Dunderdag liet Anneke het spelletje solitair zien; er ontbra
ken nogal wat pennetjes, en zo te zien was het een stukje
huisvlijt. Ik ga het spel voor haar completeren.
Maar nu komt het: vanavond was ik op verziete bij kennis
sen en het spelletje kwam ter sprake en tot mijn verbazing
hadden zij er in de zestiger jaren meegespeeldsamen met
Bram Kotvis van de Sluissedijk bij de Tol. Deze bracht het
altijd mee als hij de huishuur kwam ophalen. Het spelen
was voor hen minder leuk omdat Bram altijd won.
Het heeft er veel van weg dat het een boerenspelletje is; dat
is interessant om dat na te gaan. Op Wikipedia gezocht.
Er bestaan een aantal varianten van, maar welke hier ge
speeld werden vereist nader onderzoek.
De vraag is nu aan onze leden of ze het spelletje herkennen
en wat de spelregels zijn. Het was bekend als solitairspel.
Verhalen en gedichten
Voajaersgevoel
Laet ik beginnen mit n waerschuwing ..kiek uut voa onze
eindredacteur Rinus. Waerom? dienken julder noe ne
tuurluk, das toch 'n vrindelukke vint. Dat wel netuurluk,
dat zeg ik oak nie, ma juust deu die vrindelukeid bin ik
d'r in getrapt, 't Gieng zo, mit de kerst en de nieuwejaere
stuurde ik n berichtje, voa umzelluf de beste wensen, en
via 'um voa julder allemaele. Krieg ik n berichtje trug, gae
d'r mar s voa zitte, schrief us n stikje over 't voajaer. En
zei dan mar s nee tegen Rinus. Bie deze dus, ma julder bin
gewaerschuwd!
Voajaer, t is amper jannewoari noe ik dit schrieve. De boa-
men bin nog zo kael as n luus, sneeuw of gladdigheid eb
ben ons nog nie gad, en 't is t ma 't open dat 't wegbluuft
tegen julder gezeid en gezwege.
Dus om noe te zeggen, ei jie a n voajaersgevoel? Dat nog
nie. Voajaer, dan dienk je an verscheijene diengen. Lae k
ma beginne mit 't erregste: de groate schoanmaek.
'n Typisch vrouwelukke afwiekieng. Ma dae bin vollegus
mien ma weinig vrouwen die dae nog an mekeêre. 'n
Stuitje geleeje las ik n stikje over oevee vrouwen d'r nog
in dracht liepe. Wie weet, mot ik s keêrtje een onderzoek
doen nae 't antal vrouwen dat bie 't lengen van de daegen
spons en zeêm, ruusood, andveger en blik, en netuurluk
de platte zeuge uut de kasse aele om de slag mit alle vuulte
an te gaen. Noe, ik oaren dae nie bie, oe. Bie mien draegen
de muzen ketelpakjes, 'n Poesser bin k nie. 'Werruke? Ik
kan dr goed nae kieke a't iemand anders druk bezig is.
Dat was 't eêste waer ik an docht, bie 't woard Voajaer.
Vee liever dienk ik an alle bolletjes en knolletjes die uut
gaen loape. Al die moaie kleurtjes die overa in 't gezon en
tussen de boamen tevoorschien komme. De eêste knoppen
die an de doaje takken te zien bin, zo as an de magnolia.
Noe mo'k aneêns weê dienke an die vrouwe die bij AH liep
te zoeken nae magnolias, ze vond die zo lekker smaeken.
Ze zocht mineolas, ma ja, 'n kleinigheidje ouw je. Toen
mn kinders klein waere, das eêl lang geleeje, zeiden ik al-
tied dat ze geên blommetjes bie iemand uut de tuin moch-
te trekke. Ma op 'n dag kwam de jongsten tuus mit 'n and
vol gele krokussen. En vlak achter 'm liep de buuvrouw,
die kwam ver ael aele, en de noadige standjes uutdeêle.
De kleine crimmeneel was elemae van streek: Ik ebben de
blommetjes niet uut de tuin geplukt, ze stongen in 't gras!
Ie ad wè geliek, laeter zeiden mn dan: 't was 'n leermo
ment. Dat ei 'n groat mens noe nog wellus. Of julder nie?
Paeslelies, of narcissen op z'n s zondags, fleuren in 't voa
jaer alles op. Dat geel, 't geef soms geweun licht, meraekels
moai.
Jaeren trug mantelzurgden ik 'n bitje voa 'n tante. Ze
weunden in 'n uur'uus, en ze kon dubbelglas laete zette.
Dat wou ze nie, dan zou ze in de maend vee motte gaen
betaele en dae ad ze geen zin in. Ze ad 't trouwus noait
koud, alle uusjes wae ze geweund ad, dae sliep ze op 'n
zolder wae bie vriezend weer de iespegels an je neuze
'ienge. Ma toen ze dubbelglas weigerde, viel ze oak buuten
de boat voa de huursubsidie.
Mn tillefoontje nae de gemeênte mit de vraeg om mit dr
and over d'r arte te strieken leverden niks op, regel is regel.
Mien reactie was, dan pluk ik voa mn tante 'n pae groate
boeketten paeslelies uut 't Bosje!! Waerop die ambtenaer
zei: doe mar gerust oe mevrouw, dat valt toch nie onder
mien gezag, das voa 'n oare collega!
Mien wraekgevoel was dus rap verbie..mien voajaersge
voel gelukkig nie.
Ik open dat julder wee vee kunnen geniete van alles wat
groeit en bloeit. En kiek uut, geên blommetjes trekke bie
de buren
Jopie Meerman
Aarmoei
Henk Blom
Mit kossemisse zaete vrienden van ons têten mit d'eêle
femielje. Gezellig, ma dr was cn kleinzeune die a 'd'n
eêlen maeltied mit zn pette op an taefel zat in onze
vrienden deeje toch n bitje d'r eihe daeran aarhere. Ze
gelokkig niks ezeid. In ik mot ok zaahe: ze dr eihe vö
niks zitte aarhere. Want lae mn eerlijk weze, wulder van
onze generaosie bin dat nie gewoon, ma de mode kan
noe eêmae zöma verandere. In dn tied van admiraal De
Ruyter was 't gewoon, dat doahe 'eren ulder oed binnen
op deeje ouwe. Pas toen De Ruyter beroemd gore was
oefden n afn oed nie mi of te zetten as 'n bie de lui van de
Staten van Olland most komme opdraeve. Ik wè meer
moeite mit wat ik 'n stuitje elee in de onderwieskrante
