De goeie kant van de dunen
Zitte mee je kont in de zeê. In augustus,
op 't Volksbad van Domburg. Je benen
een klein bitje wied. Zö dat de opkom-
mende golfjes net je vel kietele, en a je
dan tussen je benen kiekt is 't net of je op
een 'eêl dun flientertje zilver zit. Het wae-
ter is koel, je vel werm. As dat mekaore
raekt, tintel je. Dan krieg je 'oendervleis.
En dat is lekker.
De wuven van Domburg zitte te breien en
te lullen over een ander bie de strandkot-
jes, vuuftig meter achter je. En de vinters
spele vloekend voetbal, mae dae geef je
nie om. Je bin tiene en je voelt j'n eige
goed. Waerom je 'ier noe zit weet je nie,
mae toch ook wè. Guus bin naebie aoltied
bie de zeê.
Lekker in die lauwe zeê je tênen in rim
pels laete trekke. Mee elk golfje zienk je
iets dieper weg in 't zand en je moeder
schreêuwt mee noen da je om een beute-
ram moe komme. Mae je ei glad gin 'oen-
ger. Wan je weet dat er paeliengwost op
zit. En dat smaekt nie op 't strange.
Moeders bin aoltied stom. Dus bluuf je
zitte. Mee je rik nae de wèreld, mee je
buuk nae de droom. Lekker mee je kont
in 't waeter en de zunne op je rik. Aoltied
de zeê.
Mee duiven ao 'k niks. Toen ik tiene was
nie en noe nog nie. Duiven laege achter
de dunen, in de polder en dat was zoetig
waeter. Dat bewoog nie, dae zaete gin
grote vissen in, dae zat gin leven in.
Tenminste nie zoas in de zeê. En mee je
kont lekker in een dulve zitte? Je zou wè
glad gek weze. Wie zit er noe in een
dulve?
Me gienge wè 's stekelbaarsjes vange in de
duiven, mae dat was 'k zö beu. 'k Wou
aoltied wl bos nae zeê. Fuken van m'n
vaoder lichte. Dan ao je toengen van een
erm lang, of paelieng of een giftige pieter
man. Dat was avontuur. Dan was je wi an
zeê, dan zat je wl an de goeie kant van de
dunen.
De goeie kant van de dunen. Eigenlijk
zou 'k dae begraeve wille ore as mien tied
gekommen is. Dan neemt den eeste nae-
jaerssturm me mee nae IJsland, dan is 't
gin stof toet stof mae waeter toet waeter.
Dan zou 'k weze waer of ik uuteindelijk
'ore. Waer of ik vandaen gekomme bin.
Vromme nae de bron. Zeêwaeter eit
dezelfde minerale saemenstellienge as
menselijk bloed tenslotte. Aoltied de zeê.
Vraeg 't maer an de guus.
Mae mee je kont lekker in de zeê zitte,
dat doe je nie zövee ml a je a over de veer
tig bin. En: om echt gelukkig te wezen
moe je dae een 'uus Moe je dae weune.
Mee je rik nae Nederland en mee je buuk
nae de zeê. Mee je kont in 't waeter, mae
dan op een volwassen manier. Een 'uus an
zeê is ideaal. Zoas ze in Amerika ulder
beach houses 'ebbe. Of in Dissoek de klei
nere variant, die 'outen strandkotjes, mee
veranda's wae a je ook mag bluve slaope
soms. Zö zou je in Domburg een 'uus
moete 'ebbe aan de goeie kant van de
dunen. Een paer fuken, een weunkaemer
mee een gróte glaezen pui om 'eêl de zeê
te zien, en aolles goed sturmvast voor as 't
echt gieng waoie. En dan mae weune.
Mee je kont lekker in de zeê.
Dan zoue 'k misschien ook wè guus wille.
Die zou je dan zie zitte in de zeê en mee
d'r rik nae 't 'uus. In augustus, op 't