trap kreeg van een 'ingst die deur een
perebiee estoken wier. 't Was precies tegen
z'n kniee en die wou mae slecht geneze. Ie
kon wekenlank nie werke en ie kreeg de
zak van den boer. A de kérke ze nie ehol-
pen ao, dan ao ze z' aollemaèle wè naè 't
kerkepitje kunne draège. Arjaèn ao zö'n
verschrikkelijken 'ekel an dien boer waè n
noe naè toe most, dat n z'n bloed wè kon
drienke. Een stomer vol mie bloed in
plekke van waèter, docht n bie z'n eigen.
De lege stomer schoof 'een en weer deur
de gaèten in den diek en ie maèkten 't
zwaere geluud van een klokke a t'r eên
begraève wort.
Arjaèn liep z'n eigen op te vreten en zon
der dat er een anleidienge voe was, zei n
tegen Ko: A dien ongedopten kloot van
een Illetje wee begun te klieren, zu me n 's
flienk bie z'n klatten pakke.'
Ze liepe de groten oprei of, over den
dreeve nae d'oeve. Daè was gin mens te
zien. Alleêne liep d'r een merrie mie ze
mee lanks den draèd. An 't ènde bleef ze
an 't 'angen van den diek staè mie d'r 'oöd
over den draèd en prombeerden die bie 't
lange gos an den are kant te kommen.
Ondertussen stoeng 't kachel onder z'n
buuk te flokkeren.
Om gin 'errie te maèken, 'n bitje
benauwd omda 't zö stille was, liepe ze
verzichtig naè achter 't 'uus waè a de tras
bak was. Arjaèn zei aoltied regenbak; ie
von trasbak een ouwerwets woord van de
boeren en daè mos n niks van Ie zei ok
kruwaègen in plekke van korrewaègen.
Ie zag da den 'outen deksel precies mid
den op de regenbak lag. Ie schoof 't een
bitje opziee en gluurden naè binnen. Ie
zag dat er nog 'eêl wat waèter in stoeng,
nog wè een paer meter diepe.
'Waèter zatters', zei n. 'Pak de pitketel
mae, 'ier ei je de kittik. Begun mae.'
En net a Ko de kittik wou pakke, gieng
de deure achter open en stoeng den boer
in 't deurgat.
'O, komme je wee 's waèter 'aèle,' zei n. Ie
pakten z'n pette van z'n 'oód en begon
mie z n vollen 'and op z'n kop te krauwen
asof z'n gedachten op z'n kop joekten.
'En nog wè mie een stomer teglieke. Een
êmer is nie genog; da kan zö nie deurgaè,
mie die droogte, dat begriep je zeker wè.'
En om een lange redeneringe of te sluten
zei n nog: 'Vuuf pitketels kun je kriege,
daè mö je 't mae mee doee. Daoken me
gin waèter mi voe de koeiebakken. Ei j't
'oord? Vuuf pitketels en gin druppel meer.
En pas vromkomme over drie daègen. 't Is
vandaège diessendag, dus nie voe zaèter-
dag. Ei j't verstaè?'
En z'n eigen naè Arjaèn kerend, zei n: 'Jie
liekent op je vaoder, die kiek ok zö duus-
ter en zei ok voe gin vuuf cent.'
'En laèt 'k julder nie mi ziee voe 'n vrie-
dag.' Daèmee verdween n in de schuure.
Zö gauw a t'n wig was, zei Arjaèn: 'Mien
ziet n 'ier nooit mi; ie kan de plaège krie
ge, dien vulen boer. 'Eêl z'n leven ei onze
vaoder 'ier eslaofd en noe laèt n ons boste.
Ie is zö gemeen as pitwaèter.'
Toen Ko de vuuf pitketels in de stomer
eleegd ao, trokten Arjaèn onverdachts de
kittik uut Ko z'n 'annen. Ie liet de pitketel
wee in 't waèter zakke en ie gooiden d'r
nog driee bie. "k 'Oope dat n d'r vadder
in verzuupt.'
Mie een gevoel van ontzag liep Ko achter
z'n broer an die ineêns jaeren ouwer voe
z'n was.
Arjaèn ao de kruwaègen op'epakt en mie
een driftigen vaert stoof n den diek op.
Bie de lindeboom op den 'oek van den
diek zagge ze n. Ko, die vlak nessen de
kruwaègen was komme löpe, zei: 'Daè ei
je n.'
'Stille,' zei Arjaèn. 'Niks zegge, a t'n wat
durft te doen, za 'k n 's flienk bie z'n
staert pakke.'
Eest dee Ille of n niks ezien ao. Ie keek
recht naè de grond. Ko kon z'n eigen nie
inouwe en zei: 'Ee Ille, bi je wat kwiet?'
Ille dee net of n niks 'oord ao, mae ie
ieuw in en kwaèm recht op de kruwaègen
of.
A 'k 't nie edocht ao,' zei n, 'ei je wee