9>'m
In gesprek met Zeeuwse Sien
Nien verzaemelieng
De verzaemelieng elpees van Jan Both
Tijdens de presentatie van het boek over Bruinisse, trad de
bekende Zeeuwse Sien op. Dat was de aanleiding van dit
gesprek.
Sien, je treedt al jaren op in het dialect. Wat is eigenlijk het
geheim van je succes?
Inderdaad, ik treed al jaren op in het dialect van Walche
ren. Speciaal in het dialect van Aagtekerke en daarin kan
ik al mijn gedachten verwoorden. Dat is heel belangrijk.
Ook mijn gevoelens en emoties kan ik prima in mijn
dialect vertolken. Het maakt weinig uit in welk deel van
Zeeland ik een optreden heb. Overal wordt ik prima be
grepen.
Hoe kom je aan je onderwerpen?
Dat is geen probleem. Mijn onderwerpen liggen voor het
grijpen of bij wijze van spreken: mijn inspiratie ligt ge
woon op straat. Ik kijk naar de mensen en ik zet ook mijn
oren open. Dat komt allemaal in mijn hoofd. En in dat
hoofd, daarin gebeurt heel veel. Echt waar, ik heb daar een
speciaal plaatsje voor. Alles wordt opgeslagen en komt op
het juiste moment naar buiten.
Hoe ben je begonnen?
Vroeger speelde ik in een toneelgezelschap de rol van huis
houdster bij twee ongetrouwde broers. Dat is misschien al
12 jaar geleden. En eigenlijk is het steeds doorgegaan. Dan
eens komt er dit bij, dan weer dat. Maar de broers blijven
in mijn optreden altijd centraal aanwezig. Ze hebben alle
twee een eigen karakter en dat weet ik prima uit te beel
den. Het publiek vindt dat geweldig, want het is grappig en
ook zo herkenbaar.
Een soort typetjes?
Ja, inderdaad. En ik ben zelf ook zon typetje. Ik zet mijn
pruik en bril op, kleed me in de mode van de vooroorlogse
jaren. Dat geeft natuurlijk al een heel bijzondere sfeer.
Je bent ook goed van de tongriem gesneden?
Ja, gelukkig wel. Moest ik het hebben van schrijven of tik
ken op de computer, dan was het een magere boel. Maar
praten, ja dat is mijn sterke kant. Je geeft me maar een mi
crofoon en ik praat heel de avond aan elkaar. En jullie heb
ben het wel gehoord en gezien: ook zingen doe ik graag.
Gelukkig heb ik een prima geluidsman en het komt altijd
pico bello voor mekaar. Ik leef gewoon in deze rol van de
huishoudster.
Maakt de opvoering in dialect het niet oubollig?
Helemaal niet. De onderwerpen zijn eigenlijk van deze
tijd. Het gaat over het platteland, de problemen van nu. De
komst van het toerisme, maar ook een politieke grap slin
ger is zo de zaal in. Maar inderdaad, het belangrijkste is
natuurlijk de emotie. En zoals ik al zei: In mijn dialect kan
ik me prima uitdrukken. En dat waardeert het publiek.
Nog iets voor de toekomst?
Ja, ik hoop velen van jullie het komende theaterseizoen
te ontmoeten en een onvergetelijke avond te bezorgen. Ik
reis de hele provincie door. Dus dat moet wel lukken.
Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in popmuziek.
Zelfben ik niet muzikaal, maar het luisteren naar muziek
is wel een van mijn hobby's. Wat er hedendaags op de
radio te horen is, kan mij niet bekoren. Hoe anders was
dat eind jaren 60 en in de jaren 70. De muziek uit die tijd
was over het algemeen veel beter. Helaas heb ik die tijd
niet bewust meegemaakt. Geboren in 1968 was ik nog een
broekje in de jaren 70. Wel keek ik al op jonge leeftijd met
mijn moeder naar Toppop en eind jaren 70 zat ik met mijn
cassetterecorder in de aanslag luisterend naar de radio te
wachten op dat ene nummer.
Binnen de popmuziek zijn diverse stijlen en stromingen.
Mijn smaak ging al vroeg uit naar de rockmuziek en dan
met name symfonische of progressieve rock. Ook de ou
derwetse hardrock kan mij nog steeds bekoren. De eerste
elpee die ik kocht was 24 Carat van Deep Purple. Van mijn
zakgeld kocht ik zo nu en dan een plaat. In 1983 kwamen
de eerste compact-discs op de markt. Dit luidde het einde
in van de langspeelplaat op vinyl. Zo rond 1990 was de
verkoop van elpees in Nederland drastisch gekelderd; de
plaat was ten dode opgeschreven. Iedereen kocht voortaan
cd's. Vanaf midden jaren 80 ging ik serieus elpees verza
melen. Door de opkomst van de cd deden mensen massaal
