Nehaiennia zomer 2016 nr. 192
Uit de regio's
Sriiouwen-Duiveland
Koninklijke onderscheiding voor bestuurslid
Kees Heule
25
gemaakt voor de kerken ter gelegenheid van de huwelijken
van zowel Beatrix als Willem-Alexander. Ook was hij de
bedenker van de eerste Floriade in 1972.
Volgens Weisz moeten we de zgn. zigeuners onderschei
den in drie groepen: de Roma, de Sinti, en reizigers. De
Roma en de Sinti zijn twee volken die stammen uit de
regio India/Pakistan. Vanaf de vierde eeuw hebben die
zich de eeuwen door naar het westen toe verspreid. Het
zijn volken met een geheel eigen cultuur. Onder reizigers
moeten we verstaan: autochtone personen die een rond
trekkend bestaan prefereren. In Nederland zijn dat dus
gewoon Nederlanders. In Nederland leven momenteel tus
sen de 35.000 en 40.000 mensen die zichzelf beschouwen
tot als Roma en Sinti. Dat is een bescheiden aantal, ver
geleken met groepen in Frankrijk (500.000), Hongarije (1
miljoen) en Brazillië (800.000). In totaal zijn er in Europa
ongeveer 12 miljoen leden van beide volken.
Zoni Weisz behartigt in internationaal verband de belan
gen van de Roma en de Sinti. Voor meer informatie leze
men 'Zoni, De vergeten Holocaust'. Heel boeiend en ont
roerend!
Heeft u zelf ervaringen wat ambulante handel of zigeuners
betreft? U weet ons te vinden.
Pau Heerschap
tijdens de raadsvergadering. De burgemeester prees vooral
zijn ijver en getrouwheid bij al deze activiteiten. Reden
genoeg dus dat de Koning het behaagd heeft om de heer
Heule te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Vervolgens speldde de burgemeester hem de bijbehorende
versierselen op.
F"
Kees, na het uitreiken van de versierselen. Foto: Jacolien v/d Hoek
Dat was al vroeg op pad voor de genodigden, want om
kwart voor negen werd op die 26 april ieder verwacht in
Durpshuus/DeVanger van Bruinisse, pal gelegen tegen
over het woonhuis van decorandus Kees Heule aan de
Dr De Kockstraat. Medebestuursleden van Kees hadden
zich al van diverse plaatsen in Zeeland en op Goeree-
Overflakkee naar het Durpsuus in Bruu begeven. Op de
afgesproken tijd was het zaaltje gevuld met familieleden,
vrienden en bestuursleden. Even later verscheen Kees in
net pak met stropdas. Met een smoes was hij door de se
cretaris van de Zeeuwse Dialect Vereniging naar de plek
waar het allemaal zou plaatsvinden, gelokt, niet zonder
een vermoeden, zoals later bleek.
Even na negenen meldde burgemeester Rabelink van de
gemeente Schouwen-Duiveland zich met enkele ambtena
ren, die een fraai kistje en een mooi boeket aandroegen.
De burgemeester neemt het woord. Hij schetst Kees als
een zeer betrokken, ijverig bestuurslid van de Zeeuwse Di
alect Vereniging, die zich ook regelmatig bezig hield met
het dialectonderzoek van de Werkgroep-Noord. Kees was
en is een groot liefhebber van zijn dialect. Ook is hij al een
aantal jaren penningmeester van de Stichting De Zêêuwse
Taele, die zich bezig houdt met het verwerven van gelden
voor dialectactiviteiten. Bovendien heeft de heer Heule
zich jarenlang als vrijwilliger verdienstelijk gemaakt voor
het plaatselijke Rode Kruis. Ook heeft hij zich zeer betrok
ken getoond bij de plaatselijke politiek, hoewel, zo merkte
de burgemeester op, maar de laatste tijd miste hij hem wel
Kees sprak daarop een hartelijk dankwoord uit, dat hij,
omdat hij toch iets vermoedde, de zondag voorafgaande
aan de plechtigheid, al geschreven had.
Omdat de burgemeester na deze uitreiking weer snel weg
moest voor meerdere uitreikingen, Schouwen-Duiveland
is een zeer uitgestrekte gemeente, nam medebestuurslid
Pau Heerschap de taak van ceremoniemeester op zich. Hij
gaf het eerst het woord aan Hans Jebbink, voorzitter van
de Zeeuwse Dialect Vereniging, omdat de aanvraag voor
de onderscheiding een initiatief was van deze vereniging.
In een humorvolle toespraak, in plat Zeeuws, schetste hij
Kees als een zeer betrokken bestuurslid, die zijn liefde
voor het dialect niet onder stoelen of banken stopte. Hij
hoopte nog lang van de inzet en de kundigheid van Kees
Heule te kunnen blijven genieten.
Vervolgens kreeg Rie van den Hoek- Heule, de zuster
van Kees, het woord. Zij droeg een lovend gedicht voor,
waaruit bleek, hoe 'gróós' ze op haar broer was. Ze veront
schuldigde zich dat ze het niet in dialect deed, want rijmen
in dialect gaat bijna niet. Inderdaad is dat heel moeilijk
vanwege de verschillende klanken.
Als laatste sprak Pau Heerschap een felicitatie uit namens
Stichting 'De Zêêuwse Taele' en de Dialectwerkgroep-
noord. Hij prees Kees om zijn ijver, zijn opgewektheid en
gezelligheid. Maar ook om zijn bescheidenheid. Hij zegt
altijd: 'Dingen die je nie kunt, dae mo j' niet an beginne.
Je mot j'n 'and nóóit overspéle.' In elk geval, zijn penning
meesterschap verricht hij altijd zeer gewetensvol en heel
precies. Heerschap hoopte dat hij dat nog een aantal jaren
zal kunnen tonen.
Een anekdote: In de week vóór de decoratie is Kees met
mij meegereden naar een vergadering van De Zêêuwse
Taele in Middelburg. Op de thuisreis maakte hij mij on
derweg deelgenoot van zijn vermoeden, dat er wat anders
