Nehalennia zomer 2019
nr. 204
Kinderspel
Als kind was ik veel met poppen aan het spelen. Ik had
een wiegje voor ze, heel eenvoudig, wat een tante voor
me had getimmerd en bekleed .Een andere tante voorzag
me van heel veel kleertjes voor mijn poppenkinderen. Zij
maakte die niet zelf, maar ze waren prachtig gebreid of
gehaakt. Er was ook een poppenwagen, maar ik had toen
een vriendinnetje, dat een kleerkast voor de poppengar-
derobe had. En daar had ze mij de ogen mee uitgestoken.
Die ontbrak nog aan mijn uitzet. Het was oorlog toen en
zeker bij ons op het dorp was zoiets niet te koop. En mijn
handige tante was overleden. Als ik er over zeurde, zei
mijn moeder: "Ik za 't vö je uuttekene." Maar voor mijn
verjaardag of Sinterklaas mocht ik mijn wens wel op een
verlanglijstje zetten. Want vragen mocht dan wel. Dus dan
schreef ik op: een poppenkleerkast. Ik heb dat heel lang
volgehouden, maar het is altijd bij een wens gebleven. In
de zomer speelde ik ook met de poppen in de tuin. Soms
was er dan een buurjongen, die wel de rol van vader wilde
invullen. Hij was meestal "moe van het werk" en wilde dan
het liefste slapen, op het gras.
Iets heel anders wat ik toen erg leuk vond, was voor win
keljuffrouw spelen. Dat begrijp ik achteraf wel, want ik had
twee grootmoeders die een winkel hadden. En als mijn
ouders, mijn broertje en ik daar 's zondags soms waren,
mochten we in de winkel spelen.
De ene opoe verkocht boezeroens, hemden, schorten en
broeken. Maar dat waren te grote stukken om mee om te
gaan. Er waren ook laadjes met knopen, spelden, haken
en ogen, klosjes garen enz. Heerlijk, om daar in te graaien
en mee te spelen. Er was ook een ellenstok; meten deed
ik daar niet mee, maar ik hield hem achter de hand om te
laten zien wie van ons beiden de baas was.
De andere opoe had een groentewinkel, ook mooi. Be
halve een bascule stond er ook een weegschaal met ge
wichtjes. Er waren kistjes, met zaden, erwten, bonen. Er
hingen papieren zakken aan een touwtje en er was een
schep. Genoeg, om met fantasie bezig te zijn. Ik geloof
niet, dat we bij het geld konden, maar "op de pof" kon je
ook handelen.
Leni Blom-Schaleven
Speulgoed uut mien kindertied
De toaverlantaern
Vanmiddag las ik in Nehalennia 202 over Pau z'n speul
goed. Dat dee mien dienke an ongze toaverlantaern thuus.
't Zal zo rongd "De Ramp" geweest hawwe.
Op elke kinderverjaerdag kwam de toaverlantaern uut de
kast en wierre d'r filmpies gedraaid. Dat waorre aparte,
stilstaende, beelden, die éên voor éèn getoond werde.
Voor neef Leen moste we altied "Knuppel uut de zak"
draoije. In 't verhaeltie kwam n boef voor, die met 'n
knuppel, die uut de zak kwam, flienk op z'n rik gesloge
wier. Leen vond dat geweldig. Ik vraeg me noe of of hie
zon stérk rechtvaerdigheidsgevoel had.
Er was oak nog 'n filmpie over Burger's Dierenpark en één
over de KNSM-vloot.
't Stoommesientje
M'n broer en ik hadde 'n stoommasientje gekrege voor
Sinterklaos. Met witte anmaekblokkies kon je 't koopere
keeteltie opwearme, mar dat was noal 'n gedoe. De vlam
van 't blokkie was veuls te groat en snel uutgebrand.
Mien vaoder, die horloziemaeker en goudsmid was, en op
23
De Weststraat in Ouddorp. Toen konden de kinderen nog op straat spelen! De laatste twee huizen rechts zijn enkele jaren geleden
vervangen door de Hema. Op de achtergrond de vroegere kleuter- en openbare iagereschool, nu meubelzaak Hameeteman.
