Toer door Biervliet
24
eigenlijk een groot wonder dat ik dat allemaal zo maar
zelf kon lezen. Ik ben de oude kleine meester nog altijd
dankbaar dat hij het me ooit geleerd heeft. Die leeshonger
is altijd gebleven en het heeft er zelfs toe geleid dat ik ooit
Nederlands ben gaan studeren.
Waar haalde je nu al die boeken vandaan? Lenen na
tuurlijk, uit de schoolbibliotheek, de bibliotheek van de
Jongelingsvereniging en van kennissen en familie. Nu had
ik hoofdzakelijk nichten en daardoor heb ik de hele reeks
Rozemarijntjes van W.G. van der Hulst en zelfs Goudelsje
gelezen. Verder kreeg je ook boeken met Sinterklaas en
met je verjaardag. Zo kreeg ik het boek 'Snuf, de hond' en
nam het ook mee naar school zodat de meester het voor
kon lezen. De hele klas smulde! Later las ik het zelf voor,
toen ik meester was, elke dag een kwartier, aan het einde
van de dag. Zo kwamen alle delen van 'Snuf' aan de
orde.
Alleen lezen dus tijdens de winteravonden? Nee, er werd
ook geknutseld. Zo had ik met Sinterklaas Meccano gekre
gen, maar dat vond mijn vader eigenlijk leuker dan ikzelf.
En natuurlijk moesten ook de gespaarde sigarenbandjes
ingeplakt worden of moest er met een aan de tafel ge
schroefd plankje gefiguurzaagd worden en de resultaten
daarvan weer geverfd met plakkaatverf.
Maar lezen is toch altijd mijn passie gebleven, tot op de
dag van vandaag.
Soortgelijke ervaringen? Laat ze ons weten: dialect@het-
net.nl Dan komen wij er op terug.
Pau Heerschap
Weten jullie het nog? Die 14e mei toen Feyenoord lands
kampioen werd en tienduizenden enthousiaste aanhangers
de binnenstad feestend bevolkten. Tientallen feestvierders
spongen in de vijver op het Hofplein. Een soort religieus
ritueel. Het hoort bij sport, zeker bij voetbal. Eigenlijk op
elk niveau.
Twee weken eerder reed door Biervliet een tractor met
daarachter een boerenwagen, vol geladen met hossende
voetballertjes. De wagen wordt eigenlijk gebruikt voor
het vervoer van schapen van de ene wei naar de andere.
'n Schaopenkarre. Aan de voorkant zie je nog een paar
geleidehekken om de dieren gemakkelijk te laden en los
sen. Maar die zaterdag werd die voor het vervoer van het
kampioenselftal ingezet. Daarom was er aan de achterkant
een spandoek vastgemaakt. Toeterend en zingend reden
de jongens en meisjes door het dorp. In hun geel voetbal
tenue. Zwaaiend met een schaal; de overwinningstrofee.
Kan het nog mooier?
Dat is een traditie, zo'n toer door het dorp, die nog niet
zo oud is. Misschien tien of twintig jaar. In elk geval de
moeite waard om in Nehalennia te vermelden.
Reactie op de lezing van Jacques Van Keymeulen
Jan de Smit uit Nuenen, oorspronkelijk van Oostburg,
was erg enthousiast geworden van de lezing die prof. dr.
Jacques Van Keymeulen op de dialectendag hield. Thuis
gekomen zocht hij naar een herinnering van zijn Zuid-
Afrikaanse reis. We publiceren het stukje hier onder.
