Nehalennia winter 2015 nr. 190
Vaoder gieng liejver 'n fuuke zitte breije of boewte. D'r
waere in diejn tied nogal wat straopers op Ouddurp die
stiekem mit 'n paer fuukies vissende; je kon haest in ie
dere slóót wel paelienk vange. De fuuken waere nog van
geweun ketoewn, nylon was t 'r toe nog niejt. Zóó kreeg
vaoder nogal 's 'n fuuke te reparerene. Ik herinnere m'n
eige nog dat 't 'r êên ('t was Keesie de segaorebok) d'r êên
kwam brienge die in niejt al te besten staet was. Vaoder
perberende d'r nog wat van te maekene in Keesie was 'n
dankbaer. Toe Kees d'n hil of ree, riejp vaoder dat 'n even
vromme most komme.
"Wat is t'r Hangsie?"
"Kees, as t'r noe mèrge niks in zit, za j' dan niejt op z'n
snaauwe, want dêêr kan 'k echt niejt mêêr tegen."
Dat was vaoders humor.
Ja, dat waere gezellege winters.
"Moewder, kan de lampe nog niejt an?'
"Nog niejt, óór, 't is nog zóó licht in d'n olie is diere."
Elektries was t'r nog niejt; op Flakkêê hao ze gas, mar dat
hao wiele niejt.
As kind gieng ie al vroeg nae bédde. In de wintere lag ik
dan te luusterene naer de scholen gangzen die overkwam-
me. Dat gaggelen klonk als meziek in m'n óóren, want ik
hieuw zóó van die veugels. Volgens vaoder kwamme die
van Nova-Zembla, mar dat zei m'n nog niks.
't Bleek vaorde weig te wezene in ik was nog nóóit vaorder
eweest dan Goerêê.
Toe 'k wat ouwer was, gieng 'k schaeserieje. Wêêr noe 't
verkêêr of in an raest naer de Brouwersdam, lag vlak bie
de kaoie de schaeseriejpit. As ie praet van gezellegheid,
dêêr was 't gezelleg in de wintere! Zóó gaauw as 't gieng
vriejze, dan wiere d'r al tenten op'ezet op 't ende van de
iesbaene. D'r stienge 'n paer banken om op uut te rustene.
Dêêr was sukelaodemelk, koffie in as ie nog 'n paer centen
hao, dan kó je d'r aok 'n kokeskoeke kaope. Dêêr liejpe
aok lui rond mit 'n jeneverflesse in de binnezak van d'r jas,
voor de verkaop netuurlek. Mar dat was streng verboo,
want as ie esnapt wier, dan kostende dat mêêr dan 'n
flesse. Eêrst keke ze of Loof, de pliesie, niejt op de baene
was in dan kó j d'r gaauw êên achteroverwippe voor driej
centen.
We dienke nog an die lange winters van 1941-1942. Toe
kó j'r weeken rieje toedat j' echt zat wier. De ouwere onger
uus zulle 't nog wel wete wa 'k noe góó vertelle:
't Was 11 janewaori 1941. 't Was 'n hêêle drukte op de pit.
Half in de middeg kwam d'r 'n stel moffen in die bonge
aok de schaesen onger. 't Zou echter van korten duur
weze, want wiele hao mit 'n groepie jonges drek al 'n plan.
We pakkende mekaore bie de rik in mit z'n tiejnen vloge
we mit 'n vaert over de baene. Zóó gaauw as m'n 'n paer
Duusters passerende, nam d'n voorsten 'n draoi in vo-
gende m'n de baene schóóne. 'n Paer Duusters krege zóó 'n
oplewaoi, dat ze tegen d'n diek vloge. Zóó da 's op'eruumd,
weig mit dat tuug. Ja dat hao m'n edocht!
Wat beurende d'r? 'n Half ure laeter kwamme ze mit 'n
hêêle klub vromme in toe was 't heulies beurte. We wiere
allemaele nae d'n hoek van d'n diek edreve, richtieng
kaoie, d'n trap op. An weerskante van d'n trap stieng d'r 'n
soldaot mit de bajonet in z'n hand. Wêêr of dat hie je rae-
kende, dat maekende niks uut. 'k Hè 'n weeke wat scheef
elaope mit 'n stieve nikke. We binne toe mar op de gracht
góó rieje.
In die lange strenge winters was t'r nog veel mêêr te bele-
vene. Vaoder vissende mit z'n fuuken onger 't ies. lederen
ochend moste m'n ze lichte, want aors waere de paelingen
dóód. 't Vroos zo harde da m'n iederen ochend de fuuken
d'r mit de biele uut moste hakke. D'r wier veel evange,
want de paelienk kreeg 't benaauwd onger 't ies.
As ie bezeg was, dan hao j' aaltied veel bekieks. Eên was t'r
altied van de partij: d'n ouwen Human. Je hóórende 'n in
de vaorte al ankomme. Human hao bronchitus in hie hao
de bienaem Human rochel. Hie hao dan 'n plat slee'ie bie
z'n in z'n geweer netuurlek, om op gangzejacht te góóne.
Human schoot aok nog 'n haeze in d'n Kouwen Hoek. Hie
vertellende uus dat zóón móóien was. "Zelsaem", zei 'n.
Op 'n gegeve mement woe 'n 'n nog 's bekieke in goot de
zak uut. In wat dienk ie? Dêêr gieng de haeze d'r vandeur.
Eêr dat Human z'n geweer van z'n schoere hao, was de
haeze al uut 't zicht verdwene.
Dan was 't aok nog 'n tied van mossels zoeke. Mit 'n óóste-
wind, as 't waeter érg lêêge was, dan gieng ie op 't keiwèrk
om mossels; zoevel te lêêger waeter, zoevel te beter mos
sels. 't Was 'n kouwe bewegieng in zóó noe in dan sloog je
je eige wèrm.
27
pw»
Schaeserieje op de pitten (foto A. Bezuijen).
