geschote. D'n 'elt van de joengers van zien klas was nie terugge-
komme. Mae d'r was meer: vuuftien joenge gezinnen waere ver-
trokke. Nae de mijnen bie Longwy, Thionville. Nae de fabriek in
Metz, Nancy, Paries. Nae Quebec.
De tweede keer dat Marcel vrom kwam, was nae d'n oorlog. Ie
kliefde op de kermesse van Mady een boom van een zigeuner an
bulletjes en ie kon an 't werk. As priesbokser trok n rond. In elk
durp dat n mee de kermesse passeerde, liet n bloedneuzen en
gekrenkte trots achter. In de jaeren daenae vocht n een klein for
tuin bie mekaore. Marcel Cerdan, een bekende bokser in dien
tied, wier z'n beste maot. Tegaere vochte en droenke ze, Marcel
Marcel. Ze feestte, ze versierde wuven in de barren van Paries en
vochte in de stegen van Riessel. Toetdat Cerdan trouwde mee 'n
ouwer wuuf. Een zangeres nog a liefst. Edith, 'eêtte ze. En omdat
Edith over 'eêl de wèreld zoeng, goeng Cerdan mee d'r mee. Ie
vocht in de rieng, zie op de planken. En Lotharingse Marcel bleef
achter. Ie probeerde ook in 't butenland an de bak te kommen,
maer lap vö keer kreeg n dae vö z'n vellen.
Toen Cerdan omkwam mee een vliegtuugongeluk, kreeg Marcel
acht tellen. Ie soenkelde, mae goeng nie plat. Ie verzoop aol z'n
centen, maer ie 'ieuw z'n verstand. Boksen kon n nie meer en as
wisselwachter op 't Gare Saint-Lazaire verdiende n amperan
genoegt vö brood en een borrel. Somtieds sliep n een paer nach
ten bie minne wuven, meêstentieds was n 's nachts op straete.
'Alverwege de jaeren zestig, ie was naebie vuuftig, kwam d'r een
end an Marcels misère. Ie verloor 'n been in 'n wissel. En van 't
verzekeriengsgeld en de premies van de spoorwegen, angevuld
mee 'n paer centen as oorlogsslachtoffer en de opbrengst van 'n
bitje beunnaoie, kon n eindelienge terug naer 'uus om een kot vö
z'n eige te kópen.
Marcel Cerdan, Guinea 1952
uwe nummer 2.
