Mae 'k ao ook wè's een succesje mee m'n taele. Een Zeeuwse
vriend van mien was gepromoveerd as doctor in de Nederlandse
taele mee versjes uut de zestiende eêuw en ik moogde ook een
feestelijk praotje 'ouwe onder 't eten. En dat gieng natuurlijk in 't
Zeêuws, da me den 'êlen dag nog nie g'oren 'aodde. Toen ik
vöstelde om in plekke van 'hora est' deze keer "t is tied' te gebru-
ken, gienge de 'anden op mekaore van aol die geleerde mieters die
mee zaete te smikkelen, 't Was vö 't eêst da 'k vö m'n Zeêuws
gepreze wier.
Dat docht ik toen tenminste. Laeter, toen ik er nog 's over nae-
gedocht ao, was 'k toch minder tevree. Weet je, 't was eigenlijk
toch wi 't ouwe liedje: Zeêuws is oubollig: 't is om mee te lachen.
Mae eigenlijk ka je d'r niks mee beginne. Zöas die moderne opoe
een stuitje trug tegen me zei: 'Meneer, jie kan dat mooi vinde,
mae ik bin allank a bliee da m'n kleinkinders netjes 'Ollands
praote, a weune ze 'ier bie mien op 't durp!'.
En stellieng tweê volgt dae dan ook op: Zeêuws is goed genoeg
vor in 'uus, mae zogauw as t'r mensen van buten binnenkomme,
dan gae me 'netjes' praote. Net as m'n oba a verre vö d'n oorlog,
toen den dokter tegen z'n zei: 'Van Damme, wat heb je toch lieve
kinderen'. Toen wou d'n ook 'Ollands perbere, wat as anekdote in
de fermielje bewaerd is gebleve: 'Jaet dokter, 't bin toch zukke
lieve guis'.
De meêste streektaelen gaen achteruut en 't Zeêuws is dae ook
bie. Zou Noe dae wat an kunne doee om 't tij een bitje te keren?
'k Zou 't nie wete, mae: wat a me 'ebbe, laete me 't 'ouwe!
Zeêuwse levenslesse
Waè vin ik ooit nog van mien leven vrom
de taèle van mien moeder en mien vaoder,
mie aol die kleuren en dat licht? 'k ao d'r
'eêl vee voe over a dat nog 's kon.
Om aolles mie te noemen mie de naèm'
van toen 'k verwaaid langs duiven en dieken
de wèreld as een kind stoeng te beldeken
en licht en doenker over aolles kwaèm.
'k Stoeng as 'n kacheltj' an de prikkeldraèd
van 't gos te proeven da zö lekker waer,
mae an den draèd 'aèlden ik mien vel kepot.
Zö 'k a vroeg eleêrd da goed en kwaèd,
doenker en licht in aolle diengen waer,
in terv' en vuulte, in beien zit 't schot.
Lou Vleugelhof
