Toen 'k 'oorde dat er een echt Zeêuws tiedschrift uut zou
komme, bin 'k dae drekt achteran gegae. Vö mien is dat weer een
bewies 'oe diepe m'n moerstaal in m'n wezen verborge zit. Want
ook nae meer as veertig jaer buten Zeêland en dus zonder iedere
dag Zeêuws te 'ore praoten (m'n wuuf is 'n schat van een vrouwe,
mae ze praot 'oog 'Ollands), dienk en droom ik nog meêstentieds
in 't Zeêuws.
De liefde vö z'n tael is iederendeên angebore, zei Vondel aEn
zonder m'n eige ook mae een ogenblijk mee die prins der dichters
te vergelieken, kan ik dae mee volle mond ja en amen op zegge.
M'n 'uus 'eêt 'Op d'ienkelbaene', wat dikkels commentaar ople
vert en wie me in 't Zeêuws belt, kriegt een Zeêuws antwoord.
't Begon a 'eêl vroeg, op de laogere schoole in klasse driee. Ernest
Claes vertelt in eên van z'n boeken, dat ze op 't internaot straf
krege as ze Vlaoms praotte mee mekaore in plekke van Frans. Ik
dat ook meegemaekt vö m'n Zeêuws praoten. De kaorte van
Zeêland 'ieng vö 't bord en de meêster vroeg wie of t'r die grote
oranje stip kende, vlakbie Middelburg. Wie 't wist, zat netjes: die
lichtte z'n kontje van de zitplanke en steunde en kreunde om 't
goeie antwoord te moge geven. Piertje kreeg de beurte en groös
kloenk 't deu de klasse: 'Erremue!'. 'Eêl de boel op stelten, aolle
guus an 't lachen, terwiel a ze toch aollemaele Middelburgs praot
te. De meêster wier vee kwaed en Piertje moch schoole bluve, waè
d'n niks van snapte, 't Was toch Erremue? Nou dan!
Nog een voorbeeld van onbegrip da 'k m'n eige 'erinnere. 't Was
in kérke en me zoenge een psalm die ik stikgoed kende. Uut volle
bost zoeng ik mee m'n buurman (in Walcherse dracht mee een
riengetje in z'n oren):
Da 's Geeren Zegen op u daol
Zijn Hunst uit Sion U bestraol
Niept m'n moeder me ineêns flienk in m'n èrm -ook een schat
van een vrouwe; deur 'eur praot ik ommers van m'n moerstaal?.
Mae juust daerom begreep ik er wi niks van: zö'n waerschuwieng
kreeg ik enkel as ik nie stil zat -wat nog a 's gebeurde- mae noe
dee ik juust zö goed m'n best!
M'n tocht mee 't Zeêuws wier d'r nie makkelijker op toen ik nae
de HBS moogde. Dae was dr. K. Kooiman gek op Zeêuwse uut-
drukkiengen en een joen uut Domburg stoeng biezonder in z'n
gunst, omdat n geregeld Walcherse uutdrukkiengen meebrocht.
Jaeren laeter begreep ik, da dr. Kooiman eên van dr. Ghijsen's
'elpers was an 't Zeêuws woordenboek. Mae dienkt er om, dat ons
geên Zeêuws moogde praote mee mekaore en Middelburgs was a
'êlemaele niks! Dat was gin taal! En ik vreêze dat de sprekers van
stadsdialecten 't vandaege de dag nog aoltied moeilijk 'ebbe. As ze
d'r nog bin.
Op de kweêkschoole ao je 't as kweêkmos ook nie makkelijk mee
je taal. Op een enkele uutzonderienge nae praotte me aollemaele
Zeêuws onder mekaore, mae in onze rapporten van de stage
stoeng aoltied da me geên goed Nederlands praotte, da me
andacht mochte gee an onze taal en gae zö mae deu. Mae geên
mens die ons zeide 'oe a me dat mochte doee.
Zeêuws was echt minderwaerdig. Ik weet nog 'oe beledigend ik 't
van 'n leraar vond, toen n van 'n echte Zeêuwse schone uut onze
klasse zei: 'Kun jij nu begrijpen, hoe zo'n knap meisje zo vreselijk
lelijk spreekt?'. 'Neê, da ka jie nie begriepe!' zou 't énige goeie
antwoord geweest 'ebbe, mae da vond ik pas een stuitje laeter.
