Van drets en brol
'Postbode heb je niets anders voor mij', zoeng 'k toen a t'r een
brief van de gemeênte op de deurmatte viel. Ik las an de
gemeêntn Sluus/Aerrenburg en Oöstburg in saomenwerkieng mee
de stichtieng Mens, Werk en Milieu udder buutngebiedn van
zwerfvuul wildn ontdoen. Uutkêriengsgerechtigdn wiern uut-
genódigd om an het project, dat a vier weekn zou gaon duurn,
mee te doen.
Omda m'n milieubewustzien ongeveer net zö groot is as m'n
gebrek an geld, vuldn ik m'n formuliertje in en bezurgde 't binn
een kwartier nao ontvangst op 't gemeênteuus. Een informatie-
bieeênkomst volgdn en vlak daonao kreeg ik m'n helgele regen
pak, veiligheidshes en groene kaplaerzn. We waorn mee acht man,
waovan a t'r eên a gliek afviel. Azó most 't 'êle project mee zevene
in plekke van de voogenoomn tien man worn uutgevoerd.
'n Bitje onwennig verzaomeldn wudder in Aerrenburg onze auto-
bandn mee en zonder velge, talloze fietswieln mee versnellieng en
een berg bier- en limenaodeblikjes. Al een uure nao da we onze
werkzaomheedn waorn begonn, kon Omroep Zeêland a 'n flienke
berg vuulte filmn. Laoter dien dag kwaomn d'r ook nog verslag
gevers van De Stem en de PZC. Dien aovend zaogn we onszelf.
Een vremde ervaorieng, wan deu de band genoomn komn vuulte-
opaolers nie direct in 't nieuws. 'Eêt dit nie 'publicitaire uitbui
ting van de arbeider'?
't Werk wende a gauwe. Nao Aerrenburg naomn we Oóstburg
gedurende twl uren onderandn. Den oest was twaolf zakn mee
zwerfafval van alderlei soort. Ook Sluus leverde nog a wa troep
op. D'r wiern 'ier ook stille getuugn gevondn van zakkenrollersak-
tiviteitn. Drie portemennees, waovan a t'r eên 't paspoort van een
Turkse vrouwe uut Antwerpn bevatnde. Ironisch was dat de vin
der een Koerd was. In de keête wierd er 'artelijk om gelachn. Ie
zou laoter an 't strange van Cezand nog een zakje hasj vindn.
Onze projectleider ao voo de tv-camera's verklaord a t ie nie allê-
nig mao oóge ao voo zwerfvuul, mao dat ie ook uutkêriengsge
rechtigdn vanachter de geraniums wildn 'aoln en werkervaorieng
aanbieen (drets en brol van andern opkuusn 'eêt noe werkervao
rieng opdoen). In de keête wier amperan geglimlacht. 'Ier zat a
minstens een 'alvn eêuw werkervaorieng. Den joenkstn was dertig
en den oudstn vierenzestig! Ik kwam d'r trouwens achter da nao-
bie 300 mensn waorn benaoderd voo mee te doen. D'r deeën d'r
dus mao zevene mee. 't Za dus nog wè druk zien achter de gerani
ums.
Impersant ontstoengn d'r in de keête 'eêl wa spraokverwarriengn.
De Zeêuwse taole was regelmaotig onderwerp van gesprek, 'n
Keêr goeng 't over 'aontjes en 'oentjes. Wa da zien? 'Kok'aonn', zei
t'r eên. 'Cocaine?', zei dien Koerd, 'mao da's een drug'. De
Zeêuwse taole is de schoonste van allemaole.
Was da mee ons schoon strange ook nog mao zö. We wiern lang-
zaoman een bitje cynisch van al die vuulte die an me van Strang'
en duunpan 'aoldn. Tientaln volgescheetn, mee kleurige stripfi-
guurn bedrukte, superdiere babyluren leien op parkeêrplekn en in
plantsoenn en over flesn en blikn zu'n me 't verders mao nie 'èn.
We sjouwdn onze superzwaore vuulniszakn over strange en deu
de duunn. As t'r wee 'n keêr een injectiespuit gevondn wier, 'eêt-
tende 't da die sukerpatiëntn udder spuiten ook mao overal neer-
gooin. En toen a t'r een strip anticonceptiepiln gevondn wier,
kloenk 't: 'Die vrouwe za noe wel a 'n kind 'èn!'.
Bie Bresjes vondn me nie alleên slaopzakn, schoenn, ondergoed,
Noe nummer 3
