D'n trekker
't Was eind jaeren vuuftig, in Jan'ie weunende mit z'n
vaoder en moewder in z'n twêê broerties op 'n boerespul-
le'ie net buutn durp. Hie was 'n jaer of tiejne in hie was al
ln hêêle vent, vong 'n zelf dan.
Nog twêê jaer naer schole in dan kon 'n eindelek naer
't land mit z'n vaoder mee. In nóóit mêêr naer die rot-
schoole. Hie hao't d'r nog nóóit naer z'n zin ehaod.
In de vekansie in 's zaeterdaeks, as 'n mit vaoder mee kon
naer 't land, dan hao 'n 't pas voor mekaore. Heerlijk vong
'n dat, d'n hêêlen dag buutn op t land bezig te wezene. Hie
gaf er niej om wat 'n most doewe: in de sjelotten of hellepe
mit de bloompies, ploege mit d'n hit, hie vongt allemaele
best. Zolange 't mar niks mit schoole te maekene hao.
Ja in dien tied was d'r nog veel handwèrek op 't land. Mar
d'n tied gieng vooruut, d'r kwamme trekkers in mechien'n
die 't zwaere handwèrrek overnamme. De gróóste boern
hao al verschillnde mechines, mar bie Jan'ie tuus ha ze 't
niejt zóó brêêd, dêêr ging alles nog geweun mit de hand.
Tot vorige weeke dan. Vaoder was tuus ekome in hie zei
tegen moewder: 'Mo je luustere wa'k noe an'eboo ekrege
hè. Ik kan een trekker overneme van Aoi van de Gróóte
stee. Zu 'm'n 't doewe?
Da zal toch 'n bèrreg wérk schille, in dien ouwen hit die
m'n hè raekt oak op 't leste. Zoevel jaeren zal 'n nie mêêr
leve. 'T Ouwe bêêst is of in toe nie vooruut te brandn.
Moewder was altied nogal op de centen, en zei gelieke:
'Een trekker? Je bint toch wel wies? Wiele binne mar
geweune ménsen, wat zulle ze wel dienke as joe mit zo'n
dienk deur 't land riejt? Ze zulle zégge dat t in je hóód
eslege is, wie dienkie wel da'je bint? In wat kost zóó'n
dienk dan wel? Dêêr hè m'n vast gêên geld voor.'
D'n aoren dag begon vaoder d'r wêêr over, hie hao 't'r nog
's mit Aoi over ehaod. Eigelijk hao' 'n z'n besluut al enome,
hie zouw 'n koape. De helft zouw 'n zóó betaele in de aore
helft as 'n 't geld van de bloompies binne ha.
Moewder kon inbringe wa ze woe, mar 't maekende niej
mêêr uut, d'n trekker die kwam d'r.
's Maendes gieng vaoder 'n ophaele, in Jan'ie mocht mee.
Gelieke uut schole zouwe ze góó. In zóó beurende 't. Mit
Jan'ie op 't slikbord reje ze over durp heene naer huus. Jan
zat d'r bie as de koningin in de gouwe koewse.
Vaoder zettende 't gevaerte achterin de schuure in saeme
ginge z'n mit regenwaeter ofpoesse toet 'n blonk. Wat was
'n móói! Jan'ie kon d'r geweun niej van slaepe. 't Was beter
eweest as 'n dat wel edae ha, want hie wist niet dat 'n nog
een paer slaepeloze nachten zou hè van de weeke.
D'n aoren dag toen Jan'ie uut schoole kwam, was vaoder
naer't land in moewder was bie opoe wèrreke.
Jan'ie kon 't nie laete om even in schuure naer de trekker
te góó kiekene. Hie most d'r geweun even op góó zitte.
Hie stellende z'n eige voor dat 'n deur 't land ree in 't was
allemaele prachtig.
't Was wel een bee'ie saoi allêêne mar d'r op zitte. Zouwe
'n nog wete hoe 't 'n most starte? Zouwe 'n 't durve? D'r
was gêên méns tuus, mar zou vaoder 't wel goewd vinde?
Allêêne mar even starte, nie rieje of zóó, mar even 't
geluud hóóre, dat was toch nie zóó èrrug? Vooruit, docht
'n bie z'n eige, gêên mènse die't zou wete. 't Slo'eltie (sleu
teltje) zat d'r in. Jan'ie z'n hand trillende. In z'n hóód zei
'n stemme'ie: Jan doewt 't niejt, d'r komt rottigheid van,
in een aor stemme'ie zei, Joh wat geef ie d'r om,'t kan toch
gêên kwaed, niemend die't ziet. Het leste stemme'ie was
harder in Jan'ie docht: Ik doewe 't geweun, ik bin al elleve
ik weet best hoe 't mot, 'k hè goewd naer vaoder ekeke, dat
kan 'k best al.
Hie draoiende 't slo'eltie omme, in wat 'r toe beurende, 't
leek wel een stikkie uut een film. De trekker startende, in
hoe! Hie stieng in z'n achteruut, in kwam toet stilstand
tegen de wêêg. Alles kraekende, Jan'ie durvende niejt te
kiekene, 't most vrêêselek weze. Hoe most dat noe, die
móóie glimmende trekker? Uuteindelijk is 'n d'r toch mar
of'estept om te kiekene wat d'r kepot was. De schuure
was nog hêêl. Mar in 't slikbord zat 'n gróóte deuke. Hoe
most 'n dit noe an vaoder góó vertelle, in èreger nog, an
moewder? Verzichtig most'n êêrst diejn trekker wêêr op
z'n plekke douwe, mit de hand, want starte, dat dust'n
nie meer. Hie stieng wêêr op z'n plekke. Mar noe die
deuke, dêêr zat 'n wel mit in z'n maege. Hie docht ik zégge
geweun niks, dan zie ik wel wat d'r van komt.
's Aeves kon'n d'r nie van slaepe, hoe most dat noe toch?
D'n aoren dag hao vaoder d'n trekker niej nóódig, hie hao
't vast nog niejt ezieje. Jan'ie zat d'r nog steeds mit in z'n
maege, hoe most 'n 't toch vertelle. In slaepe ging wêêr nie
zo goewd.
Twêê daegen laeter kwam vaoder mit d'n aevondeten naer
binnen, in keek Jan'ie an. Jan'ie zag an vaoder dat 'n 't
wist. Mar vaoder zei niks, nog nie..
Jan'ie ging na 't eten nog even naer buuten, vaoder oak.
Hie liejp saeme mit Jan'ie naer de schuure, toen kwam't
hêêle verhael d'r uut. Traen'n mit tuuten.
Vaoder stellende Jan'ie gerust, 't viel allemaele wel mee, hie
zou 't wel oplosse, moewder hoevende 't niet te wetene.
Die deuke zou 'n d'r wel verzichtig uut tikke. Een klein
bee'ie bleef ie 't altied wel zieje, mar 't èrregste was d'r uut.
't Is jaeren laeter. Jan'ie is Jan ewore, hie heit de stee van
vaoder over enome in heit zelf twêê flienke jonges. Ja Jan
heit goed eboerd, alles góót machinaal, handwèrrek zóóas
vroeger is d'r haest nie mêêr.
In 't ouwe trekkertie is al lange vervange voor van die
góóte computergestuurde megatrekkers.
Jan is op vakansie in de Achterhoek in laopt op 'n veiling
van allerhande oud spul. D'r stóó aok een paer van die
ouwe trekkerties bie, tegenwoordig is iederéén d'r wêêr
gek op. Hie vind ze eigelijk aok wel leuk, zóómar as hobby
voor de lol. Hie laopt d'r 's langs, in ineens zie'j t 'n 'n stóó:
hie glimt nie mêêr, hie is wat roewstig, mar 't liekent wel
d'nzellufden as die z'n vaoder vroeger hao. Jan gieng d'r op
zitte in keek naer 't slikbord, in je geloaft 't of nie: 't deukie
zat d'r nog in.
Ellen Koreman, dialect van Ouddorp,
buurtschap De Oostdijk
