Zoete èrremgard noe nu Ik d'r noga 's moeite mee om aolles uut te voeren wat in m'n 'essens opkomt. Ik bin eên van die joengers die naebie bezwiekt onder de druk van z'n eige ver zinsels, ken je dat? Overlesten 'oorde ik er eên praóte over iets dat een Griekse wijsgeer 's gezeid ao en toen docht ik bie m'n eige: 'Jae> die moe 'k ook nog 's leze. Aollemaele.' Mae as ik daè dan mee bezig zou weze -d'r bin vroeger nog a wat Grieken geweest die wat te melden aodde, dus daè steek je agauw nog a wat vrieje tied in- dan verzin ik impersant wi genoeg om nog vuuftig levens mee te vullen. Ik vreêze dat ik dat nie gae redde. Dus zit 'r vorlopig weinig aors op as m'n eige te beperken. En nie zö'n bitje ook. Op énig moment in m'n bestaen 'ebbe ik beslóte dat ik eten wè een interessante materie vinde. Gaendeweg ontdek je dan diengen die je verrasse, intrigere, frustrere, uutdaege, fascinere en irritere. Daè biet je j'n eige dan in vast, en elke keer a je een antwoord gevonde dienkt te 'ebben, ei je meer vraegen ontdekt, die je op ulder beurte wi verrasse, intrigere, frustrere, enzovoort... Deu dat ik dikkels onderwege bin, loope ik ook nog a 's tegen iets nieuws an. Zö was ik onderlesten in een klein durp, om even rond te snuffelen bie een boer wiens bestaen me in 'oge maete intrigeert. Zö dwas as pok'out gaet n 'êlemaele z'n eige gank en 't interesseert n 'êlemaele niks of iemand aors 't noe mee z'n seêns is of nie. En impersant eit n een bloeiend bedrief, en nog aordige produkten ook. Op een 'êle verfrissende manier geeft n invullieng an z'n boerebestaen, en as ik dan ankom- me dan eit n vö mien eigenlijk aoltied wè iets nieuws te vertellen of te proberen, wan ie is 'êle daegen bezig mee z'n vak. Dus, nae dat ik 't eên en aor in m'n auto gegooid ao, stoenge me nog een bitje te ouwoeren tegen de schuure, en vertelde n

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 18