de dichtste buren zaete noe vuuf toet acht 'uzen van mekaore
vandaen, dus d'r mocht geschreeuwd ore. En omdat 'r
geschreêuwd mocht ore, wiere de meeste 't a gauw beu en goeng
binnen de tv an.
Soms schreêuwde Marcel mee. Ie schreeuwde over 't weer, over de
match van FC Metz, over de nieuwe supermart bie Mady, over de
Nederlanders mee ulder twidde 'uusjes. Soms, as t'r gin mens was
om mee te schreeuwen, spieede n een rochel en vloekte n. 'Si-i'
pleu', i è't encore pus pis 'ci. Noum' don!'. As 't regent, is 't 'ier
nog erger. Gotster.
In de jaeren a Marcel weer op 't durp weunde, bin d'r an zien
kant van 't durp gin nieuwe mensen mi komme weune. Z'n over
buurman overleed in de jaeren '70, net as de ouwe boserrebeier
daenaest. De twee zeuns van z'n buren vertrokke zö gauw as ze 'n
riebewies aodde. Z'n overbuurvrouwe stierfin 1980. 'Eur buure
in 1984. Lienks van Marcel was toen nog maer eên van de vuuf
'uzen beweund. Rechts eên van de driee. D'r weunden zeven
mensen.
Toen Marcel in de winter van 1995 stierf (ze vonde n an de keu-
kentaefel mee 'n glasje 'gris' vö z'n neuze) en op 'n vriedag begra-
eve zou ore, waere d'r nie genoeg draegers. Mannen die a 't zoue
kunne, kwaeme enkelt maer in de weekenden naer 'uus. Ie bleef
daerom leie toet zaeterdag.
Nae Marcel bin nog de leste man an zien kant van de straete en
de leste boer van tegenover 'm overleje. D'r weune vier mensen.
De slachter ei Finou wi meegenome en 't schient a t'n d'r goed vö
zurgt. Mae 't fiene wete ze d'r nie van; ie is nooit meer op 't durp
geweest. Ie ao d'r gin klanten meer.
noe nummer i
Grande Rue, Breux 1998
