'Wél bedacht E Noe nummer 1 0) <L> N a> c a> JQ 'Hee pa, ze lope wel allemaol naor ons te kijken, hè...' 'Gewoon blijve staon, niks van antrekke, jong.' 't Tropje van zes, zeven man uut Braebant achter in de zaal, oort bekeke, das zeker waer. Ze valle op tussen de Walcherse boeren, die mee meer as 'onderd man nae 'de Zandpit op t Walcherse Seros gekomme bin. Ander soort koppen 'ebbe de Braebanders en ze bin dudelijk nie op eige terrein. Eên 'oudt er een din sigaortje tussen z'n tanden geklemd. In de lacherige of toch zeker wat genoegelijke sfeer van zövee Zeeuwse plattelanders onder mekao re, bin ulder de énige die as serieus kieke. En zöwaer, ze biee mee, as eênmael de veilienge begonnen is. Wat 'ebbe ze in de zin Zoue 't vaerkensboeren weze Dat de Walcherse boeren d'r nie 'ooge mee stae, mee die Brae banders achterin de zaal, das dudelijk. Mae geên nood, eiken keer is de 'oogste inzet vor een Walcherse koper. De grond bluuft an eige mensen, a'wast is 't ook nie eiken keer een boer. Nergensten zövee geld onder de boeren as in Zeêland, eit een landbezitter uut 't Land van Kezand overlesten nog gezeid, alléén merk je dat zö nie an de butenkant. As ik laeter een medewerkster van de ZLM vraege nae de priezen van de drie stikken land die as die middag geveild bin, zeit ze: 'Een mooie pries vö dit soort grond, mae d'r is op Walcher ook betere grond en vanzelfs dat daer ook meer vö gegeven 'oort. En die Braebanders Ao, die kope meêstal een 'eêl bedrief geliek. Vor ulder bin dit kleine lapjes.' De meêste die as biee op de drie stikken an de Plantlustwegt tus sen Seros en de Polder, bin boeren en maekelaers of andere grondbezitters, die as ulder geld op een veilige maniere wille be- leie. Grond verliest nooit z'n waerde vögoed, das gewete vanouds en d'r 'oort gezeid dat er tweê jaer terug op Zuud-Beveland a grond gekocht is deur de grote banken. Die 'ebbe zövee spiekers dat ze op den duur nie ml wete wat er mee an te vangen. Dus kope ze mae grond. Vanzelfs speel vö de bieërs van vandaege, den 23sten januari van 't jaer '98, mee dat er een ruilverkavelienge kommende is. Je weet nooit of je mee een lap van een met of achte of tiene zöas deze - drie, vier bunder - nie een mooie ruil kan doee as t'r eênmael verkaveld oort. Vee grond komt er dan ook nie ml onder den 'aemer op Walcher. De boeren 'ouwe 't vast. En as t'r nog is een lap van d'and gaet, oort er onderands verkocht, bie inschrievienge op een notaris kantoor. Een koopdag, een veilienge bie opbod en afslag net as noe, is a jaeren nie mi voorgekomme. Vandaer de grote opkomst. Zö dikkels komme de boeren nie bie mekaore en vee wérk op 't land is t'r nie op dezen tied van 't jaer. 't Land dat noe deur afsla ger Siemense an de man gebracht oort, ei land geweest van een maekelaer. De man is verlee jaer overlee - noe laete de weduwe en de guus de kavels verkope. Naedat de notaris de veiliengsvoorwaerden voorgelezen eit, is 't woord an Siemense. Geeft die mae de ruumte, die ei a meer 't anwiesstokje in z'n kletsen g'aod, dat merk je zo. Zeit-et mae, Frans', bin z'n eerste woorden as den inzet begint. Iedereên lacht. Wien kent er Frans Dekker nie Frans lacht mee - ie zit mee een paer van z'n kammeraods op de achterste reke stoelen, as ênigsten in de zaal mee z'n pet nog op. A vele tientallen jaeren doen ulder mee an 't bieen en kopen. Vö 't inzetgeld - mae dat is t r van de keer nie bie - om te spikkeleren en misschien ook een bitje vö de sport. Wat zeie 'k Frans Dekker nie meebiee Neê vanzelfs nie. Z'n maat daer as 'n mee in conclaaf is, die biedt. Een maekelaer

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 22