ligge-
gebrobbel van waèter. Ko stoeng er wit
wig'etrokke bie te kieken. Eest von n t
best dat Illetje's goed op z'n totelapper
kreeg, mae toen n naè een stuitje nie mi
bewoog en gin geluud mi gaf, wier n toch
een bitje ongerust.
'Opouwe, Arjaèn, je maèkt n kepot. 't Is
gin kernien. Opouwe, 'oor je me!'
Mae Arjaèn 'oorden niks en ie 'ieuw d'r
pas mee op toen a Ko de kruwaègen bie
de bómen pakten en de stomer mie Ille en
Arjaèn saèmen omkieperden. Arjaèn viel
bovenop Ille die voe dood onder z'n bleef
'Ziezo, die za 't nie mi naèvertelle,' zei n
en ie kwaèm overende.
'Laèt n 'ier mae ligge, ie kom wee wè bie
z'n eigen, die boeren bin nie kepot te
kriegen,' zei n nog.
Ko boog z'n eigen over 't lichaèm van Ille.
Z'n gezicht was paers en z'n tonge 'ieng
uut z'n mond.
'Verdomme,' zei Ko, 'ie 'aèl gin aèssem
mi. Je eit n, geloof 'kIe zweeg, ie
dost nie vadder te praoten.
Arjaèn zei d'r niks op, ie zweeg as 't graf.
Ie zetten de kruwaègen rechte, goot 't leste
restje waèter uut den stomer en wou wig-
riee.
'Me kunne n 'ier nie laète ligge,' zei Ko.
Arjaèn kwaèm toch ok even kieke, en
zonder iets te zeggen pakten ie Ille bie z'n
bénen en trokten n naè de kant van de
weg. Ie gaf n flienke douw en kieperden n
in de dróge dulve, as een zak petaoten.
Ie keek een bitje schoef om z'n 'eene en
zei toen: 'Gin sturvelienk ei 't eziee. Me
laète n 'ier ligge en vanaèvend a 't doenker
is, gaè me wè kieke. A t'n nog nie naèr
'uus is, za t'n wè dood weze. Dan brienge
me n op de kruwaègen vadder de polder
in, naè de waètergank. Die is vol'egroeid
mie riet en broenekels. Daè zulle z'n wè
nooit kunne vinde. Voruut, me motte
naèr 'uus anders wor moeder ongerust.'
Ko kruujden vadder en Arjaèn bleef t'r
nessen lópe en ze bleve zwiege tot ze an
een weie kwaème waè a 't gos zö geel was
as ooi. Alleêne de paereblommen waere
nog groen.
'Rie daèr 's in,' zei Arjaèn. Ko dee 't en
vroeg nie waerom. 'Rie mae naè de
koeiepit', zei Arjaèn.
Daè stong nog een bojempje waèter in de
pit. Ie lei de stomer d'r op z'n kant en
schepten n nog bienaè 'aolf vol. Toen n
klaer was en de stomer wee op de kruwaè
gen stoeng, bleef n op de rand van de pit
staè kieke. 't Waèter was blakstille en de
zunne zag je d'r in schiene.
"k Mö pisse,' zei n. 'Ik ok,' zei Ko.
En zö stoenge ze mie z'n tweeën nessen
mekaore mie d'r flieter in 't waèter van de
koeiepit te straèlen. Terwiel a t'n z'n flieter
Noe numme
wee vrom in z'n gulpe stak, zei n: 'In de
waètergank zu ze 'm nie vinde. A 't gaè
regene van 't naèjaer, dan drieft n wè naè
de sluus, en die zette ze open as 't leeg
waèter is. Dan drieft n wè de Schelde in.
De vissen luste toch van aolles. Die kieke
d r nie op of 't een koeie is of een boere-
zeune.'
