En ie zei bie z'n eigen: 'ik geloóve da 'k stikverliefd bin' en ie zei
d'r nae in 't Frans omda 't zö mooi klonk: 'je t'aime'.
En ze dronke Franse wien en kusten wee op z'n Frans en ze vreeë
in de dunen tot den aren ochend en ie docht bie z'n eigen: 'Van
wien kan 'k 't beter lêre as van een Fran^aise.'
Den dag daerop begon z'n moeder d'r eigen d'r mee te bemoeien.
'Ik wille dat je 's aevends naer 'uus komt mie dat misje. Je kun
dae nie den 'êlen nacht bluve dansen, 't Is je nichtje! Dae bin jie
verantwoordelijk voe.'
Mae 'eur moeder, tante Catharine, zag d'r gin kwaed in. Ze zei:
'Laet die kinders toch, ze bin mae eens jonk. En 't is fermielje,
dat wete ze zelf ok wè'.
En tante Antoinette zei d'r nog achter: 'Over een paer daegen
zitte me wee in Beauvais. Dae lópe zö vee jongers achter d'r an da
ze d'r neefje gauw vergeten za weze'.
Mae nae een paer daegen krege de tantes toch achterdocht en
Catharine tegen de moeder van Sjaak: 'Ik geloóve da je geliek eit;
die tweêe bin zö gek as een juun. Ze kunne nie van mekaore
ofbluve, ze vrete mekaore zowat op en de rest mö je j'n eigen mae
nie ofvraege'.
De moeder van Sjaak ao 't a lange 'eziee, zei ze. Die Mimi liep t'r
te bloot bie en ze loenkten mae te vee mie d'r ogen. Dae most
mae gauw een ènde an komme, aars zouwe ze nog in de schande
komme in de buurte.
'De buurte, de buurte, ta gueule, je m'en fiche', bitsten tante
Catharine terug, 'mae j'ei geliek; die jongen van joe maekt 't te
bont. Ik gae m'n koffers pakke. Me neme mergenochend de trein
nae Beauvais'.
Tante Antoinette kon nie naelaete d'r nog een grapje achteran te
riemen: 'Mon cousin, c'est un petit coquin'.
De moeder van Sjaak voelden d'r eigen buten'esloten en zei: 'A
julder wee op z'n Frans begunne, dan is 't tied da je naer 'uus
gaet.'
'Me bin a weg', zei Catharine. 'Je ziet óns een jaer lank nie mi.
En 't volgend jaer, a me terugkomme, is Mimi 'etrouwd. En mie
een fesoenlijk Franse jongen uut Beauvais. Die kent ze a langer as
gisteren'.
De volgende dag vertrokken ze aolle driee. Sjaak en z'n moeder
brochte ze nae de trein in Goes. In de taxi op de achterbanke
knepe ze mekaore nog 's goed in d'r 'anden. Mae aollebei ao ze 't
gevoel dat 't vakantie-avontuur of'elópe was, en misschien voe-
goed. Ze zeien nog au revoir bie 't afscheid. Sjaak ao 't gevoel dat
er een zwaere steên op z'n 'arte lag en ie was ineens aol z'n Frans
vergeten.
Twi maenden laeter kwaem d'r een ankondigienge uut Frankriek.
Mimi gieng trouwe mie een schoolmeester uut Beauvais. Aolle
guus van de schoole 'La Sainte Thérèse de Lisieux' zouwe vrie
kriege en de misse zienge.
Sjaak kon d'r nie nae toe, want ie zat midden in de proefwerken.
Zeven maenden laeter viel d'r wee een ankondigienge in de busse.
D'r was een zeunde geboren. 'Een beetje te vroeg, dat kon gebeu
ren', schreef tante Catherine; en tante Catharine schreef d'r bie
dat het kind zo levendig en vinnig was, dat het zeker niet achter
zou lopen bij de anderen die misschien nog zouden volgen. 'Ce
petit coquin! Mimi en haar man hebben hem Jean Jacques
genoemd, naar de grote Franse pedagoog jean Jacques Rousseau.
Echt iets voor een schoolmeester'.
En in 't Zeeuws schreef tante Catherine d'r nog onder: 'Ze noe
men 'm Jacques, nae onze Zeeuwse grottevaoder Ko. Dat za onze
neef Sjaak wè prachtig vinde. En zö bluve de Zeêuwse naemen ok
in Frankriek bewaerd. Adieu
9£]
Noe nummer