Volkskunde
Op Wasschappel bin 'k gebore
i.
An drie kanten in eslóte tussen't waeter van de zêê
lig m'n aauwe durp Wasschappel en zó vin je d'r gin twêê
Nêrgenst zou 'k zó kunne tiere en 't is dirrom nog a glad
Da 'k 't nooit zou wille ruile vó een ander durp of stad
Refr.
Op Wasschappel bin 'k gebore, op Wasschappel oore 'k
tuus
Dih ken 'k ied'rendêên bie naeme van d'n oudsten toet de
guus
En dih wil ik bluuve weunen en dih zoeke 'k m'n bedrief.
A 'k per ong'luk moch veruuuze, kreeg 'k de landziekte op
m'n lief (2x)
'k Moe langs 't strange kunne dwaele, kunne kuiere op d'n
diek
Bie een zachtjes rusend zêêtje as een spiegeltje zó gliek
Meh 'k geniete 'r net zó vee van as 'n bries de golven krult
Ah de baeren dreunend neerslae en de sturmwind loeit en
brult.
Refr.
Vertaling:
Op Westkapelle ben ik geboren
Aan drie kanten ingesloten tussen het water van de zee
Ligt mijn oude dorp Westkappel en zo vind je er geen twee
Nergens zou ik zo kunnen tieren en het ligt daarom voor
de hand
Dat ik het nooit zou willen ruilen voor een ander dorp of
stad
Refrein
Op Westkapelle ben ik geboren, op Westkapelle hoor ik
thuis
Daar ken ik iedereen bij naam, van de oudste tot de kin
deren
En daar wil ik blijven wonen en daar zoek ik mijn bestaan
Als ik per ongeluk zou moeten verhuizen, werd ik bevan
gen door heimwee. (2x)
Ik moet langs het strand kunnen dwalen, kunnen kuieren
langs de dijk
Bij een zachtjes ruisend zeetje, als een spiegeltje zo glad.
Maar ik geniet er net zo veel van als een bries de golven
krult
als de baren dreunend neerslaan en de stormwind loeit en
brult.
Nêê ik zou niet kunnen wenne ergenst rond en om m' in
't land
of in straeten en op pleinen mee óóg' uuzen an de kant.
Ik moe varre kunne kieke, op d'n dune da's m'n lust
Dih kiek j'over 't êle eiland en toet an de Belse kust.
Refr.
Nee ik zou niet kunnen wennen, ergens hier of daar in het
land
of in straten en op pleinen met hoge huizen aan de kant.
Ik moet ver kunnen kijken, op het duin, dat is mijn lust.
Daar kijkje over het hele eiland en tot aan de Belgische
kust.
Uit: Kinderversjes en volksliederen uit Zeeland, door E.
J. van den Boecke- de Man, drs. J. H. Kluiver en B. Oele,
Kloosterzande, 1979, blz 80.
Op ft ies
Een gedicht in proza
M'n êêrste schaesen kreeg ik van Sinterklaos.
't Waere bootjes mit van die kleurige linten: blaeuw, oranje
in wit.
Ik was toe zeve jaar.
Nehalennia winter 2021 nr. 214
Gelokkig gieng 't al gauw vriejze.
In mit m'n zuster gieng ik naer de Middeldunen.
Dêêr hao je van die gróóte plaoiten tussen de lêêge duun-
tjes:
Gróóte bevroze plassen vanwege de hoage waeterstand.
't Was nog 'n hêêl gedoe om ze onger je laerzen goewd vast
te bindene.
Al nae 'n uure schaesen gieng 't hêêle zaekie los
In stieng ie naest je laerzen. De linten bevroze.
Toch kon ik die êêrste middeg al aerdig vooruutkomme.
Laeter kreeg ik de kunstschaesen, in de bruune laersjes
van m'n zuster.
Je droaiende iesders vast an je zolen mit 'n slotel,
Asof ie de klokke opwindende. Dan nog 'n riempje mit 'n
gespe d'r omheene.
In noe mar oefene om óver te lêêre rieje: 't êêne bêên over
't aore:
Van lienks naer reks, van reks naer lienks.
't Viel nog niejt mee, want je most perbeere om oak nog
schuin te hangene.
M'n zwaeger kon dat hêêl goewd, die hieng haest in 'n
hoek van vuufinvêêrtig graeien.
In zóó dee je oak rieje in paeren, 'n soort lankzaeme fox
trot op 't ies.
In dan ontstienge d'r al zwierend verkêêriengen,
vooral as 't tegen d'n aevend al schemerig wier.
Mar hoewel ik al kon óverrieje is mien tat jammer genoeg
nóóit elukt
As 't lange vroos kon je oak op de Gracht rieje, bie de
Zuuddiek.
Die gracht lag rond 'n percêêl bouwland dat dêêr lag mit
flaauwe heuvels.
In 't waeter was brak, zóódat 't ies 'n bêêtje zochte bleef.
An de westkant kon je uit de wind rieje, want in de winter
kwam die altied uut 't óósten.
Op 'n middeg gaf ik 'n demonstraosie. Ik zwierende van
lienks naer reks.
Mit 't êêne bêên over 't aore, in zóó schuin meugelek
hange.
'n Kammeraodje riejp: 'Tjoe, je liekent Sonja Heny wel!'
Dat was toe 'n beroemde schaessterre uut Zweden.
Nog dichte dienke ik an diejn tied, noe mêêr dan vuufin-
sestig jaer êlee.
Mar d'r is gêên pad mêêr vromme, allêêne in de herinne-
rieng
Pau Heerschap, dialect van Ouddorp
Ook zulke
herinneringen?
Stuur ze ons.
Verhalen en gedichten
Kerstnacht op het Haeringvliet
"Ze zalle wel niet komme," zei vaoder Arjaon, "Mit zo'n
vorst." "k Dienkt het oak niet."Moeder Antje keek niks
blieje. "Zouwe noe mit de Korsemisse zo mar saeme weze
'k Mot der niet an dienke. Ik kriege der een kroppe van in
m'n Keele."
"Jae mar moeder, ja kan toch niet vèrrege (eisen), dat de
kinders noe naer Flakkee komme. De boat vaert mar zo
noe in dan."
Moeder Antje begreep het best. Vorst, snêêuw, mist, alle-
mael hindernissen om op Flakkee te kommen. Maar toch
Ze hoopte nog altied, dat de joon mit z'n vrouwe zou
we durve komme. Hie was niet benauwd. Mar z'n vrouwe,
zo'n stadskind, zou die durve?
"Waerom was hie toch niet hier gebleve? Hie had hier aok
best z'n broad kanne verdiene. Mar jae, mar de overkante
trekt altied voor dat jonge volk. Flakkee wordt te min voor
der."
"Vrouwe, vrouwe, wat slae je weer deur. Je weet best dat
Jaop veul beter naer de overkante kon gaen, Hie heit daer
werk naer z'n zin, een móói huus, een lief wuufje in nog
een auto oak. Wat mot joe dan moppere?"
"O, dat doe ik oak niet. Mar hier op Flakkee binne net
zukke lieve meisjes as an de overkante. In dan praete ze
nog geweun oak. Hoefje gêên moeite te doewen om netjes
te praeten, want dat wordt bie mien toch altied half rogge,
half terreve. In hier bin oak zat jongers mit een auto. Hie
had hier motte bluve."
Vaoder Arjaon schoot in de lache. Wat dreef ze weer deur
in ze was zo groas as een aep op die joon. "Wees noe mar
blieje, dat ze naer hier wille komme. Ze hadden net zo
goed mit de fêêstdaegen naer heur femielje kenne gaen,
dat had wel zo makkelijk voor der geweest."
Jae, daer most moeder vaoder toch wel geliek in geve. 't
Was móói van de kinders. "M'n zalle de post mar ofwachte
in us kieke wat ze schrieve.
Den anderen ochend zatte vaoder in moeder an een bakje,
toen de post kwam. "Hier vaoder, je bril. Lees noe mar
gauw, want ik bin zo nieuwsgierig, wat ze schrieve."
In ja oor, daer stong het. Ze zouwe alles prebere om te
kommen. Nel was wel een beetje benauwd van ut ies, mar
Jaop had gezeid, dat der nóóit een boat op 't Haeringvliet
vergaen was. In wat Jaop zei, was waer voor Nel.
"Hè, hè, das een pak van m'n harte. Wanneer komme ze
noe?"
"Nou, dat hoar je toch. 's Aevens voor Korsemisse. Ze
bluve een hêêle weeke, want Jaop heit nog een paer snip-
perdaegen, die 'n op mot maeke."
Moeder Antje kreeg het noe druk. Je weet hoe druk moe
ders het hao, as de kinders tuuskomme. Ze mot poese in
boene in koke in bakke. Mar den dag voor Korssemisse
was alles kantje levantje. Het bed voor de kinders opge-
schod, een hoen gebraeje in 'n kerstkranse besteld bie den
bakker.
In daer zat ze noe lekker bie de kachel. Arjaon was naer
den trem gegaen om ze of te haelen. De auto liete ze mar
tuus. Ze kwamme mit het tremmetje, dat was veiliger.
23
(HAPMTLS VOI.KS1
An t.r it* kant.**ri in - ilo-t» tussen -ws-f*t vvan rie* ffmtHan,
fCUfiiifi t it—re.
Nerven»
tic daarom
nog a glad, Da'ket nooit
lurp of stad* op Waachap -jsai bink <*«»-!
e.napp*,roos «k LiiasMi Ksm* rlfcwi-riéen bi* rasvv«ndf*
ouwsre-n tot dc guus.
"k Moe langs tte skunne dw
K imne Mr* fangs de diek
Bie een vusend tètxys
g: »,s ft spK-geflje zó ghek
Mé *k geniete V nei 2
ik ta'r. Ua-Arie?Ak pet o»-<j.ïuk ikxj
1 op $a'n lief, li
di zook >ÏS n de goiven krult
as de baeren dreunend neerslae
de •stnrmwiful loeit, en HroJt.
Refrein
Nêê ik /«n uk» kunnen wenne
ergen* renrentomnK' m 't land
of in Vractvn en op pfcmen
irwe mpy mi/.cn an de kant
Ik moe vatfc kunne kickt
op de dutte da s mrjn fust
Di kiek i'tiver l'ékcihttii
en rot aa de Be he kuM
Refrein
Gekostumeerd óverriejen in Hèrken, 1987?
