In gesprek met Piet Scheerders
liedjes die vroeger op de kermis verkocht werden, komen
aan bod. Hoe ik aan die teksten kom? Van heinde en ver
worden mij die toegezonden. Vooral in het voorjaar als
tijdens de schoonmaak kasten werden leeggehaald. Een
telefoontje, een belletje aan de deur; ze werden mij van alle
kanten toegestuurd. Kijk, als mensen merken dat je serieus
met hun aangeboden teksten omgaat, dan vertrouwen ze
je meer en meer archivalia toe. Het is dus een wederzijdse
beïnvloeding. Geweldig.
Je bent ook actief tijdens vertelavonden.
Ja, dat is zo, om er eentje te noemen. Tussen Kerst en
Nieuwjaar is er altijd een vertelavond in Zaamslag, in het
Podium. Er treden dan vertellers op uit heel Zeeland. Ja,
daar is altijd een apart sfeertje. We doen dit al jaren en
bijna altijd voor een volle zaal. Soms is die nog uitverkocht
ook.
't Podium is een zeer geschikte locatie. Met Ambras heb
ben we kort geleden nog een benefiet-avond verzorgd
om een lift te realiseren in dat gebouw. Dat zijn mooie
momenten.
Tot voor een paar jaar trokken we door heel Zeeuws-
Vlaanderen met een groep vertellers. Dat organiseerden
we samen met de openbare bibliotheken. Helaas is dat
voorbij.
Praten met Piet is praten over dialect en folklore. En dan
speciaal over het de streektaal van het Land van Hulst en
de grenskant. Als meer dan 30 jaar is Piet actief op dat
terrein.
Zullen we het eerst over Ambras hebben?
Prima idee. Met Jos Neve, Hans en Rob van Bellen speel
ik al meer dan 35 jaar in een band. In Ambras. We zingen
liedjes in dialect. Bekende liedjes uit de streek, maar ook
zelf gecomponeerde. In het begin alleen in Hulst, daarna
ook in de dorpen in de buurt en later eigenlijk in heel
Zeeland. Vroeger bijna elk weekend, maar helaas de laatste
maanden niet meer, vanwege ziekte van één van de band
leden. Na de jaarwisseling nemen we de draad weer op.
Vroeger speelden we in januari altijd een groot deel van
de avond bij de presentatie van Van bij Ons. Dat was in De
Dullaert, het uitgaanscentrum van Hulst. De zaal puilde
uit en de streek stond bijna op z'n kop. Net als bij carnaval.
Ons succesformule was zang en cabaret.
Je hebt ook een rubriek in De Stem.
Ja, op zaterdag is er een rubriek "Hé ja, dat ken ik. Daar
begon ik mee in 1987 en nu nog iedere zaterdag ver
schijnt er een aflevering. Het gaat over gebeurtenissen in
de streek. Een brand, een roof of een moord, maar ook
