•-ft..-- 11
Verhalen en gedichten
Over un ouwe fiets,...
weundagaeven wiere de döörnemusters van achter op 't óf,
wi de musterstaepel stieng, ni 't schuurkot haele, want op
dunderdagochen wier 'r bróód gebakke. De dóórnemus-
ters wier in de winter van de meidóórnaehen hemaekt.
't Êêste wèrrektje was d'n muster in dn ooven schuuve en
ansteeke, zöda de stêênen wèrrem wiere...
In de bakkêête stoeng op 'n soort wèrrektaefel de trog
mi meel. Az de mèllek, 't waeter en 't sout herêêd gezet
waere, de hist mee 'n bitje lauw waeter of mèllek ane-
maekt was, dan behon 't swaere wèrrek. In 't meel wier
'n kuute hemaekt, 'ier wier 'n scholpe waeter of mèllek
mee de opgelost hist inhehoote. Vóóroverheboohe, oamè
kneejend, wibie d'erreme soms soms toet an d'elleboohen
in 't meel verdweene, maekte moeder bróóddêêg. Soms
teehen 'oofd- en êêsdaehen wier 'r krente- reziene- en
suukaodebróód gebakke. Was 't dêêg goed, dan hien 'r
'n doek of schóóne bonte schorte oover'een, vö de trek,
want anders kon 't dêêg nie genoegt rieze. D'n ooven was
ondertussen a wat wèerem hóoóre en de bróódblikken
waere inhevet. Daene wiere ze mee langwerpuhhe of
ronde dêêglichaemen hevuld, die in de blikken vedder
mochte riezen."
De Walcherse bakkeet
Even luisteren wat de heer Geerse uit Serooskerke daar
ook over schreef. "Êêns in de weke, mè 't gebeurde ook
wè om de neehen daehen, as 't ouwe bróód nog nie op
was, deej moeder di 'n bakte in. 'n Hroot en zwaer wèrrek
vöroal 't kneejen. Soms was t'r wè 's een bitje dêêg over. En
az me dan uut schoole kwaeme, kreehe me 'n laojkoeke.
Zóó'n koeke zag eêlemaele hries fan d'n assie, want ze
wiere op d'êête stêêne hebakke, en soms sat t'r 'n klein 'ou-
seköóltje in. Mee 't bróódmes wie zóó'n koeke oopenhe-
sneej en mee 'n smaere reuzelvet d'r op en 'n bitje bruune
suuker 'ao je dan 'n enorme traktaosie. Dien oven wier
mee musters gestookt. Dóórnemusters haeve de mêêste
wèrmte. As moeder docht, dat t'n ooven wèrm henoeg
was, schoof se mee d'n ooven'aek d'ousekóólen opsie en de
blikken d'r in. Die 'ousekóólen mochte ongs as joengers
mee "t ousekóózifte schóönmake, da deeje me in 't droohe
ènde van de hracht, die om 't 'of lag."2
Deze hele ceremonie van het zelf broodbakken is met de
rook door de schoorsteen, verloren gegaan. Alleen man
nen en vrouwen die plezier hebben in thuis brood bakken,
kennen deze activiteiten nu nog.
Noten
1. Herinneringen aan de boerderij van de fam. Cuelenaere - van den
Hauwe, Koninginnenpolder, Biervliet.
2. Broecke - de Man, E. J. van den en Francke, A: Dialect op Walcheren,
Vlissingen, 1987, blz. 111, 112, 143, 144.
Dan aazzu mun hevraegd un stikje in 't Zeeuws te schrie-
ven over (of voh) "in de scheerstoel" ma nae un kapper
hae dat doe'k nie zo vaek. Ja as snotneuze wa natuurluk,
ma toen dee de kapper mun nog nie scheere, allehnig
knippe. Ie ah wah zo'n stoel mih zo'n verstelmechaniek
dajje docht, bin'k noe bie de tandars of oe zit dat. Mee't
ouwer worren is mun aer alma dunner geworre in minder
dus ja', die paer keer op 'n jaer datt'ut mot laete mun un
uuskapper komme, in dan zit ik op 'n gewone stoel an de
taefel. Scheere dat doe'k natuurlijk vaeker, iederen oggend
vóh de spiegel, mih een staarrukke lampe an anders zie 'k
't ok nie hoed mih.
In 't Zeeuws schrieve doggik dat gae nie meevalle, in mien
zeeuws is hlad nie zuuver, da komt omda'k in Zierik-
zeeë geboren bin ma eihunluk a meer dan fuuftig jaer
in Kruunnuhun woohne. Dus ik bin un Bevelander mi
Schouwse roets. In dat zajju ook wa hoed maarruke an
mun zeeuws taeltje, in zeker zo as ik 't foeneties hepro-
beerd a op te schrieven. Noe mok zehhu, ak sommige op
de Zeeuwse radio Zeeuws oor praete dak dat ook niet
zuuver vinde, zoh overdreven soms..! Ik doe ok a verschil
lende jaeren mun bessen op de vraegenlieste van Veroni-
que de Tier van 't dialectonderzoek die ak via de iehmeel
kriehe.
Affijn zo'k zei ik woohne a meer dan vuuftig jaer op
Kruunnuhun in ik aabbu mun eihu een bitje verdiept in de
geschiedenis van dat durp. Un heftig in errug interessant
stikje van die geschiedenis is de ramp van drieënvuuftig.
Toen ei't ier ahrdig leven uhouwe. Naest treurig henoeg
achtenvuuftig slachtoffers ok ontiegluk vee schae an uuzen
in ahre hebouwen. Ajju in d'ouwe kahrukku midden op t
durp, der attut waeter iên meter tachtig óóge in ustaen ei,
mitje vinger over de vloertegels vrieft in je likt er daernae
an dan proef je nog altiet ut zout.
In twiduuzenddrieë roch ik betrokkn bie un rampher
denking van de hemeente. In toen is ok mun aahrugste
