Barre praot
Eric Rotte
moe nummer 2
'Hoe zit dat nou? Voelen jullie je in de
provincie soms superieur of zo?'
Een besnorde Randstedelieng kiekt me
vraegend an, een wiesbreeuwe licht opge-
trokke, z'n blik geamuseerd, peilend.
Ik kieke onbewoge trug. Ik komme uut-
eindelijk uut Zeeland, en ons 'ore stug te
zien.
'Overal waar ik kom gaan die Zeeuwen
ineens Zeeuws tegen me praten. Dat
deden ze anders nooit. Ik zoek een aardig
muziekje op de radio, begint me daar zo'n
boer ineens dialect uit te braken. Dat
klinkt toch nergens naar. Jij hebt toch ook
een Zeeuws restaurant? Dat is wel lache
zeg, de Nederlandse keuken stelt al niet
veel voor, dan ben je met je Zeeuwse keu
ken helemaal gauw uitgepiest.'
Aol mee aol geên beste binnenkommer. Ik
kieke nae m'n pilsje, terwiele as ik m'n
eige afvraege of ik de moeite za neme om
antwoord te geven. Moet ik soms in m'n
eêntje 'eêl de wèreld onderwieze?
't Is tweê uur 's nachts, ik komme net van
m'n wérk en ik wil eigenlijk alleen mae
even an de bar zitte, een klein glasje bier
drienke en wi naer 'uus, wan ik bin afge
peigerd.
Mae jae, 'ie draoit 'r geên rondjes om, en
't lei zeker nie in m'n aerd om zö'n fronta
le an val uut de wege te gaen. Ik twufele.
Om 's te zieen wat 'r nog meer komt,
kieke ik vraegend terug.
'Duits kunnen jullie nog wel, op school is
dat zeker de eerste taal?'
Mooi. Dat me dan ook wi g'aod. Dl
gae 'k dus nie op in. Ik richte m'n ogen
wi op m'n glas.
Dus zö kieke ze d'r tegen an. Da's nie zö
fraai, 't Zeit ook meer over ulder mentali
teit as over onzen. En noe moet ik die
knakker gae vertelle wat 't betékend om
een achtergrond te 'ebben. 'Oe 't is om
onder mekaore te wezen en j'n eige uut te
drukken in de tael die 't dichtst bie je
wezen staet. Om j'n eige lekker te voelen
in de cultuur waerin je j'n oorsprong
vindt.
Dan moe 'k 'm vertelle 'oe 't is om 'heu'
te zeien as je binnenkomt en as je weg-
gaet. 'Eêl da verhaal uut de doeken doee
dat 'r niemand lekkerder kookt as je moe
der, en dat juust dat eetcultuur is. 'Oe of
't is as j'n oma in dracht loopt, en as te
waerm oort dat ze dan 't slot van d'r 'als-
kettieng opendoet, 'wan dat geeft lucht'.
'Oe ons gevoel vö humor is, en dat dat
een maniere is om diengen tegen mekaore
te zeien, die as je anders nie zeie zou.
Omdat je daèmee een ander op z'n ziele
zou stae. En dat me dat eigenlijk allênig
mae doee, as een ander dat ook bie ons
doet.
Eigenlijk zou n 't verdiene dat ik ant
woord geve, wan 'ie 'ei me wè degelijk op
m'n ziele gestae.
De kasteleinsvrouwe is een stikje dichter-
bie gekomme, ze voelt dat 'r wat op til is.
Kasteleins 'ebbe daer een soort antenne
vö; de goeie althans. Ze kiekt naè mien, ik
kieke terug. 'Magda, geeft deze meneer 's
wat te drienken, z'n 'essens droge uut.'
Mee een breêë glimlach op d'r mond tapt
ze een pilsje terwiele as ik m'n eige d'n
aore kant opdraoie nae Norre die licht
angesloge probeert om op karakter te blu-
ven zitten tot slutingstied. 'En 'oe is 't
mee Norre?', vraege ik.
Ik draoie nie ml terug, 't is wè goed, ik
d'r geên zin in. 't Is laete, en ik bin moe.
