m
üyaKef I
van het boek 'Buuten bijgaande illustratie. Deze is slechts
een suggestie, het werkelijke ontwerp zal fraaier zijn.
Voor de prijs hoeft u het niet te laten. U betaalt slechts de
kostprijs 10,- per exemplaar, de verzending komt voor
rekening van de vereniging.
De uitgave zal omstreeks 1 november 2020 verschijnen.
Op tijd dus om als een leuk sinterklaas- of kerstgeschenk
te kunnen dienen.
Het boek is nu al te bestellen. Dat gaat als volgt: maak het
bedrag 10,- (of meer al naar gelang u het aantal exem
plaren dat u bestelt) over naar
Rekeningnummer NL 96INGB 0656 2500, t.n.v. Zeeuw-
sche Vereeniging voor Dialectonderzoek, met vermel
ding van het woord Buuten en uw adres. Adresvermel
ding is heel belangrijk. Het boek (of de boeken) wordt/
worden u dan gratis toegezonden.
Volkskunde
De herfst
In nummer 207 schreef ik een gedicht over de uitbarsten
de toortsen van de kastanjebomen voor mijn nieuwe huis.
Nu twee nummers verder kan ik berichten over een storm
van de afgelopen week die takken en bijna alle halfrijpe
kastanjes van de bomen heeft afgerukt. Kinderen waren al
bezig in deze vroege herfst om de kastanjes in emmers te
verzamelen. Toen ik dat zag moest ik ineens weer denken
aan mijn tijd als meester in Stellendam, nu alweer bijna
vijftig jaar geleden. Ja, al die herfstvruchten waren een aar-
34
m 4
dig aanzet voor de handvaardigheidslessen van toen.
Van kastanjes en eikels kon je allerlei dieren maken met
behulp van cocktailprikkers. Het leverde altijd leuke resul
taten op. Sommige kinderen waren zo creatief om van de
stelen die aan de bladeren zaten een 'bril' te maken.
Het maken van allerlei herfststukjes leverde ook leuke
resultaten. In een schaaltje werden met behulp van mos,
kastanjes, eikels en kleurige bladeren en takjes de fraaiste
composities gemaakt. Ook het maken van een herfsttafel
stond altijd op het programma. Dan kwamen ook de pad
destoelen in beeld, maar dat was meestal geen succes: de
prachtigste inktzwammen zegen al na een dag als een vies
hoopje in elkaar.
Toen ik deze week eens oude fotoalbums zat door te blade
ren kwam ik foto's tegen van mijn vierde klas van de lagere
school in Stellendam. De jongens waren bezig met hand
vaardigheid, terwijl de meisjes nuttige handwerken van de
handwerkwerkjuffrouw kregen. Op bijgevoegde foto is een
door mij geschilderd herfstdecor op het prikbord te zien.
De leerlingen tekenden dan paddenstoelen, knipten ze uit
en plakten ze dan op het decor. (Het hoofd van het jonge
tje heb ik er in verband met de huidige privacyregelingen
maar afgephotoshopt.)
Soortgelijke ervaringen? Laat ze ons weten.
Pau Heerschap
Project Zeeuws-Vlaanderen
Helaas kwam de werkgroep de afgelopen periode niet sa
men. Juist, vanwege de corona. Gelukkig was er met een
aantal leden mail- en telefooncontact. Op zulke momen
ten ervaar je toch dat dialect een bindmiddel is om over
te praten. Fijn hoor. Van verschillende kanten kwamen er
ook ingevulde vragenlijsten binnen. Het is maar te hopen
dat we binnenkort weer als van ouds samen kunnen ko
men.
Verhalen en gedichten
D'n dróógdraod
Melodie: "Langs het tuinpad van mijn vader",
Wim Sonneveld
Refrein:
Nést d'n ófpad van m'n vaoder
Daor ieng een eêlen langen draod
Nehalennia herfst 2020
nr. 209
Dien draod die ieng dao voó de waste
Nie voó dien kleinen acrobaot.
A moe de waste ao gedaon
Dan zag 'k 'r nao d'n ófpad gaon
De zwaore mande onder d'r èrm
Ze wreef dien draod dróóg mee een doek
En hup, daor ieng een onderbroek
De zonne scheen, 't was lekker wèrm
Mao somtiets ieng dien draod wa slap
Een stok d'r onder en wa rap
Ander gieng die waste slepen
En dan wier al da wasgoed vuul
Ze riep dan dikkels: ier joen uul
Wan jie zü dao wè meêr van weten.
Refr.
M'n vaoder spanden dan dien draod
Dan was tie af van eur gepraot
Ik stong d'r bie en keek ernao
En a tie weg was ieng ik rap
Wêer aon dien dróogdraod vóo de grap
Ik was een echten acrobaot
Maor op een keêr ei tie 't gezien
Ik was nog maor een jaor of tien
Ie schopten wao tie me kon raoken
'k én nooit meer nao dien draod getaold
Ik ao m'n lêergeld wè betaold
M'n werk as acrobaot kon 'k staoken.
Refr.
Ik komm'n dao nog een ienkle keêr
Ik kennen m'n eigen durp nie meêr
Die nieuwe uuzen, zelfs zó'n flèt
Mee wasmeulens op 't gazon
Of mee een dróogrek aon 't balkon
D'n nieuwen tied, zoo is 't mao net
Mao dan zien 'k 'm soms wee trug
Dien acrobaot zoo waotervlug
Zou 'k nog 's aon zó'n meulen angen
Ik doen da nie, da snap je wel
Het leven is gêen circusspel
Ao kan dao soms wè naor verlangen
Refr.
Jan Lauret, dialect Land van Axel
Vrouwen.zwieg t'r van stille.
Ja, ik za 't zelf mè zégge voe da een aar me voor is.
In 't leste nummer van NEHALENNIA stoeng da uut
Zuud-Beveland zó weinig biedraegen komme. Dat lit ik
dirrom nie over m'n kant gae, dus di gae me.
Jan en ik verkenne te voet eêl graag is een stikje van het
moaie gebied, bie oans in de buurte. Het liefste een en-
netje deur de polder en dan langs de zeêdiek wee t'rug. De
schorren en de slikken bluve trokke-a je, net as ik, in El-
lesdiek gebore bin.
Noe ao me a verscheie kéren langs de Scheldediek elópe.
Langs d'n diek, over de trap en dan deur de polder ni d'n
auto t'rug.
Noe bin 'k t'r zó eên, die a aoltied iets moais zie ligge. Niks
van waerde voe de meêste ménsen, mè voe mien wè. Een
moai steêntje, een schelpje, een takje, een stikje schors. Di
zit aoltied wat in m'n jaszak a 'k tuuskomme. Di stae bie
oans dan ok gin geraniums in de raembanke, mè di stalle
'k m'n schatten uut. Di doe 'k gin méns kwaed mie.
Mè je kan ok wè is te hebberig worre
Ik ao a een paer keêr bie de diekovergank een groate steên
zie ligge. Een Vilvoordse steên van wè 30 cm. Mie pok
ken d'r op en prachtig van vurm. Nie mi van nut, mè een
kunstwerk! Soms zag ik 'r een schaepekop in en dan wee
een veugel of iets aars.
'Die zou ik dirrom is stik graag willen ao 'k a een paer
keêr an 'egeve.
Mè Jan reageerden nog a flauwtjes.
Toen a me voe de derde keêr d'r langs kwamme, aaiden ik
is verliefd over de steên.
'Wat zie je d'r noe in?' wou Jan wete.
'Een stiefkop', was m'n antwoord en we schote aollebei in
de lache. Mè ik ao 'ewonne! A'k ok wat in m'n kop
Me liepe om d'n auto, die a een ènde vadder in de polder
stoeng.
Onderwiele stoeng t'r onder an d'n diek nog een auto ge
parkeerd. Een groate witte slee. Vraeg nie ni 't merk, wan
ik kieke allênig mè ni de kleure. An de kant van de schor
ren zatte de eigenaeren. Gin noad, die ao vast gin belang-
stellieng voe mien kunstwerk.
Jan pakten mie vee moeite de steên op en liep over de trap
toet boven an d'n diek.
Ikke d'r achteran. Jan gaf de steên een zetje, zóda t'n ni be-
nee kon rolle. Dat goeng nie vaneigens, wan ie ao tenslotte
aollerlei uutsteeksels ee.
Alverwege d'n diek gaf um de steên nog een flienke douw,
mè toen rolden ie richtieng de witte slee! Jan schoot t'r net
op tied op of. Mè toen goeng het flienk mis.
Ie struukelden en op z'n ziekant rolden ie olderdebolder
van d'n diek of.
Noe zou dat nie zó vee om 't lief a je jonk was. Mè op
oanze leeftied!
35
T. f fa
