En ie zei bie z'n eigen: 'ik geloóve da 'k stikverliefd bin' en ie zei d'r nae in 't Frans omda 't zö mooi klonk: 'je t'aime'. En ze dronke Franse wien en kusten wee op z'n Frans en ze vreeë in de dunen tot den aren ochend en ie docht bie z'n eigen: 'Van wien kan 'k 't beter lêre as van een Fran^aise.' Den dag daerop begon z'n moeder d'r eigen d'r mee te bemoeien. 'Ik wille dat je 's aevends naer 'uus komt mie dat misje. Je kun dae nie den 'êlen nacht bluve dansen, 't Is je nichtje! Dae bin jie verantwoordelijk voe.' Mae 'eur moeder, tante Catharine, zag d'r gin kwaed in. Ze zei: 'Laet die kinders toch, ze bin mae eens jonk. En 't is fermielje, dat wete ze zelf ok wè'. En tante Antoinette zei d'r nog achter: 'Over een paer daegen zitte me wee in Beauvais. Dae lópe zö vee jongers achter d'r an da ze d'r neefje gauw vergeten za weze'. Mae nae een paer daegen krege de tantes toch achterdocht en Catharine tegen de moeder van Sjaak: 'Ik geloóve da je geliek eit; die tweêe bin zö gek as een juun. Ze kunne nie van mekaore ofbluve, ze vrete mekaore zowat op en de rest mö je j'n eigen mae nie ofvraege'. De moeder van Sjaak ao 't a lange 'eziee, zei ze. Die Mimi liep t'r te bloot bie en ze loenkten mae te vee mie d'r ogen. Dae most mae gauw een ènde an komme, aars zouwe ze nog in de schande komme in de buurte. 'De buurte, de buurte, ta gueule, je m'en fiche', bitsten tante Catharine terug, 'mae j'ei geliek; die jongen van joe maekt 't te bont. Ik gae m'n koffers pakke. Me neme mergenochend de trein nae Beauvais'. Tante Antoinette kon nie naelaete d'r nog een grapje achteran te riemen: 'Mon cousin, c'est un petit coquin'. De moeder van Sjaak voelden d'r eigen buten'esloten en zei: 'A julder wee op z'n Frans begunne, dan is 't tied da je naer 'uus gaet.' 'Me bin a weg', zei Catharine. 'Je ziet óns een jaer lank nie mi. En 't volgend jaer, a me terugkomme, is Mimi 'etrouwd. En mie een fesoenlijk Franse jongen uut Beauvais. Die kent ze a langer as gisteren'. De volgende dag vertrokken ze aolle driee. Sjaak en z'n moeder brochte ze nae de trein in Goes. In de taxi op de achterbanke knepe ze mekaore nog 's goed in d'r 'anden. Mae aollebei ao ze 't gevoel dat 't vakantie-avontuur of'elópe was, en misschien voe- goed. Ze zeien nog au revoir bie 't afscheid. Sjaak ao 't gevoel dat er een zwaere steên op z'n 'arte lag en ie was ineens aol z'n Frans vergeten. Twi maenden laeter kwaem d'r een ankondigienge uut Frankriek. Mimi gieng trouwe mie een schoolmeester uut Beauvais. Aolle guus van de schoole 'La Sainte Thérèse de Lisieux' zouwe vrie kriege en de misse zienge. Sjaak kon d'r nie nae toe, want ie zat midden in de proefwerken. Zeven maenden laeter viel d'r wee een ankondigienge in de busse. D'r was een zeunde geboren. 'Een beetje te vroeg, dat kon gebeu ren', schreef tante Catherine; en tante Catharine schreef d'r bie dat het kind zo levendig en vinnig was, dat het zeker niet achter zou lopen bij de anderen die misschien nog zouden volgen. 'Ce petit coquin! Mimi en haar man hebben hem Jean Jacques genoemd, naar de grote Franse pedagoog jean Jacques Rousseau. Echt iets voor een schoolmeester'. En in 't Zeeuws schreef tante Catherine d'r nog onder: 'Ze noe men 'm Jacques, nae onze Zeeuwse grottevaoder Ko. Dat za onze neef Sjaak wè prachtig vinde. En zö bluve de Zeêuwse naemen ok in Frankriek bewaerd. Adieu 9£] Noe nummer

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 13