Zeeland in Amerika
u c nummer z
tekst foto's Cees Maas
Vorig jaer was 't 'onderdvuuftig jaer gelee dat Zeêuwse emigran
ten in Michigan in Amerika 't plekje Zeeland stichtten. Dat stadje
bestaet nog aoltied. Wat begon as een vlucht uut de aeremoee en
de godsdienstvervolgienge, wier uuteindelijk een succesverael.
Cees Maas gieng er tweê keer op reportage en schreef er, saemen
mee tweê collega-journalisten Frank Viergever en Gert Janssen,
een boek over, da kommende november verschient. Over Zee- en
Hollanders 'eêt 't. Noe in Noe een voorproefje. Kom maer 's kieke
in Zeeland in Amerika.
Het zand is waerm en klam. Het licht van de zunne zö intens dat
t waeter uut m n ogen loopt. Windstil. De stank van rotte vis is
enorm. Dooie en naebie-dooie ansjovis, de rivier opgezwomme
om te paaien en daènae te stèrve, spoelt in witte golven an.
Verder is 't 'ier machtig mooi.
Ik stae op de plekke waè de Zeeuwse kolonisten 'ondervuuftig
jaer gelee an land kwaeme en acht kilometer verderop 't binnen
land in, 't plekje Zeeland stichtte. Vierenzestigonderdzestig kilo
meter op afstand van de Middelburgse mart, snuut ik m'n neuze
in n blauwe neusdoek en ik kieke uut op een knalrooie viertoren.
Op deze plekke beslote ze te landen. Waè Lake Macatawa, 't vroe
gere Black Lake, uutmondt in 't gróte Lake Michigan. Misschien
is 't waerom nie zö moeilijk. Wan 't liekt 'ier zö op Zeêland, op 't
ouwe land. Ik zie 'oge dunen, as bie Disoek. Omoogstekend 'elm-
gras, een bleik strange, alleên de Duitse toeristen mankere. Het
kan zö Zeêland zien. Herkenbaer land. 'Zoek me niet hier',
schreef J. C. van Schagen, 'ik ben al lang weer verder, met wind
en regen'.
Achter de dunen leit bos toet in Canada.
Gemengd loofbos mee 'eêl af en toe een
witte pienboom, 't 'outen symbool van
Michigan. Ik voel me tuus as in een ouwe
vertrouwde broek, maer ik weet nie waèr-
om.
En of de duvel d'r mee speelt, op de pier
waè de Borsselse boer Van de Luijster en
