trap kreeg van een 'ingst die deur een perebiee estoken wier. 't Was precies tegen z'n kniee en die wou mae slecht geneze. Ie kon wekenlank nie werke en ie kreeg de zak van den boer. A de kérke ze nie ehol- pen ao, dan ao ze z' aollemaèle wè naè 't kerkepitje kunne draège. Arjaèn ao zö'n verschrikkelijken 'ekel an dien boer waè n noe naè toe most, dat n z'n bloed wè kon drienke. Een stomer vol mie bloed in plekke van waèter, docht n bie z'n eigen. De lege stomer schoof 'een en weer deur de gaèten in den diek en ie maèkten 't zwaere geluud van een klokke a t'r eên begraève wort. Arjaèn liep z'n eigen op te vreten en zon der dat er een anleidienge voe was, zei n tegen Ko: A dien ongedopten kloot van een Illetje wee begun te klieren, zu me n 's flienk bie z'n klatten pakke.' Ze liepe de groten oprei of, over den dreeve nae d'oeve. Daè was gin mens te zien. Alleêne liep d'r een merrie mie ze mee lanks den draèd. An 't ènde bleef ze an 't 'angen van den diek staè mie d'r 'oöd over den draèd en prombeerden die bie 't lange gos an den are kant te kommen. Ondertussen stoeng 't kachel onder z'n buuk te flokkeren. Om gin 'errie te maèken, 'n bitje benauwd omda 't zö stille was, liepe ze verzichtig naè achter 't 'uus waè a de tras bak was. Arjaèn zei aoltied regenbak; ie von trasbak een ouwerwets woord van de boeren en daè mos n niks van Ie zei ok kruwaègen in plekke van korrewaègen. Ie zag da den 'outen deksel precies mid den op de regenbak lag. Ie schoof 't een bitje opziee en gluurden naè binnen. Ie zag dat er nog 'eêl wat waèter in stoeng, nog wè een paer meter diepe. 'Waèter zatters', zei n. 'Pak de pitketel mae, 'ier ei je de kittik. Begun mae.' En net a Ko de kittik wou pakke, gieng de deure achter open en stoeng den boer in 't deurgat. 'O, komme je wee 's waèter 'aèle,' zei n. Ie pakten z'n pette van z'n 'oód en begon mie z n vollen 'and op z'n kop te krauwen asof z'n gedachten op z'n kop joekten. 'En nog wè mie een stomer teglieke. Een êmer is nie genog; da kan zö nie deurgaè, mie die droogte, dat begriep je zeker wè.' En om een lange redeneringe of te sluten zei n nog: 'Vuuf pitketels kun je kriege, daè mö je 't mae mee doee. Daoken me gin waèter mi voe de koeiebakken. Ei j't 'oord? Vuuf pitketels en gin druppel meer. En pas vromkomme over drie daègen. 't Is vandaège diessendag, dus nie voe zaèter- dag. Ei j't verstaè?' En z'n eigen naè Arjaèn kerend, zei n: 'Jie liekent op je vaoder, die kiek ok zö duus- ter en zei ok voe gin vuuf cent.' 'En laèt 'k julder nie mi ziee voe 'n vrie- dag.' Daèmee verdween n in de schuure. Zö gauw a t'n wig was, zei Arjaèn: 'Mien ziet n 'ier nooit mi; ie kan de plaège krie ge, dien vulen boer. 'Eêl z'n leven ei onze vaoder 'ier eslaofd en noe laèt n ons boste. Ie is zö gemeen as pitwaèter.' Toen Ko de vuuf pitketels in de stomer eleegd ao, trokten Arjaèn onverdachts de kittik uut Ko z'n 'annen. Ie liet de pitketel wee in 't waèter zakke en ie gooiden d'r nog driee bie. "k 'Oope dat n d'r vadder in verzuupt.' Mie een gevoel van ontzag liep Ko achter z'n broer an die ineêns jaeren ouwer voe z'n was. Arjaèn ao de kruwaègen op'epakt en mie een driftigen vaert stoof n den diek op. Bie de lindeboom op den 'oek van den diek zagge ze n. Ko, die vlak nessen de kruwaègen was komme löpe, zei: 'Daè ei je n.' 'Stille,' zei Arjaèn. 'Niks zegge, a t'n wat durft te doen, za 'k n 's flienk bie z'n staert pakke.' Eest dee Ille of n niks ezien ao. Ie keek recht naè de grond. Ko kon z'n eigen nie inouwe en zei: 'Ee Ille, bi je wat kwiet?' Ille dee net of n niks 'oord ao, mae ie ieuw in en kwaèm recht op de kruwaègen of. A 'k 't nie edocht ao,' zei n, 'ei je wee

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 31