Een echte ouwe-wuvenfiets
H
ligfietsenfabriek M-5 van Bram Moens in Middelburg
Ik ao d'r van eleze a je d'r vee 'arder op ging as aars, want j' ei
glad nie zövee wind. Je vang nie zövee ee, op zö'n ligfiets. Ik ao
d'r al 'eêl lang zinnen in, mae ja, die dingers waère zo diere. Mae
ik fletse graag - ons geen auto trouwens - en net toen a 'k an 't
uutkieken was, las 'k in de krante a die Middelburger, Bram
Moens, een pries ewonnen ao mie z'n ligfiets, 'k Ao net een
financiële meevaller ehad dus ik doche, das noe of nooit. Ik er op
of. Ik gaè gewoon enkel mae 's kieke, docht ik.
Mae ja, ik was geliek verkocht ee. En voe de Paèse - vleejaer -
stoeng m'n ligfiets tuus. M'n dochter was d'r om ewist, want zelf
kon 'k nie, en ik was een 'êlen dag tevoren zenuwachtig. Toen
most ik ee. Mae o wee, as iedereen op je kiekt, dan vaol dat
natuurlijk glad nie mee. Je mot om te begunnen glad deur je
knieën. Je voeten glad van voren in de lucht en ondertussen j'n
evenwicht 'ouwe - en ik bin a vuuftig - terwiel a t 't voorwiel -
een kleintje - ergenst onder je bovenbênen zit. Das toch nochter
in 't begun.
Afijn, de eerste keer ei m'n dochter me vast ehouwe an da kuupje
daè a je op zit en ze liep mee, net of a 'k wee glad opnieuw most
lêre fietse. Den aren dag bin ik 's ochens vroeg a iedereen nog
sliep allênig an 't proberen ewist. En kiek, eerst a 'k nog wè d'n
'eêle breêdte van de weg nódig, mae 't gieng toch - en aolmae
beter. Ik ree toet achter 'Oedjeskerke en eigenlijk gong 't stikgoed
a was t 't nog een bitje onwennig. Allênig ao 'k 't stervens koud,
want ik ao nog nie goed in de gaten 'oe a 'k most schakele. Da
gong naèmelijk nie mee m'n dikke wanken an. Bie zö'n fiets doe
