Keer een feestje, daor in Fort Rammetjes an 't ende van de zeu-
mer. Achtonderd mensn uut 'eêl provincie (echt waor!) keekn
overdag en s aovends udder oögn uut, luusterdn udder oorn rood
en vraotn udder pookjes vol. D'r was van alles te bekiekn en te
proevn an streekproductn, d'r wier gevliegerd an de zeêdiek en d'r
waorn een 'êle reeke verrassende 'acts'. Zó kwaomn d'r twl
vrouwn in mannendracht op trekpaerdn udder dieng doen en was
t'r 'meeloóptoneêl' in 't bos rond 't Fort.
't Belangriekste van 'eêl den dag, waorn toch de optredens. In de
kaozematn van t Fort deeën Sankie Koster, Jopie Minnaard, Jan
Zwemer en Bertus Limonard udder zegje. Eêst was 't nog nie zó
druk, mao nao de middag was 't zó vol as een ei in de kazematn.
Bertus Limonard most bie gebrek an plekke binn zelfs buutn op 't
podium z'n veraol komn doen.
Op da podium gebeurdn die dag 'êle biezondere diengn. Omroep
Zeêland 'ad dat ook wel in de gaotn g'ad en stierdn een 'êle
geluudswaogn, compleet mee Bert van Leerdam. De opnaomes ka
je nog altied 'oórn op de radio. Of an Peter Dieleman, Anja
Kopmels en Ries de Vuyst dao nog wa voo kriegn (auteursrechtn
of zó), da weete 'k ik nie. Mao dat de muziek keurig voo mekaore
was, da weet 'k wel.
Vooral Ries de Vuyst miek indruk. Ie was dan ook de gróte onbe
kende voo de mensn an den overkant. In Zeêuws-Vlaondern zien
d'r vee meêr die deze Mississippi John Hurt van de polder, de Son
House van 't westelijk deêl, a kenn.
Bert van Leerdam
's Aovens gocngn de kraompjcs an de kant en kwam t'r een extra
biertapje bie. Ries de Vuyst (mee rwi maots 'eét dat dan inééns
Los Tralfamadores), Crash Boogie (bluesrock uut Biesjes: "k 'en
zó'n zwaore zak, die is nie re draogn, 'n snee in m'n neuz.' en 'n
stik in m n kraoge en Surrender vuldn t aovendprogramma.
Den aovend wier vooral bezocht deu jocngc gastn uut Walchern.
D r wier fhenk mee stro gesmeetn en gedaon en ook 't bier wou
nog wè 'n keer 't luchtruum kiczn. Zólank a je d'r nie re dichte
bie kwam, was dat 'n stikschoón zicht. Vooral mee die gekleurde
lichtn en bikkels in en op 'r Fort.
Surrender mocht 't Léste Festival Zeêland Noe afsluutn en da
deeën ze vieêd goed. t Was voo unplugged nog wè n bitje rtiug
en aid, mao k gloóve me an d r waorn die d r eign daor an
stoordn. Ze 'ieuwn oók goed rekenienge mee 't Feit a 't Fort in
een natuurgebied leit: ze inFormeêrdn, as leden van de
Eintjeszandse Veugelwacht, de anwezige joengc gastn bevobbeld
op educatieve wieze over 't wel en wee van de 'gróte graeuwe
oeverneuker'.
A voo twaolvn zochtn alle oeverneukers udder mstjes wee op en
keérde de rust weére in de Rammctjesoek. Gin mens die a docht
an de organisatoorn, die an de volgende dag mee uddei drieën
j 1 20 kuub stro mosrn ruumn. Fn zó oórt dat oók.
