het binnenland met de Grote Oceaan. De Duits-Russische
kolonisten noemden hun nieuwe nederzetting naar het
zuidwestelijke deel van Nederland, vermoedelijk omdat
hun nieuwe omgeving in het verleden met grote regelmaat
onder water had gestaan en er nog steeds veel werk verzet
moest worden om dit gebied droog te houden. Kennelijk
wisten de kolonisten niet alleen af van de Zeeuwse strijd
tegen het zeewater, maar ook tegen die van het binnen
water en was de naamgeving een uiting van een zekere
verbondenheid.
In 1940 waren er, op het hoogtepunt van de bloei, bijna
500 inwoners in Zeeland. Zes jaar later kreeg het plaatsje
de status van city. De afname van het bevolkingsaantal
verliep vooral na 1960 gestaag. Het ooit zo welvarende
prairiestadje is intussen volledig leeggelopen. Met nog
maar 81 zielen bij de bevolkingstelling in 2016 is deze
plaats gedoemd te verdwijnen. Het monument van het
Zeeland Park is er het voorbeeld van. Dat staat er nog wel
maar het bijbehorende park is in geen velden of wegen
meer te bekennen.
Het stadsmotto van de Zeelanders in North Dakota, dat
overigens doet denken aan het Zeeuwse Luctor et Emergo
luidt: Always sail forward, never sink. Maar of dat gaat luk
ken met het bijna vergane schip dat Zeeland heet?
14
Zeeland Park, Zeeland, North Dakota
Zeeland Café, Zeeland, North Dakota
