van 1953 terug geweest op Schouwen-Duiveland. De stoomlocomotieven waren allemaal door de Duitse bezetter naar Duitsland af gevoerd. De RTM kocht materiaal van de Zeeuws Vlaamse Tram. Dat waren diesel-elektrische locomotieven. Ze waren niet zo sterk als de oude stoomlocs, zodat de tram bij hellingen, zoals dijken, nogal eens met behulp van pas sagiers naar boven moest worden geduwd. Van een bus ondernemer die al voor de oorlog een concessie had om van Zierikzee naar Renesse e.o. te rijden,was in 1951 de concessie afgelopen. De RTM wierp zich op als scholieren vervoerder, maar dat viel verkeerd bij de bevolking in de Westhoek. Er brak een staking uit, ondernemers vervoer den niets meer per RTM. Particulieren stelde hun auto's beschikbaar voor scholierenvervoer, maar mochten niet meer op vaste tijden vertrekken, dan maar even na elkaar vertrekken. Een groot bedrijf uit Zierikzee ergerde zich al jaren aan de hoge vrachttarieven van de RTM, vooral die van de veerpont Zijpe-Anna Jacobapolder. Ze lieten stickers drukken met teksten als 'Wat hier aan veergeld is verplicht, kost ook van Dokkum tot Maastricht' en 'Met zo'n tram uit de oude doos is het reizen hopeloos'. Uitein delijk kreeg de ondernemer een nieuwe concessie, later is er samenwerking met de RTM gekomen; nog steeds rijden er bussen van deze firma diensten voor de RTM. Door de oorlog en de ramp van 1953 is er heel veel ver anderd; het is niet meer voor te stellen hoe het vroeger was. Door dammen en dijken, autowegen enz. is alles veel gemakkelijker bereikbaar. Teun Rosmolen, Zierikzee Den goeien ouwen tied De mêêste verhaeltjes gae mêêstal over den goeien ouwen tied. Dat komt, dienk ik, omdat men dan over bekende diengen kunne schrieve. Over den nieuwen tied schrieve is véé moeilijker om geloafwaerdig over te kommen. Ik gae't toch perbere. Of jullie 't gloave dat motte julder zaalf ma uutmaeke. Vooruit di gae men dan! Jan stap in zen schuute die an de anlegsteiger bie de West- brugge van de Stad Zierikzêe leit. Êêl Schouwen stae onder waeter. Dat ze indertied ehdae om de zêêspiegelriezieng tegen te gaen. Men leve noe in 't jaer 2310, in Schouwen stae a ruum twêêonderd jaer blank. Eerlijk is eerlijk, 't ei goed eholpe, want 't zêê- waeter kom nie óger dan drieon- derd jaer ehlee. Ze der nog over ehdocht om de dieken du te steken, ma omdat et zè goed ielp, ze di van ofehzie. De polder Schouwen is dus noe êên gróót meer. Drieonderd jaer ehléé binne ze di mee begonne. Ze toen êêl de zuudkant van Schouwen, van Sêêskaarke tot de Stad onder waeter ehzet. Plan Tureluur noemden ze dat. De maansen waere toen zo stom dat ze nie in de gaten wat ter gebeurde. Ut was een PLAN", in dat most nog uutehwaarkt óóre. Dat ze van die naem „TURELUUR" nie wakker óóre bin dat snap ik nie. Een tureluur, een ..daekje" op zen Schouws, mö niks van waeter Ze nistele aoltied in een weie mi vee hos. Je kon indertied de nisjes bienae nie vinde. De maansen konne der op wachte dat ze aoles onder waeter zoue zette. Want „Plan Tureluur" is noe vaarder uutehwaarkt. Dat was nódig vó de veugels zeie ze. Zó kun je vandaeg an de dag ök nog aoles verkoape as je op dat gebied wat wil. Veugels bin der bienae nie mi, in der is noe toch waeter genog. Of ouwe die veugels nie van waeter? Dat wete wulder nie want di mot je natuurbe- schaarmer vó weze. Jan mö ni de taarp die bie et vroegere Mejaen leit. Zen broer Wullem woont di op, want die mot de veugels taaie. Die taarpen, die overa lage, ze ehmaekt van 't puun van de uzen in schuren die ofehbroke bin. Die mochte nie bluuve stae omdat dat vloekte mit de natuur. Ma noe zu men 't over Jan Jan zen vroegere familie kwam ök van Schouwen. Ze waere boer, toen der nog gin waeter stieng. In die tussentied is ter vêê veranderd. Jan is moslim, zöas bienae aole maansen, in waarkt vö de gemêênschap. De Imam is de baes in maekt de dienst uut. 't Leven is best goed. As je ma trouw ni de moskee gaet om te bidden, dan kom je der wè. Dat Jan moslim is, is ehkomme omdat Jan zen vóórouwers nie anders konne. As je gin moslim wier dan je gin waark, in dus gin eten. Noe ei te wè eten. Ie eet wè nie véé, ma dat ei ten ök nie nódig. Ie krieg aalken dag een pilletje, in om zen daarmen an 't waark te ouwen eet ten s aevens klappers in algen. Die kweke ze in bassins op de Öósterschelde. Der bin wè twintig verschillende manieren om ze klaer te mae- ken. Aarg lékker! Net toen Jan de schuute los wou gooie, kwam Merien anehloape, in vroeg of ten meemocht. „Das goed,"zei Jan. As je de kloetbóöm dan ök mar es in jen anden neemt." Dat wou Merien wè. Ze motte de schuute douwe, want motertjes bin der nie mi. Op êêl de waereld mag je gin droppel olie mi gebruke. Ze motte aoles doe mit wind, zonne- in alebogestoom. As ter nog motertjes waere dan konne ze der toch nie mee vaere, want di zoue de veugels van schrikke. „Mot je eten gae brienge?", vroeg Merien. „Ja een doosje pillen in een krat maalk, want Wullem zen vrouwe der bos ten 't öf laete wete. Ma ik gea ök aalke weke om de taallie- ste. Di stae bienae niks op, want der bienae gin veugels mi. Toen ze aoles liete leve, ze mekaore ofehmaekt. Soms eit in een ele weke ma zeven meeuwen kunne tale. Hangzen

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2015 | | pagina 28