Oome Huib is restaurateur van ouwe gebouwen. Op een
keêr stoeng de Groate kerke in Goes in de steigers.
Adri: 'Wat doe Oome Huib ok a wee? O ja, ik weet het
wee. Ie zet de kerke op stelten!'
Johanna vertelt bie de buren, dat me een poesje kriege.
Johanna: 'Papa dienkt dat het een kaetertje is, dus dan mö
t'n geïllustreerd worre.'
Jacco is te vroeg gebore. Johanna leit het uut an Jacco.
'Jie bin mer uut mama's buuk 'ekomme omda je gin zuur
stok mir
Adri weet een mop.
'Wat is zwart-wit, zwart-wit, zwart-wit-boem?'
Oans wete het nie. Adri ei de oplossing.
'Het is een lonnetje (nonnetje) die a van de trap ofvaolt,
mè eigenlijk snap ik het ok nie.'
Jacco mó plasse, mè het gi nie vlug genoeg.
Ie kiekt ni benee en en roept ongeduldig: 'Zeg komt t'r nog
is wat van!!'
Jacco ei een paar saucijsjes op zijn bord.
'Kiek is mama, d'r is t'r eên wurmestekelig'.
Jacco leest een boek en vraegt: 'Zeg wat bedoele ze noe
aolmè mie een apart emmetje?' (appartementje)
Jacco wil ok graag een 'speklappe' (spatlap) an z'n fiets.
Johanna kan d'r eigen nie concentrere.
'Ik kan me glad nie sortere'.
A t'r iets zeêre doet dan zèg ik wè is: 'Even de tanden op
mekare'.
Jacco volgt m'n voorbeeld:
'Even de tanden dicht'.
Jacco is tevree.
'Ik twi besloten 'edae'.
Johanna spriengt uut de bres, mè ze gi d'r eigen dirrom nie
uutsleuve'.
Jacco is 11 jaer en zucht: 'Ik kan niks mi van m'n jeugd
herinnere'.
Jacco over de meêster, die wè eens een grapje mikt: 'Soms
oudt t'n wè is de leur mie oans'.
Jacco (5 jaar) zat op een keêr naar de 'Kinderkrant' op de
TV te kieken.
Mie een vrolijk snoetje kwam t'n bie me in de keuken.
'Zeg ik wist t'r glad niks van, mè me kriege nog een nieuw
leven
Ie keek me an of a t'n wou zégge: 'Dan kan oans toch niks
gebeure!'
Tja, zó onbevange weze as een kind, je zou t'r jeloers op
worre!
Jopie Minnaard-Verheijke
SLIK.
We kregen gasten die a graog mossels lusten. Noe, dan bin
je bie ons aon een goed adres. Ik gaon d'r altiet om naor
Yerseke en dan riej ik meêstal trug deu de polder. Over de
Kattendiekse diek mee prachtig uutzicht op de Schelde, via
Willeminaodurp en Oud - Sabienge dao verdwaol ik al
tiet, ik komm'n meêstal drie keêr op dezelfde plekke uut).
Noe dus ook wee. De naovigaotie maor 's aongezet en die
stierden me over polderweggetjes wao de modder d'r voo
zurgden da'k nie arder dan 20 km per uure kon riejen. Ik
was een dag van tevoren mee m'n auto deu de wasstraote
gewist. Toen ik 'm nao die modderrit tuus bekeek kon 'k
wè janken. Ik èn 'm direct schoöngespoten. Van de mod
der die uut m'n wielkasten kwam kon je makkeluk een
zaoibedje maoken.
Ik oa 't kunnen weten naotuurluk. 't Is wee tiet om de
beêten, d 'èrpels en de juun van 't land 't aolen en da geef
bie nat weer vee slik op de weg. Je wor t'r mee bordjes wao
SLIK of MODDER op staot voor gewaorschuwd. SLIK
mag gloóf ik nie meêr omda nie iedereên da zou begruu-
pen. Dus 't wier MODDER 't Ao naotuurluk ook zoiets
kunnen zin as BLUBBER of BAGGER of, zoo a m'n vaoder
altiet zei: MOÓRE.
Afijn 'k En d'r vorig jaor in 't kaoder van een wedstrijd 's
een vèsje over geschreven,
A't r iemand een wiesje bie wil schrieven, graog!
SLIKVÉSJE.
Ref.
Den eénen die zeg modder,
Den andren die zeg slik
Dan ei je ook nog bagger
En blubber, da zeg ik.
1. 't Is allemaol het zelfde, 't gaod over Zeeuwse klei
Op straote is het lastug, geglibber en geglij
Mao voo de suukerbjeten, de tèrve en het vlas
Is t'r geên beetre baosus voo 't groeien van 't gewas.
Ref.
2. In 't voorjaor is 't genieten van al die groei en bloei.
Mao moet d'n oest van 't land af dan roepen ménsen: foei!
Dao kommen van die bordjes wao dan SLIK op staot
De boeren moeten vegen, dien troep moe van de straot.
Ref.
3. Soms nattug en soms droóge, soms stoffug en soms glad
In dezen tiet van 't najaor is 't r altiet wat
Mao ménsen, zie mao blieë mee al die goeie grond
We ènnum steênard noödug voor 't voedsel in ons
mond.
Ref.
4. Naotuurluk is het lastig, mao 't is van korten duur
Laot ons verdraogzaom wezen, 't is een deêl van de naotuur
We riejen wa voorzichtig, we letten extrao op
Die slik oor bie ons leven die Zeêuwse klei is top.
Ref.
Jan Lauret, Land van Axel.
Nehalennia najaar 2018 nr. 201
Da's wat anders ee
"Kiek," zegt ie, "wa dochte hie dao van?" En mee een glun
derend gezicht stapt ie de keuken in. In z'n ene 'and de
deurklienke nog en in d'n anderen 'n immer mee daorop
een gröóte krop andievie. "Da's nog 's wad anders ee?" zegt
ie terwijl z'n ogen naor den immer draoien.
Het is maondagaovund. Zö tussen licht en doenker. D'n
aanrecht is opgeruumd en rustig zit 'k nog even in de kran
te te kieken. Da doen 'k mêêstentieds. 's Morgens even vlug
te ruugsten de krante deukieken om toch maor 'n bitje bie
te tied te zien en dan 's aovonds nog 's even. 'n Paor stikjes
lezen en mêêstal kiek 'k dan ook nog even nao 't weerbe
richt. Noe za je zeggen: "Daor ei je dan toch weinig an."
Da's waor, want de zonne is dan al bienao onder, mao toch
ee. Om te kieken of de voorspellieng uutgekommen is. Jao
't is eigenlijk gêên voorspellieng, 't is een weersverwach-
tieng. En ze zitten d'r nogal 's 'n kêê naost, 'óór, die mannen
van 't weer. Mao jao, 't is ook nii zö makkelijk. Wan zeg noe
zeg zelf: Niks is zó veranderlijk as 't weer.
Binst an 'k dan nog wat in de krante zit te kieken, wóör t'r
op 't raom getikt. An 'k nao buuten kieken, zien 'k allêêne
'n 'and en 'n brokke van z'n veste. 'Jouwww", roep ik binst
an 'k opstaon om nao de deure te gaon. Maor 't is nie mêêr
nódig om de deure open te doen. 'n Gróten 'and pakt nao
de deurkrukke en dan stapt ie binnen. 'Arrie, die schuin
achter weunt. D'n immer mee d'n kroppe andieve zwaoit
ie sierlijk deu de lucht. 'k Las in de krante dad al joen
slao was opgevreten deu de slekken. 'k Zeggen tegen de
vrouwe: "Dan zan 'k Rinus 's uut de prutsen 'elpen." En as
'n kóópman op de Markt die z'n spulletjes staot te ver-
kóópen, pakt ie de krop andievie uut d'n immer en 'oudt
'm voo m'n neuze. Zó van: Da's nog 's wat anders ee dan
die afgevreten staketsels uut joen 'of? Noe moen 'k éérlijk
zeggen: zó'n krop andievie die zie je nie ielken dag. Mee
'n deusnee van twêê etensborren. En zonder 'n antwoord
af te wachten steekt ie z'n 'and nog 's in da geel immertje
en 'aolt 'r een róóie kóóle uut. "Die mag t'r ook ziin, 'Arrie,
zeg 'k. Op d'n bom van den immer zien 'k 'n plamuur-
mesje liggen. "Ohn, dienk 'k bie m'n eigen, dien 'Arrie
gebruukt 'n plamuurmesje om z'n andievie en z'n kóólen af
te steken. Da 's nog nie zó gek. Ikdoen dat altied mee zó'n
lang, ou bróódmes. Da's nii allêêne on'andig, maor ook nog
gevaorlijk. Alli, as 't dan nog schérp is, teminsten. Mao dat
ouwe bróódmes dat in m'n schuurtje ligt.Dao kan je wel
op je blóóte kont op nao Kaoprikke riejen. Jao da zeien
vroeger bie ons de ouwe mensen. Da's maor 'n uutstuuksel
natuurlijk. En zó 'aon ze d'r nog wè mêêr.
Trevreejen over z'n goeien oest laot ie de róóie kóóle in z'n
immertje rollen. De krante ligt nog op taofel. Dao kan 'k
schóóne die krop andievie in doen, dienk 'k. "Saluu ee,"
zegt ie. "En eet 'm mao mee smaoke op." Rap stekkert ie 't
straotje af, nao z'n fiets. "Da je bedankt bin, dat weet je ee,"
roep ik 'm nao, binst at tie op z'n fiets spriengt. "Jao, 't is
wel goed ee, 'óór 'k 'm nog roepen. Dan draoi tie achter
m'n schuurtje weg. An 'k den krop andievie oppakken
om in de krante te draoien, rolt 'r iets uut. 'n Slekke zeker,
dienk 'k. 'k Zan 't licht 's andoen.
Uit de regio's
De leden van het Project-Zeeuws-Vlaanderen kwamen in
juni samen in Biervliet. Naast de gebruikelijke informa
tie over de vereniging en een nieuw Gents project om de
geluidsbanden uit de jaren zestig te transcriberen, toverde
Roger Blaakman (Oostburg) een blaespupe/blaospupe
tevoorschijn. Die bleek in ons Zeeuws Woordenboek op
blz 102 behandeld te worden.
Vervolgens kwam Krijn Dieleman uit Hoek met een oude
boterstempel of beutermerk. Tijdens feestelijke bijeenkom
sten werd vroeger de beuter opgemaokt (versierd) en op
tafel gezet. Op de foto is rechts zo'n stempel te zien.
Krijn kwam ook met een ander botermerk. Twee hou
ten blokjes waarin een schaap was uitgestoken. Via twee
pennen/gaten pasten die delen op elkaar. Binnenin werd
de boter gedaan, de twee delen werden geklemd en zo
ontstond er een schaap van boter dat op de tafel werd ge
plaatst. Op de foto zijn de twee houtvormen te zien. Onze
vraag is nu: Is dit typisch iets voor het Land van Axel?
Rinus Willemsen,
dialect Zeeuws-Vlaanderen West.
23
Roger Blaakman demonstreert de blaospupe
Boterstempels uit het Land van Axel
